Σε κάθε καυγά στο ζευγάρι, δεν επανέρχονται οι σχέσεις στην πρωτέρα κατάσταση. Ότι μπαίνει στην ψυχή δεν ξαναβγαίνει ολόκληρο. Κάτι μένει – μένει και στο τέλος όλο και πληθαίνει! Ο πρώτος καβγάς θα είναι η αρχή του… παντός! Κι’ας λέτε συγνώμη, δε θα ξαναγίνει. Να είστε σίγουροι ότι δε θα τους… προλαβαίνετε!
Τουλάχιστον μην αρχίσετε τους χαρακτηρισμούς και τα προσβλητικά βρομόλογα. Στο τέλος δε θα υπάρχουνε, δεν θα βρίσκετε χειρότερα βρομόλογα που να σας ικανοποιούνε! Αν αρχίσετε ας πούμε με το… μωρέ, καλύτερα θα σας αρέσει μετά το…μωρή! Προσέχετε λοιπόν μην βάλετε την αρχή.
Το σωστό θα είναι να παραμείνετε στους πρώτους γλυκομίλητους διαλόγους. Καλύτερα θα περάσετε στον παράδεισο παρά στην… κόλαση! Τα ζευγάρια, αν ξέρανε ότι είναι διαφορετικά όντα θα περνούσαμε πολύ καλύτερα. Θα ξέρανε πως θα έπρεπε να συμπεριφέρεται ο ένας προς τον άλλο.
Η ψυχολογία, η ψυχοσύνθεση της γυναίκας είναι τελείως διαφορετική από τον άνδρα. Είναι δύσκολο να διεισδύσει κάνεις στα άδυτα και δυσερεύνητα ψυχικά της μυστήρια. Στον πόνο, στις χαρές, στις λύπες, στις κακίες και στις αρετές της, στη στοργή κλπ. Επίσης η υπομονή της και οι ψυχικές της αντοχές υπερτερούν του ανδρός.
Επίσης η γυναίκα είναι αλτρουίστρια και ετεροκεντρική με την έννοια ότι βάζει στο κέντρο των απολαύσεων της τις φιλοδοξίες της όχι για τον εαυτό της, αλλά για τους άλλους. Ζει περισσότερο για τους άλλους με τους πόνους τους με τις χαρές τους, με τον ενθουσιασμό τους με τις απογοητεύσεις τους , με την αγάπη τους, με το μίσος τους κλπ.
Σ’ αυτό διαφέρει πάρα πολύ από τον άνδρα. Η γυναίκα λοιπόν θέλει να προκαλεί τον θαυμασμό και ν’ αρέσει σε όλους όχι μόνο στους γνωστούς αλλά και στους άγνωστους. Είναι φιλάρεσκη. Το ιδανικό της είναι να είναι αυτή το κέντρο του κύκλου. Θέλει να προκαλεί το θαυμασμό και ν’ αρέσει σε όλους αδιακρίτως.
Αυτή η τάση αποτελεί και κοινωνική ανάγκη του γυναικείου φύλου. Με τη γοητεία της αποτελεί το κύριο όπλο στον αγώνα της ζωής της! Καμία δόξα, καμία απόλαυση δεν είναι ικανή για τη γυναίκα να παραβληθεί με τα μέθη που προκαλεί σ’ αυτή, το να βλέπει τον εαυτό της περιτριγυρισμένο κόσμο να τη θαυμάζει!…
Τίποτα δεν δίνει μεγαλύτερη ευχαρίστηση στη γυναίκα, από την ασχολία της για καλλωπισμό! Τα αισθήματα της γυναίκας είναι διαφορετικά από του άνδρα, εξαιτίας του εγωκεντρισμού της, έχει σαν συνέπεια ν’ ανησυχεί και ν’ ασχολείται με τους πόνους και τις χαρές των άλλων! Οφείλεται σ’ αυτό και η δύναμή της για τις μεγάλες θυσίες και το θάρρος, με το οποίο αντιμετωπίζει τη συμφορά, τον πόνο και τις χαρές των άλλων κλπ.
Ο άνδρας λόγω της διαίσθησης του, είναι πιο επιφυλακτικός και παίρνει μια απόφαση ύστερα από πολύ συλλογισμό. Αντίθετα η διαίσθηση της γυναίκας, την κάνει να είναι πιο ομιλητική, διαχυτική, και αποφασιστική, με αποτέλεσμα η… γλώσσα να προτρέχει της διανοίας!
Να γιατί ο άνδρας όταν βλέπει τη γυναίκα να κάθεται ώρες στον καθρέπτη να στολίζεται, και όταν βγαίνει συχνά στις βιτρίνες ν’ αγοράζει, να μη σκέφτεται τη “λυπητερή” μα να της δίνει ακόμα ότι έχει και δεν έχει!…