Σε κάθε οικονομική κρίση ξεχωρίζει κάποια κοινωνική ομάδα που έχει υποστεί τις περισσότερες συνέπειες. Στην οικονομική κρίση που δημιούργησε και που συνεχίζει να δημιουργεί η πανδημία COVID-19, το κοινωνικό στρώμα που υφίσταται τους περισσότερους αναπάντεχους και σοβαρούς περιορισμούς στην εργασία, την εκπαίδευση και τα δικαιώματα, είναι οι νέοι εργαζόμενοι έως 30 ετών.
Σχετική έρευνα εκπόνησε πρόσφατα η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας(ΔΟΕ), με την οποία διερευνά τις επιπτώσεις της πανδημίας στην εργασία, την εκπαίδευση, τα δικαιώματα, αλλά και την ψυχική ευεξία των νέων ανθρώπων που δέχτηκαν αναπάντεχα και αιφνίδια ένα «τσουνάμι» περιορισμών και απαγορεύσεων στη ζωή τους.
Η μεγαλύτερη πίεση που δέχονται σήμερα οι νέοι, είναι στον τομέα της ανεργίας. Αυτό δεν αφορά μόνο νέους εργαζόμενους που αναζητούν μια θέση εργασίας, αλλά και αυτούς που εργάζονται ήδη στους τομείς των υπηρεσιών, λόγου χάρη, που έχουν βρεθεί στο μάτι του εργασιακού κυκλώνα.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε πως, οι τριαντάρηδες ανά τον κόσμο, μόλις που είχαν αρχίσει να συνέρχονται από τις επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης που προηγήθηκε και δέχτηκαν τώρα ένα δεύτερο ισχυρό χτύπημα στην προσπάθειά τους να οικοδομήσουν το δικό τους επαγγελματικό στερέωμα.
Σύμφωνα με την έρευνα της ΔΟΕ, που εκπονήθηκε σε δείγμα 12.605 απαντήσεων από νέους ηλικίας 18-34 ετών, ένας στους έξι νέους, ηλικίας 18-29 ετών, αναγκάστηκε να σταματήσει τη δουλειά του, ήδη από την έναρξη της κρίσης. Στις νεότερες ηλικίες, μεταξύ 18 και 24 ετών, το 23,1% διέκοψε αναγκαστικά την εργασία του.
Στις λίγο μεγαλύτερες ηλικίες(25-29 ετών), το ποσοστό εκείνων που διέκοψαν την εργασία τους, περιορίζεται στο 13%, ενώ σε ακόμα μεγαλύτερο φάσμα ηλικιών, μεταξύ 30 και 34 ετών, το ποσοστό αυτό είναι ακόμα χαμηλότερο στο επίπεδο του 10,6%. Το λιανεμπόριο και οι υπηρεσίες αναδεικνύονται οι τομείς με τις μεγαλύτερες απώλειες θέσεων εργασίας. Αλλά ακόμα κι εκείνοι οι νέοι που διατηρούν ακόμα μια θέση εργασίας ή και μισή θέση λόγω της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων(εκ περιτροπής εργασία κ.λ.π.), καταγράφουν απώλεια εισοδήματος που προέρχεται, είτε από τη μείωση του χρόνου εργασίας, είτε από τη μείωση των ίδιων των αποδοχών τους.
Σχεδόν οι δύο στους πέντε δήλωσαν ότι είχαν μείωση στις αμοιβές τους, με τους εργαζόμενους των χωρών χαμηλού εισοδήματος να εκτίθενται περισσότερο σε αυτές τι μειώσεις. Την ίδια ώρα παρατηρούμε μια αναμενόμενη εξέλιξη: Οι υπερωρίες αυξήθηκαν! Το 17% των ερωτηθέντων απάντησε πως εργάζεται κατά 7,3 έως και 10,3 περισσότερες ώρες σε ημερήσια βάση, αύξηση που αντιστοιχεί στο 41%. Από το σύνολο των εργαζομένων που εργάζονται με αυξημένο ωράριο, το 67% δουλεύει δεκάωρο ή και περισσότερο. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι το 72% των νέων εργαζόμενων, ανέφερε ότι εργάζεται από το σπίτι, είτε με μερική είτε με πλήρη απασχόληση. Στον ιδιωτικό τομέα το 68% εργάζεται από το σπίτι και αυτό ισχύει από την αρχή της πανδημίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στο Δημόσιο, ανέρχεται στο 77%.
Και στις δύο παραπάνω κατηγορίες που αφορούν στην εξ αποστάσεως εργασία, υπερτερούν οι γυναίκες με ποσοστό 75%, έναντι 68% για τους άνδρες εργαζόμενους.
