Παρακολουθώντας την ιστορία των τελευταίων τουλάχιστον ετών, διαπιστώνουμε την ίδια ακολουθία, τα ίδια σχέδια να ανακοινώνονται από τους καθ’ ύλην αρμόδιους και τελικά να εμμένουμε στην ίδια πορεία, να ακολουθούμε τα ίδια σχέδια απέναντι σε διαφαινόμενες καταστροφές και να απολαμβάνουμε εν τέλει τις αλλεπάλληλες αποτυχίες.
Η πρόσφατη τραγωδία της Αττικής, η οποία είχε ως αποτέλεσα την εξαφάνιση από προσώπου γης έναν ακόμα άκρως απαραίτητο πνεύμονα για τους κατοίκους της, οι καταστροφές περιουσιών πολλών συνανθρώπων μας και όλα όσα είδαμε, με το κακό να προσεγγίζει τον αστικό ιστό της πρωτεύουσας, μόνο θλίψη μπορεί να προκαλούν, υπενθυμίζοντας για ακόμα μα φορά όσα λέγονται διαχρονικά σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ότι δηλαδή δεν υφίσταται σωστό και αποτελεσματικό κράτος και ότι υπάρχουν δυστυχώς σοβαρές παραλείψεις στην αντιμετώπιση μεγάλων καταστροφών.
Στην προκειμένη όμως περίπτωση, δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση πώς ένα ποσοστό 41% κυβερνητικής αποδοχής, κατάντησε να κατρακυλήσει στα ποσοστά που ανακοινώθηκαν πρόσφατα.
Σχεδόν δηλαδή το μισό εκείνου, που παραπέμπει ευθέως στη διαπίστωση ότι, χωρίς φυσικά να αγνοήσουμε και να παραδεχτούμε κάποιες επιτυχίες της σε συγκεκριμένους αλλά λίγους τομείς, αυτό οφείλεται καθαρά σε μια σειρά άστοχων κυβερνητικών ενεργειών, αποτυχημένων από την πείρα πολιτικών επιλογών, ή το ακόμα χειρότερο απραξίας σε ζωτικής φύσεως προβλήματα της κοινωνίας, της καθημερινότητας των πολιτών και εν προκειμένω του ευαίσθητου και ευένδοτου, στον καιρό μας, περιβάλλοντος.
Όμως η μεγάλη πίστωση σε κυβερνητικά πεπραγμένα δίνεται στην πρώτη της διακυβέρνηση, με την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, καλύτερα ομολογουμένως από πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε., με κάποιες τολμηρές αποφάσεις σε ειδικά εξοπλιστικά προγράμματα των ενόπλων μας δυνάμεων, με την αντιμετώπιση κάποιων μεταναστευτικών πιέσεων στον Έβρο, την πρόοδο στο ηλεκτρονικό κομμάτι της καθημερινότητας των πολιτών, η οποία είχε αναπάντεχη αποδοχή και σε κάποιους άλλους τομείς γνωστούς, λίγο πολύ.
Την ίδια στιγμή δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε επαναλαμβανόμενες αστοχίες σε συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις. Το Ταμείο Ανάκαμψης, για πολλούς ειδήμονες, δεν αξιοποιήθηκε σε καίριες τοποθετήσεις που θα δημιουργούσαν πραγματική ανάπτυξη, αλλά σπαταλήθηκε δεξιά και αριστερά, και σε μερικά επιδόματα που χορηγήθηκαν σε συγκεκριμένα τμήματα της κοινωνίας.
Η επίμονη απαίτηση πολλών, πολιτικών σχηματισμών και κοινωνίας για ελάττωση του ΦΠΑ, δεν έγινε πραγματικότητα, και αντ’ αυτού συνεχίζεται αμείωτος επιβαρύνοντας στην ουσία τους οικονομικά αδύναμους.
Πέρα από αυτά, το στεγαστικό πρόβλημα ολοένα και διογκώνεται, με τη μεν ζήτηση να αυξάνεται, την δε προσφορά να μειώνεται, γνωστού όντος ότι πολλές εκατοντάδες σπιτιών και διαμερισμάτων βρίσκονται κλειστά.
Στενά συνδεδεμένο με αυτό το πρόβλημα, είναι και ο υπερτουρισμός σε ορισμένα μέρη της χώρας, ο οποίος ήδη έχει κάνει την εμφάνισή του, με απώτερες συνέπειες που δεν έχουν φανεί ακόμη.
Η κλιματική κρίση προχωρά ακάθεκτη και είναι σίγουρο ότι θα εντείνεται με την πάροδο του χρόνου, ενώ δεν διαφαίνεται κάποια συνολική αντιμετώπισή της σε πανευρωπαϊκό, αυτή τη φορά, επίπεδο.
Ταυτόχρονα θα αναφύονται ολοένα και περισσότερα προβλήματα εξ’ αιτίας της και τα οποία θα απαιτούν εξειδικευμένη αντιμετώπιση.
Τις τελευταίες μέρες γίνεται συζήτηση για την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων σε σύγκριση με εκείνη άλλων χωρών από τον περίγυρό μας.
Αν δεν εστιασθούμε σε όλα αυτά, και δούμε την κατάσταση κάπως αναδρομικά και σφαιρικότερα, διαπιστώνουμε ότι η δυσαρέσκεια της κοινωνίας διευρύνεται, η οργή και η δυσπιστία στο πολιτικό σύστημα μεγαλώνει και διογκώνεται, χωρίς διαφαινόμενη διακοπή.
Η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση απαιτεί πλέον χειροπιαστά έργα και όχι μεγαλόστομες προφορικές εκθέσεις ιδεών σε τηλεοπτικές εκπομπές και ανίκανα ευχολόγια. Κάποτε θα μπορούσε η κυβέρνηση να υπερηφανεύεται, για παράδειγμα, στο θέμα της ασφάλειας των πολιτών, όπου είχε επενδύσει αρκετά, όμως η συνεχιζόμενη αδιαφορία, ανικανότητα και έκδηλη φοβία να τοποθετήσει κάμερες ασφαλείας σε δημόσια μέρη, για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστική!
Όλα, άλλα και ακόμα περισσότερα, είναι για τους αθεράπευτα αφελείς!