Το ΠΑΣΟΚ είναι ιστορικό πολιτικό κόμμα, που χάραξε σημαντικές γραμμές και σελίδες στην ιστορία του τόπου μας. Όμως, η τελευταία του εμφάνιση γεννά πολλά ερωτηματικά ως προς την παραπέρα πορεία του.
Είναι γνωστά τα δημοσκοπικά του ποσοστά στις τελευταίες σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης. Παράλληλα, όμως, εμφανίζεται μεταξύ των περισσότερων ψηφοφόρων ως το κόμμα που έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να κυβερνήσει τον τόπο μετά την ΝΔ.
Τους τελευταίους μήνες, όμως, αναδύθηκε δίπλα του και ξεπερνώντας το κάποιες φορές, απειλώντας σοβαρά για τη δεύτερη θέση, η «Πλεύση Ελευθερίας» της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ίσως η άνοδος αυτής να οφείλεται στο ευαίσθητο θέμα των Τεμπών και σε όλα που διαδραματίζονται γύρω από αυτό. Την ίδια στιγμή όμως στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, συμβαίνουν περίεργα γεγονότα τα οποία ουδόλως συνάδουν με ένα κόμμα εξουσίας.
Οι εμφανίσεις και οι δηλώσεις του προέδρου του κόμματος, κ. Ανδρουλάκη, αντί να του προσδώσουν την αναγκαία δημοσκοπική επιτάχυνση, το καθηλώνουν σε χαμηλά επίπεδα. Υπέπεσε επιπόλαια σε επικοινωνιακά σφάλματα σε πολλά σημεία της πολιτικής αντιπαράθεσης, όπως ήταν οι υπαινιγμοί για την εμπιστοσύνη του στη δικαιοσύνη, ή ακόμα για την αναθεώρηση κάποιων άρθρων του Συντάγματος.
Προτίμησε την δημόσια διαμαρτυρία, η οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν βοηθά τους σκοπούς του οι οποίοι, επί του παρόντος, είναι η καθιέρωσή του στη δεύτερη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ως εναλλακτικό πόλο εξουσίας, θέση την οποία κινδυνεύει να απωλέσει μόνιμα από την επελαύνουσα και φιλόδοξη Πλεύση Ελευθερίας.
Όμως, υπάρχουν ορισμένα κρίσιμα σημεία και ουσιώδεις λεπτομέρειες εν προκειμένω. Το ΠΑΣΟΚ ακόμα και τώρα διαθέτει πληθώρα στελεχών πολλά από τα οποία έχουν πείρα σε κρίσιμους τομείς της δημόσιας ζωής, την πολιτική, την τοπική αυτοδιοίκηση, παντού.
Το στίγμα του στην κοινωνία είναι ακόμα αρκούντως ευδιάκριτο και οι ρίζες του κραταιές και σθεναρές παρά τις διάφορες φουρτούνες από τις οποίες πέρασε κατά καιρούς και με σοβαρή πολιτική εκπροσώπηση θα μπορούσε να αποτελέσει μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση απέναντι στην συνεχώς μειούμενη αποδοχή της ΝΔ, όσον αφορά την διακυβέρνηση του τόπου.
Αντ’ αυτού, δίνει μάχη για τη δεύτερη θέση σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ενώ συγχρόνως άρχισαν οι γκρίνιες και οι αψιμαχίες στο εσωτερικό του, λόγω ακριβώς των δυσάρεστων ειδήσεων που αφικνούνται σωρηδόν στα κεντρικά γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη.
Ο σημερινός του πρόεδρος στην προσπάθεια να ελέγχει αποτελεσματικά το κόμμα του, δεν κατανοεί ότι με τον τρόπο αυτό το καθηλώνει σε θέση μικρότερη από την επιδιωκόμενη. Οι όποιες δηλώσεις του χωρίς προηγούμενη συζήτηση, τον οδηγούν σε σφάλματα τακτικής τα οποία ολοένα και πληθαίνουν.
Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα, με την προανακριτική Επιτροπή η οποία ενώ συστάθηκε με δική του πρόταση, τελικά κατέληξε μπούμερανγκ για τον ίδιο.
Για την ώρα, όλα αυτά περιβάλλονται από σχετική ανοχή των στελεχών του, αλλά δεν θα εξακολουθήσουν να είναι πάντα έτσι. Ούτε και υποτιμούν την δημιουργηθείσα κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματός τους, αποτέλεσμα ίσως των στενάχωρων δημοσκοπικών ευρημάτων.
Άρχισε πρώτος ο Χάρης Καστανίδης με τις σχετικές δηλώσεις, συνέχισαν κάποιοι άλλοι με αιχμές ότι κάτι δεν πάει καλά με τη στρατηγική του κόμματος, και συνεχίστηκαν με τις δημόσιες αντιπαραθέσεις εάν το ΠΑΣΟΚ είναι υπέρ των μελλοντικών συνεργασιών με άλλα κόμματα, ή της δύσκολης και απίθανης, για την ώρα, πολιτικής αυτονομίας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι με τη συνέχιση των χαμηλών δημοσκοπικών ποσοστών του και την άνοδο της Πλεύσης Ελευθερίας, πολλά θα δρομολογηθούν ανάμεσά τους! Ο διάλογος μεταξύ του κ. Ανδρουλάκη και της κ. Λιακούλη λέει πολλά και αφήνει να εννοηθούν ακόμα περισσότερα.
Ο χαρακτηρισμός «κυρία μου», έρχεται στο ίδιο μήκος κύματος με την ατυχή εκείνη δήλωση του πρωθυπουργού, όταν κατονόμαζε μερίδα πολιτών «πατριώτες της φακής». Κι αν ο κ. Μητσοτάκης οδήγησε τους μισούς ψηφοφόρους της ΝΔ σε άλλα παραπλήσια κόμματα, ας γίνει μάθημα για τον κ. Ανδρουλάκη ο οποίος με την τακτική του κινδυνεύει να χάσει πολύ περισσότερα!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας