Αυτοσθένης: Σε λίγο, πέφτει ο ήλιος, τελειώνει και τούτη η μέρα! Σε βλέπω προβληματισμένο…
Σωκράτης: Ναι, έχεις δίκιο!
Αυτοσθένης: Τι τρέχει;
Σωκράτης: Η ώρα του ηλιοβασιλέματος σε φέρνει πιο κοντά στην ψυχή σου και στο πνεύμα σου.
Αυτοσθένης: Και κακό το θεωρείς αυτό;
Σωκράτης: Προσπαθώ, καταπώς με ορμηνεύει και το δαιμόνιο, εδώ και χρόνια στο τέλος κάθε μέρας να κάνω απολογισμό όλων όσα έχω στη διάρκειά της.
Αυτοσθένης: Α! Δηλαδή;
Σωκράτης: Με αυτοκριτική και αυτοέλεγχο, αλλά και τη συνεπακόλουθη αυτών αυτογνωσία, έχεις μάτια να ιδείς πάντα και αφτιά ν’ αφουγκραστείς όσα περιβάλλουν τη ζωή σου, εκείνα που πραγματικά τη γεμίζουν, τη γαληνεύουν και την ευχαριστούν και με θάρρος να την εξοπλίζεις και αισιοδοξία για το μέλλον.
Αυτοσθένης: Έτσι βρίσκεις εύκολα και ξεδιαλέγεις ποια από αυτά που σκέφτηκες, διέπραξες και είπες ήταν σωστά και ποια λανθασμένα, ναι;
Σωκράτης: Σωστά! Κακό, λοιπόν, λένε όλοι οι άνθρωποι ότι είναι να πέφτεις σε λάθη ενώ προσπαθείς ν’ αντιμετωπίσεις τα διάφορά σου προβλήματα. Έχεις, όμως, πάντα την ευκαιρία ή το περιθώριο να τα διορθώσεις νομίζω εγώ αφού ψάξεις με ενδοσκόπηση εντός σου τη λύση. Χειρότερο, μολαταύτα, σφάλμα θάναι, θαρρώ, εάν τ’ αφήνεις να μη σου επιτρέπουν να χαράζεις το μέλλον όπως ονειρεύεσαι και να πραγματώνεις τις ελπίδες σου…
Αυτοσθένης: Μου παρουσίασες μόλις, νομίζω, τη σημασία της αυτογνωσίας! Η αυτογνωσία στα μάτια μου μοιάζει καθρέφτης που σου δείχνει το όλον του εαυτού σου όπως ακριβώς είναι και η αυτοκριτική θυμίζει αδέκαστο και δίκαιο κριτή των όσων σκέφτεσαι και λες και πράττεις, ενώ ο αυτοέλεγχος είναι το ξάγρυπνο ψαχτήρι εντός μας αυτών που ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος, το δίκαιο από το άδικο, την αρετή από την κακία, την αγάπη από το μίσος, την ευστροφία από το δόλο, τη γενναιότητα από τη δειλία, με άλλα λόγια μπαίνει και ψάχνει για πάρτη μας στη δεξαμενή αυτών που χαρακτηρίζουν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Σωκράτης: Θα ομολογήσω ότι έχεις μεγάλο δίκιο. Η αυτογνωσία έρχεται να φωτίσει τα εσώψυχά μας και το πνεύμα μας, αλλά και να ενδυναμώσει εκείνες τις λειτουργίες του χαρακτήρα μας που δεν τις ξέρει ο έξω κόσμος αλλά ξεκινώντας από πολύ βαθιά μάς βοηθούν στη διαμόρφωση της εξωτερικής μας εικόνας και στην καθημερινή δημόσια και την ιδιωτική ζωή μας, καθώς επηρεάζουν σημαντικά το συναισθηματικό μας κόσμο, τη διάνοιά μας και οτιδήποτε μας σπρώχνει να κάνουμε ή να μην κάνουμε ή να πούμε κάτι, με άλλα λόγια όλη την ύπαρξη και τη συμπεριφορά μας.
