– Ποιος λες, Διογένη, πως είναι ο καλύτερος οδηγός, κατά τη γνώμη σου;
– Ποιος είναι; Αυτός που παίρνει με το άριστα το δίπλωμα.
– Όχι, Διογένη. Ο καλύτερος είναι αυτός, ο οποίος έχει εμπειρία στο τιμόνι, που είναι συνετός και σταθερός, προσεκτικός, σοβαρός κ.λπ. Δεν λένε, άμα πέσει κανένα αεροπλάνο, ότι αποκλείεται να φταίει ο πιλότος, γιατί ήτανε έμπειρος με 6.000 χιλ. πτήσεις, άρα η αιτία ήτανε από μηχανική βλάβη; Το ίδιο δε λέμε και για τον έμπειρο καπετάνιο, για τον έμπειρο χειρούργο κ.λπ.;
– Ντα το ίδιο, μπρε, δε λένε και για μένα απού… κεντρίζω εδά 80 χρόνια, εδικά μου και των αθρώπω και δε σφάλλει αμάτι; Όλα τα μάτια ανοίγουνε και… φέγγουνε! Ενώ οι καινούργιοι κεντρίζουνε και τα πιο πολλά ‘πομένουνε στραβά!
– Ζωή, Διογένη, θα πει εμπειρία. Με την εμπειρία παθαίνεις, μαθαίνεις και… ξεστραβώνεσαι. Ανοίγουνε τα μάτια σου και το μυαλό σου και έτσι μπορείς να δεις καλά και ν’ αποφεύγεις τους κινδύνους που είναι γεμάτη η ζωή. -Ντα, άμα δεν είχε εμπειρία, μπρε, ο κύρης μου, εγώ ήθελε νά ‘μουνε εδά μακαρίτης! Όντεν επνίγουμουν-ε στη Σταλίδα κι εγλάκανε να με σώσει, τον ήπιασα απού τα μαλλιά και ανέ δεν εγάτεχε να μου πει “απού τον ώμο, μωρέ, μέ πιάσε”, ήθελε να πνιγούμενε κι οι δυο!
-Όσα διπλώματα κι αν έχεις, άμα δεν έχεις ζήσει τη ζωή να είσαι γεμάτος εμπειρίες και όχι μόνο δικές σου, αλλά να έχεις κάνει επιμόρφωση με τις εμπειρίες πολλών άλλων έμπειρων, όχι μόνο σε ένα επιστημονικό τομέα ή δύο, αλλά γενικώς σε χιλιάδες πράγματα απλά και καθημερινά, αυτά που σου γεμίζουν τη ζωή την κάθε στιγμή, σού δίνουν στιγμές ευτυχίας, τότε μάλλον θεωρείσαι αγράμματος για τη ζωή: “- Ξέρεις να διαβάζεις, για να μαθαίνεις πολλά; – Ναι. – Ξέρεις να ζήσεις τη ζωή σου ευχάριστα; – Όχι. – Κρίμα…”.
– Ντα, άμα διαβάζεις, μπρε, και μορφώνεσαι και ζεις και τη ζωή σου, δεν είναι πιο καλά;
– Tότε, Διογένη, είναι το άριστο. Τα συνδυάζεις όλα.
– Μα ίντα λέγαμε για τον καλό οδηγό;
– Ελέγαμε, Διογένη, ότι καλός οδηγός είναι αυτός που έχει συνείδηση, εμπειρία στη ζωή και στο τιμόνι, δηλαδή αυτό που λείπει από τους νέους. Οι νέοι έχουνε τη ζωντάνια, τον εγωισμό, την έπαρση, πιστεύουν υπερβολικά στον εαυτό τους, χωρίς να έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας. Έχουνε όλη τη ζωή μπροστά τους και δεν μπορούν να πιστέψουν ότι θα τη χάσουν έτσι εύκολα.
Ο γέρος, επειδή πλησιάζει στο τέλος, μετράει τον χρόνο διαφορετικά. Ο νέος, επειδή νιώθει ότι η απόσταση αυτή είναι πολύ μακριά, δεν έχει υπολογίσει τον φόβο. Του φαίνεται μακρινό όνειρο.
Έτσι, αψηφά τον κίνδυνο. Απόδειξη ότι κάθε μέρα σκοτώνονται και μυαλό δεν βάζουνε. Ξέρουνε τους κινδύνους, ξέρουνε ότι πρέπει να φοράνε το κράνος, ότι πρέπει να μην τρέχουνε του σκοτωμού κ.λπ., και όμως τα τροχαία είναι η πρώτη αιτία θανάτου για τους νέους!
Αυτό δεν το γνωρίζουν οι αρμόδιοι. Το θεωρούνε σαν να είναι φυσικό φαινόμενο. Όπως είναι οι πλημμύρες, οι σεισμοί, οι καταποντισμοί. Μοιρολατρικά, δηλαδή. Ενώ θα έπρεπε να είναι πρώτο θέμα κάθε μέρα στη Βουλή, στα κανάλια, παντού. Ενώ θα έπρεπε να ξέρουν οι ανεγκέφαλοι ότι μόνο με αυστηρά μέτρα συμμορφώνονται οι νέοι, δεν ιδρώνει το αυτί τους!
Ενώ ξέρουν ότι οι μεγάλοι, οι μυαλωμένοι, που δεν αψηφούν τον κίνδυνο και προσέχουν την υπόλοιπη πολύτιμη ζωή τους σαν τα μάτια τους, εφαρμόζουν κατά γράμμα τον Κ.Ο.Κ., θέλουν να τους τιμωρήσουν, βάζοντάς τους σε μεγάλες περιπέτειες, ξαναδίνοντας εξετάσεις και δεν τους φτάνουν τα τόσα δεινά που τους έχουν προκαλέσει! Επειδή δεν είναι άξιοι να ελέγξουν και να πατάξουν τα θανατηφόρα τροχαία των νέων, τα έβαλαν με τους μεγάλους που δεν σκοτώνονται!
Σώστε τους νέους με έξυπνα και αυστηρά μέτρα, αφήστε τα παλιά “βλακόμετρα”, ρωτήστε τους Ευρωπαίους πώς τα καταφέρνουν αυτοί και αφήσετε τους μεγάλους που έχουν εμπειρία, συναίσθημα γι’ αυτό που κάνουν, που προσέχουν, δεν τρέχουν, που φοβούνται, έχουν την αίσθηση του κινδύνου και δεν θένε να πάθουνε τίποτα αυτοί ούτε η οικογένειά τους ούτε τρίτοι. Άμα καταλαβαίνουν πια ότι δεν είναι σε θέση να οδηγούν, κάθονται από μόνοι τους στην μπάντα, δεν είναι ανάγκη να τους το επιβάλετε εσείς, σαν νά ‘τανε μικρά παιδιά!
Τη ζωή τους τήνε θένε! Προστατεύστε τους νέους, που δεν τήνε λογαριάζουνε! Αν μπορείτε…