Τα πιο σημαντικά όμως ευρήματα της παραπάνω έρευνας πιστεύω ότι είναι εκείνα που καταγράφουν τις επιπτώσεις της πανδημίας στην ψυχοσύνθεση των νέων ανθρώπων και αυτά θα πρέπει να μας προβληματίσουν περισσότερο!
Σύμφωνα λοιπόν με την παραπάνω μελέτη, το 50%(ένας στους δύο δηλαδή) των νέων ηλικίας 18-29 ετών, πιθανώς υπόκειται σε άγχος ή κατάθλιψη, ενώ το 17% βρίσκεται στα όρια της κατάθλιψης με τις ηλικίες 18-24 έτη, να εμφανίζουν τα υψηλότερα ποσοστά!
Δεν ταλαιπωρούνται βεβαίως συναισθηματικά μόνο εκείνοι οι νέοι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την εργασία τους, αλλά και εκείνοι που υποχρεώθηκαν να διακόψουν την εκπαίδευσή τους.
Το 27% των ερωτηθέντων νέων, απάντησε ότι η πανδημία επηρέασε σημαντικά το δικαίωμά τους στην ελεύθερη έκφραση των πεποιθήσεών τους, την ατομική και την θρησκευτική τους ελευθερία. Τα ποσοστά αυτά είναι ακόμα υψηλότερα, όταν οι νέοι που ερωτήθηκαν ζουν σε φτωχότερες χώρες. Το παραπάνω ποσοστό εκτοξεύεται τότε στο 51%, όταν σε χώρες με μέσο εισόδημα κυμαίνεται στο 37% και σε χώρες με υψηλότερο εισόδημα στο 19%.
Αυτή ήταν η πρώτη επιστημονική έρευνα που εκπονήθηκε για την καταγραφή των επιπτώσεων της πανδημίας στους νέους, ενώ η πανδημία είναι ακόμα σε εξέλιξη. Προφανώς και δεν μπορούσαν οι ερευνητές να διεισδύσουν βαθύτερα, έχοντας καταγράψει μόνο τις αρχικές επιπτώσεις. Εκείνες όμως, αν μη τι άλλο, προσδιορίζουν μια τάση που δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε.
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες έρευνες στο μέλλον. Ένα αβέβαιο μέλλον που, μόνο αισιόδοξο δεν προδιαγράφεται… Βέβαια, υπάρχει και μια άλλη, αρκετά «ενδιαφέρουσα» άποψη, που αφορά το χώρο της εργασίας, εκείνη που εξέφρασε πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή ένας νέος «ανατέλλων αστέρας» της «Γαλάζιας» παράταξης: «Οι άνεργοι σήμερα έχουν ευθύνη για την κατάστασή τους, καθώς πολλοί από αυτούς δεν ψάχνουν στο ίντερνετ για δουλειά και δεν έχουν κάτσει να κάνουν σωστή δόμηση βιογραφικού».
Ο 33χρονος βουλευτής της ΝΔ, Κυριάκος Κυρανάκης, πρώην κάτοικος Βρυξελλών και απόφοιτος της Νομικής Επιστήμης, που ουδέποτε όμως εξάσκησε, ίσως να ξέρει κάτι παραπάνω επί του θέματος… Η άποψή του βέβαια δεν απέχει πολύ από τη «θεωρία» του Νομπελίστα Πισσαρίδη, σύμφωνα με την οποία «η ανεργία υφίσταται διότι οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες δεν συναντιούνται εύκολα»!
Αν η ανεργία είναι αποτέλεσμα λανθασμένου «ψαξίματος» ή αποτυχημένης «συνάντησης», τότε αλλάζει το πράγμα…
Σύμφωνα πάντως με την Eurostat, η ανεργία των νέων στην Ελλάδα τον Μάιο του 2020 έφτανε το 37,5%, όταν τον ίδιο μήνα η ανεργία συνολικά στη χώρα μας ανήρχετο στο 17%, από το 15,7% που ήταν τον Απρίλιο του 2020. Η ανεργία συνέχισε να «καλπάζει» και τον περασμένο Ιούνιο έφτασε στα επίπεδα του 18,3%.
Τα στατιστικά στοιχεία μας δείχνουν ότι η συνολική αύξηση της ανεργίας οφείλεται σχεδόν κατά το ήμισυ στη νεολαία.
Οι αριθμοί, που δεν έχουν λόγο να εξωραΐζουν καταστάσεις, εκπέμπουν σήμερα ένα ξεκάθαρο αλλά ζοφερό μήνυμα για το μέλλον της εργασίας, και όχι μόνο, τόσο στη χώρα μας, όσο και σε όλον τον δοκιμαζόμενο κόσμο, από την επέλαση της υγειονομικής κρίσης:
«Αλίμονο στους νέους…».
https://moschonas.wordpress.com