Αυτοσθένης: Θα συμπληρώσω ότι, αν κρίνω ζώντας κοντά σου τόσα χρόνια και βλέποντας αντικειμενικά και όχι επηρεασμένος από την φιλία μας τη ζωή σου, εσύ ο ίδιος έχοντας με την αυτοκριτική και την αυτογνωσία αντιληφθεί, προσλάβει και ενστερνιστεί την παρουσία των τόσων διαφορετικών πτυχών του εαυτού σου εντός και εκτός σπιτιού, βρίσκεις μεγάλη βοήθεια, το κάθε πρώτο – πρώτο σκαλί θα έλεγα της κλίμακας προς τη διαρκή αλλαγή και την πραγματική συνεχή ψυχική ισορροπία, την υλική ευημερία, την πνευματική πρόοδο και την ηθική βελτίωση.
Σωκράτης: Μάλιστα! Αν δεν γνωρίζεις κάτι, δεν θα μπορείς ποτέ να το αλλάξεις ή/και να το διώξεις αν είναι σφάλμα από τη ζωή σου ή να το κάνεις ακόμη καλύτερο εάν είναι κάτι και καλό και που ωφελεί και το γύρω σου κοινωνικό σύνολο και σένα τον ίδιο. Μου θυμίζει το γεωργό που ξέροντας καλά τα φυτά και τα δέντρα που έχει στον αγρό ή στον κήπο του και καθαρίζοντάς τα συνάμα από τυχόν αρρώστιες, από τα ζιζάνια και τα κάθε λογής σκουλήκια, τους αλλάζει προς το καλύτερο την όψη ή/και τα φροντίζει με τέτοιο τρόπο και τόση αγάπη, ώστε να του δίνουν πάντα τα λουλούδια και τους καρπούς τους αντίστοιχα.
Αυτοσθένης: Επιπλέον, θεωρώ ότι όταν οι άνθρωποι βρουν και κατανοήσουν όσα από μέσα τους, είτε από την ψυχή τους, είτε από το νου τους, λειτουργούν ως κινητήριες δυνάμεις των λόγων, των έργων και των σκέψεών τους, γεμίζουν αυτοπεποίθηση, ιδίως όταν έτσι μπορούν να μεταβάλλουν μια αρνητική ή εσφαλμένη συμπεριφορά από μόνοι τους, με τις δικές τους ψυχοπνευματικές αρετές και δυνάμεις, σε θετική και σωστή, από κατακριτέα σε αποδεκτή… Έτσι δεν είναι;
Σωκράτης: Ναι! Ώρα, όμως, να σε αφήσω! Η Ξανθίππη θα έχει κάθε δίκιο να μου πάρει τα αφτιά με τις αγριοφωνάρες της πάλι, από το πρωί έχω πάρει τους δρόμους…
Αυτοσθένης: Άντε στο καλό, φίλε, η παρούσα μας συζήτηση με βοήθησε πολύ να καταλάβω την αξία του ονόματος που φέρω χάρη στον αείμνηστο πατέρα μου Πλείσταρχο, πόσο, με άλλα λόγια, σημαντικό είναι να δυναμώνεις τον εαυτό σου με την αυτογνωσία.
Φεύγοντας να μην ξεχάσεις σε παρακαλώ ότι θα ήθελα πολύ να τα πούμε τις επόμενες μέρες και για τον “Φιλοκτήτη”, που δίδαξε χθες στα “Διονύσια” με μεγάλη επιτυχία ο καλός μας Σοφοκλής, εφόσον σε είδα από τις πρώτες σειρές στο θέατρο – είμαι σίγουρος ότι θα το θες και συ! Έως τότε, ποιος την ακούει την φοβερή σου τη σύνευνο για μιαν ακόμη βραδιά! Δε θάθελε κανείς να βρίσκεται στη θέση σου!
Κρεβατομουρμούρα, για την οποία όλη η Αθήνα έχει να λέει και να… γελάει!