Η χώρα μας μετά από μια οκταετή μνημονιακή επιτήρηση έβγαλε επιτέλους τη θηλιά που είχε τοποθετηθεί στο λαιμό της και αυτό είναι πολύ θετικό, αφού θα μπορεί επιτέλους, να παίρνει κάποιες αποφάσεις μόνη της. Όμως έχει δεσμευτεί, να εφαρμόζει ορισμένα μέτρα, τα οποία θα διαρκέσουν για αρκετό χρονικό διάστημα, όπως είναι τα αυξημένα πλεονάσματα, τα οποία οφείλει να διατηρεί τουλάχιστον για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Για να μην υποστεί όμως η χώρα μας μια νέα οικονομική και όχι μόνο περιπέτεια πρέπει να προσπαθήσει να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος, τα οποία την οδήγησαν στη χρεωκοπία και τα μνημόνια, γιατί η δευτέρα πλάνη θα είναι χείρων της πρώτης. Διαφορετικά αν συνεχίσει να κάνει τα ίδια λάθη, οι δανειστές της οι οποίοι ενδιαφέρονται να πάρουν τα δανεικά, είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να επέμβουν προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Τα πολιτικά κόμματα και όταν αναφέρω κόμματα εννοώ όλα τα κόμματα, πρέπει vα σταματήσουν να παίζουν το ρόλο του καλού, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση και vα υπόσχονται λύσεις σε όλα τα προβλήματα του ελληνικού λαού, γιατί είναι γνωστό ότι η χώρα μας, ακόμη και εκτός μνημονίου θα βρίσκεται υπό παρακολούθηση, όπως άλλωστε έγινε και σε άλλες χώρες (Πορτογαλία, Ιρλανδία και Κύπρος) μετά την έξοδό τους από τα μνημόνια. Για να αντιμετωπίσει λοιπόν η χώρα μας τα οικονομικά της προβλήματα, χρειάζεται συνεργασία και συνεννόηση όλων των πολιτικών δυνάμεων αλλά δυστυχώς οι πολιτικοί μας δεν έχουν μάθει να συζητούν μεταξύ τους.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τι έγινε από το έτος 2010 που επιβλήθηκε το πρώτο μνημόνιο στη χώρα μας. Οι δανειστές ζητούσαν την επιβολή σκληρών οικονομικών μέτρων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας και τα εκτός εξουσίας πολιτικά κόμματα διαφωνούσαν για τη λήψη οικονομικών μέτρων και απαιτούσαν την άμεση προσφυγή σε εκλογές, για να έρθει άλλη κυβέρνηση να δώσει λύση στο πρόβλημα.
Έγιναν λοιπόν εκλογές πολύ πριν τη λήξη της τετραετίας και ήρθε νέα κυβέρνηση, η οποία ξέχασε τι έλεγε προηγουμένως και πήρε πολύ σκληρότερα μέτρα, όπως ήταν ο περικοπές των δώρων σε μισθούς και συντάξεις, η επιβολή του ΕΝΦΙΑ κτλ και παρόλα ταύτα το πρόβλημα παρέμεινε άλυτο.
Αυτό όμως δείχνει ότι το πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι μόνο οικονομικό, άλλο είναι και δομικό και αν δεν αλλάξουν οι δομές της χώρας, το πρόβλημα θα βρίσκετα συνεχώς μπροστά μας. Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν μια χώρα που δέχεται τριπλάσιο πληθυσμό τουριστών από τον πληθυσμό της, να έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα; Εδώ προφανώς κάτι συμβαίνει.
Επίσης, πώς είναι δυνατόν σε μια χρεωκοπημένη χώρα η οικοδομική δραστηριότητα vα είναι η μεγαλύτερη από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης; Αυτό δείχνει ότι ένα μεγάλο μέρος από τις οικοδομικές δαπάνες προέρχονται από χρήμα τουλάχιστον αφορολόγητο.
Αλήθεια κάθε βράδυ που πηγαίνουμε στο σπίτι μας, μπορούμε να δούμε πόσα λάθη κάναμε σε βάρος του κράτους και του κοινωνικού συνόλου γενικότερα τη μέρα που πέρασε; Πόσες αποδείξεις δεν πήραμε από τις αγορές που κάναμε, πόσα άχρηστα αντικείμενα πετάξαμε στη μέση του δρόμου, που κάποιος άλλος θα τα μαζέψει, για vα έχομε μια πόλη καθαρή, πόσες φορές παρκάραμε το αυτοκίνητό μας έστω και για λίγο παράνομα και παρεμπόδιζε την κυκλοφορία, πόσες φορές περάσαμε πεζοί το κόκκινο σήμα με κίνδυνο να δημιουργηθεί κάποιο ατύχημα, πόσες φορές οδηγήσαμε τη μηχανή χωρίς να φοράμε το κράνος, πόσες φορές πετάξαμε την αναμμένη γόπα του τσιγάροι μας στην εξοχή με κίνδυνο πρόκλησης πυρκαγιάς;
Αν λοιπόν δεν αλλάξουμε, να γίνουμε νόμιμοι πολίτες, το πρόβλημα θα είναι συνεχώς μπροστά μας.
* Ο Ιωάννης Ξηρουχάκης είναι πρώην δ/ντής ΕΛΤΑ