Αλήθεια ή Θάρρος; Το παιχνίδι των εφηβικών μας χρόνων το θυμάστε; Πιστεύω πως ναι, γιατί η αλήθεια είναι πως το παίζουμε καθημερινά. Κι ας ενηλικιωθήκαμε, εμείς οι ημιενήλικες.
Τώρα σε μεταλλαγμένη μορφή: Αλήθεια ή Θράσος; Σιγά το πράγμα, δυο γράμματα αλλάξαμε.
Έχομε ξεχάσει πως είμαστε ό,τι λέμε κι ό,τι γράφουμε. Θράσος.
Πλέον δεν παραμερίζουμε την επιφάνεια για να ενισχύσουμε την ενορατική μας αίσθηση, της καθαρής ουσίας των πραγμάτων. Θράσος.
Η ατομική ελευθερία, η προσωπική υπέρβαση και ο σπόρος της αμφισβήτησης, μόνο αυτά μπορούν να μας οδηγήσουν σε μεγαλύτερα επιτεύγματα και κατορθώματα. Αλήθεια.
Κουβαλάμε το ιστορικό βάρος των κοινωνικών αλλαγών που κερδήθηκαν με αίμα. Αλήθεια.
Μάταιοι κοινωνικοί αγώνες και ασήμαντοι θάνατοι ασήμαντων ανθρώπων φαντάζουν στα μάτια μας σήμερα. Θράσος.
Τον περασμένο αιώνα οι άνθρωποι πίστευαν πως ήταν σε θέση να ξέρουν πού όδευε η ανθρωπότητα. Νόμιζαν πως μπορούσαν να προβλέψουν το ιστορικό μέλλον. Αλήθεια.
Έκτοτε, ότι χτίστηκε κλυδωνίζεται και παραδέρνει. Δυο αιώνες επαναστάσεων, εξεγέρσεων δεν καλυτέρευσαν τον άνθρωπο. Οι επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις που έγιναν στο όνομα της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, για το δίκαιο και την ελευθερία, μεταβλήθηκαν σε κόλαση και τυραννία.
Ελπίδα, προσδοκία, δόλος και εξαπάτηση. Έτσι βρήκαν πρόσφορο έδαφος όλοι αυτοί που ήθελαν ακριβώς αυτό. Αλήθεια.
Η υπερτροφία της πολιτικής δεν αποτελεί ως οφείλει τη διαχείριση και το μοίρασμα των οικονομικών αγαθών. Στην ηθικοποιημένη πολιτική υποβόσκουν και δρουν δυνάμεις εναντίον όλων, με αποτέλεσμα τη διαίρεση και το διαχωρισμό. Θράσος.
Συνεχίζουμε να ζούμε στην εποχή της οργής καταστρέφοντας τον βράχο που μας φιλοξενεί και την ατμόσφαιρά του. Αλήθεια.
Η παγκόσμια συνείδηση κοιμάται και πρέπει να ξυπνήσει. Ο πολιτισμός όλων ας αναζητήσει αλλιώτικους δρόμους από τον όλεθρο και τη δυστυχία, γιατί οι ανθρώπινες περιπέτειες έχουν κρατήσει πολύ και πρέπει να κοπάσουν. Διότι η παγκόσμια έκρηξη δεν αργεί. Αλήθεια.
Αν δεν διεκδικήσουμε τη ζωή με σθένος και χωρίς να χαριζόμαστε, η μακραίωνη ταυτότητά μας θα χαθεί. Όπως θα χαθούν και οι αξίες που πρέπει να φέρομε ως κοινωνία με σύνθεση συλλογική και όχι ατομική. Για να μην χρεοκοπήσουμε την ιστορία πριν ακόμα την γράψουμε. Αυτά είναι η αλήθεια και το θάρρος μας, γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι μπορούμε να ελπίζουμε ακόμη.
Αλήθεια ή Θράσος;
* Η Κατερίνα Δερμιτζάκη είναι ποιήτρια