Εν μέσω πυρκαγιών, μεσούντος ακόμα του καλοκαιριού και της συνεχιζόμενης προσπάθειας να ανεύρει το πολιτικό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον επικεφαλής του, παρατηρήθηκε η αιφνίδια και ενδιαφέρουσα, ποικιλοτρόπως, είσοδος στο πολιτικό προσκήνιο ενός νεαρού υποψηφίου, με το όνομα Στέφανος Κασσελάκης, μπαίνοντας σφήνα στους ήδη γνωστούς.
Ο νέος υποψήφιος φαίνεται, κατά τα λεγόμενα πολλών, πως διεκδικεί με πολλές πιθανότητες την ηγεσία του προαναφερθέντος κόμματος. Αναμφίβολα τάραξε λίγο τα ήδη λιμνάζοντα ύδατα του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου στον οποίο τον τελευταίο καιρό λίγη δημοσιότητα δινόταν, παρά τις πολλαπλές υπόγειες διαδικασίες που ελάμβαναν χώρα στο εσωτερικό του.
Ο νέος υποψήφιος, κατά τα λεγόμενά του, φιλοδοξεί να εκφράσει την προτίμηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας, που πιθανόν αναζητά κάτι το διαφορετικό μέσα στην, εν πολλοίς αδιάφορη, πολιτική μιζέρια των καιρών. Προτιμάει να εκφράζεται μέσα από τα αγαπημένα του κοινωνικά δίκτυα, φυσικά απρόσκλητος από το κοινό του, λέγοντας ευθύς εξαρχής ότι σκοπεύει να ζητήσει την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, αναφέροντας μάλιστα πολλά από τα στοιχεία του βιογραφικού του σημειώματος.
Όμως, στην άλλη πλευρά της επικοινωνίας που αυτός επιζητά, γεννιούνται κάποια ζωτικής φύσεως ερωτηματικά. Εν πρώτοις δεν μπορούμε να έχουμε εξακριβωμένες πληροφορίες για τα λεγόμενά του, τουλάχιστον για την ώρα, γιατί μελλοντικά αυτό θα γίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Απαντά σε όσα αυτός θέλει και χωρίς αντίπαλο ή έστω συνομιλητή, ή δημοσιογράφο απέναντι του.
Υπερηφανεύεται ως αυτοδημιούργητος σε μια χώρα που δίνει στους κατοίκους της πολλές ευκαιρίες. Έρχεται σε αντιπαράθεση για ευνόητους λόγους με τους προηγούμενους πρωθυπουργούς της χώρας, τους αποκαλεί ειρωνικά κληρονόμους παρά το γεγονός ότι όλοι οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί εξελέγησαν με νόμιμες εκλογικές διαδικασίες και με την σύμφωνη γνώμη του κυρίαρχου λαού.
Βεβαίως το βιογραφικό του βρίθει ασαφειών και φυσικά γεννά αυτομάτως πληθώρα ερωτημάτων.
Ακούσαμε για αυτοδημιούργητους γονείς, ωσάν των περισσότερων Ελλήνων να συμβαίνει διαφορετικά, η οικογένειά του καταστράφηκε οικονομικά με ευθύνη άλλων, μας είπε για υποτροφίες που έλαβε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, για φοίτηση στα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας αυτής, ότι βρήκε εργασία σε μεγάλη πασίγνωστη εταιρεία όπου ήρθε σε επαφή με την έννοια του κεφαλαίου, λεπτομέρειες οι οποίες σίγουρα βρίσκονται και σε βιογραφικά σημειώματα πολλών άλλων.
Δείχνει απελευθερωμένος από συνήθεις προσωπικές και κοινωνικές αγκυλώσεις, ενώ ισχυρίζεται ότι λέει πράγματα που οι άλλοι δεν τολμούν.
Σωστά μέχρι εδώ, αλλά ας συνεχίσουμε. Είναι εναντίον της υποχρεωτικής στράτευσης, αλλά δεν μας εξηγεί πως τον φαντάζεται τον ελληνικό στρατό ή πιο σωστά τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.
Προφανώς εννοεί ότι θα είναι μισθοφορικές με συμβόλαια πέντε ή δέκα ετών, όπως είναι και σήμερα σε πολύ λίγες θέσεις κάποια στελέχη μας.
Δεν μας εξηγεί όμως ο υποψήφιος νεαρός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ που θα βρεθούν τόσα κονδύλια για την μισθοδοσία εκατόν πενήντα χιλιάδων προσωπικού στον τομέα της εθνικής άμυνας, τη στιγμή που στη χώρα σέρνεται στην κυριολεξία το εθνικό σύστημα υγείας, παραπαίει εκείνο της πρόληψης των πυρκαγιών και της πυρόσβεσης, και όλες γενικώς οι ελλείψεις των υπολοίπων υπουργείων που δεν είναι καθόλου μα καθόλου ευκαταφρόνητες.
Βεβαίως, χωρίς να έχει κομματική προϋπηρεσία όπως παραδέχεται άλλωστε και ο ίδιος ότι αποτελεί προσόν, μπορεί να εκστομίζει ό,τι επιθυμεί. Θα μπορούσαμε ένα σχολιάσουμε κάθένα απ’ τα λεγόμενά του ξεχωριστά, κάτι που είναι ανέφικτο λόγω έλλειψης χώρου, αλλά κάτι υπερφίαλες δηλώσεις του τύπου εγώ μιλώ καλύτερα αγγλικά από άλλους, ερεθίζουν ποικιλοτρόπως τους ακροατές των λόγων του.
Αλήθεια για να τελειώσουμε την παράθεση των ισχυρισμών του, πώς γνωρίζει ότι οι γνώσεις του στην αγγλική γλώσσα, υπερτερούν, για παράδειγμα, εκείνων του Μητσοτάκη, του Βαρουφάκη ή του Ευκλείδη Τσακαλώτου;
Πιθανόν να μας το διαψεύσει κάποια άλλη στιγμή όταν θα έρθει σε επαφή μαζί μας μέσω του ή των κοινωνικών δικτύων που τόσο αρέσκεται να αφιερώνει την ώρα του. Ή ακόμα να τον δούμε να προσκαλεί τους άλλους πολιτικούς του αντιπάλους για διαγώνισμα αγγλικών on line! Κι ακόμα, μάλλον δεν είδαμε τίποτα!
Γιατί η έννοια της επικοινωνίας ήδη βρίσκεται απέναντι της πολιτικής!