Όλες οι συναντήσεις μεταξύ των ηγετών γειτονικών, ειδικά, χωρών έχουν τη σημασία τους αλλά και το βαθύτερο και ειλικρινές ενδιαφέρον όλων. Σε λίγες μέρες, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον Τούρκο πρόεδρο στην Άγκυρα, ως ανταπόδοση της δικής του στην Αθήνα, προ καιρού. Μια από τις πολλές, η οποία αναμφίβολα έχει όχι μόνο την ευλογία της πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμης, αλλά και ακόμα περισσότερα.
Γιατί γύρω από αυτό το κρίσιμο θέμα αιωρούνται πάντα αρκετά, όπως υποθέσεις και απόψεις αρκετών επίσημων και έγκυρων σχολιαστών, και όχι μόνο τα συνήθη κυβερνητικά σχόλια για όλους εκείνους οι οποίοι, όπως ισχυρίζονται, επιδίδονται στο θεάρεστο σπορ του πληκτρολογίου. Η επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα σημαδεύτηκε με την υπογραφή της διμερούς διακήρυξης περί ήρεμων νερών ανάμεσά μας.
Και πράγματι, είναι γεγονός ότι η όλη συμπεριφορά της γείτονος χώρας απέναντί μας, ήταν σε γενικές γραμμές και για μεγάλο χρονικό διάστημα υποδειγματική, μέχρι πρόσφατα. Δεν υπήρχαν παραβιάσεις, αντεγκλήσεις σε αέρα και θάλασσα, αλλά κάποιες δηλώσεις τελευταία μας προσγείωσαν στην σκληρή πραγματικότητα, ότι δηλαδή οι απαιτήσεις της Τουρκίας είναι εκεί που πάντοτε βρίσκονταν. Στο ίδιο, τουτέστιν, και αμετακίνητο σημείο! Όλες εις βάρος της Ελλάδας και χωρίς να παραχωρεί απολύτως τίποτα! Με τις γνωστές μονομερείς διεκδικήσεις της εις βάρος της Ελλάδας.
Αφορμή για την εκ νέου προσγείωσή μας στην πραγματικότητα, η απαίτηση του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών αναφορικά με την αναγγελία από εμάς δημιουργίας δύο θαλάσσιων πάρκων, ένα από τα οποία στη μέση του Αιγαίου πελάγους. Ξαναήρθαμε, με απλά λόγια, στην θεωρία των γκρίζων ζωνών, με τις γνωστές αμφισβητήσεις της Τουρκίας περί της ελληνικής κυριαρχίας νήσων, νησίδων και βραχονησίδων.
Όλα αυτά τη στιγμή που συνεχίζουν να υφίστανται τα σενάρια και οι απειλές για το casus belli, ενώ συνεχίζεται για μισό αιώνα και η παράνομη κατοχή της βόρειας Κύπρου. Για αυτά, δυστυχώς όλες οι κυβερνήσεις δεν κατάφεραν κάποιο χειροπιαστό αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι τόσο η χώρα μας όσο και η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλη της Ε.Ε. και δεν χρησιμοποιούν αυτό το σαφέστατο πλεονέκτημα. Οι μεταξύ των δύο μερών συνομιλίες είναι καλοδεχούμενες, αλλά χωρίς αποτέλεσμα πλην κάποιας επίπλαστης ηρεμίας η οποία, ως συνήθως, εγκυμονεί νέες απαιτήσεις.
Άλλωστε η ίδια η Τουρκία μάς υπενθυμίζει κάθε λίγο ότι η παρούσα ηρεμία, την οποία δρομολόγησε για δικούς της λόγους, δεν θα διατηρηθεί επί μακρόν, υπαινισσόμενη προφανώς ότι αναμένει κάποιες υποχωρήσεις από την Ελλάδα, και το σπουδαιότερο οι όποιες συνομιλίες να γίνουν άνευ εμπλοκής άλλων, όπως για παράδειγμα η Ε.Ε.. Το τί ακριβώς ζητάει η Άγκυρα (γκρίζες ζώνες, εθνική κυριαρχία και αποστρατικοποίηση νησιών του ανατολικού Αιγαίου) και τι ισχυρίζεται η Αθήνα, αντιστοίχως, έχουν διατυπωθεί δημοσίως κατ’ επανάληψιν.
Άλλωστε, η αποστρατικοποίηση στην περίπτωση της Κύπρου, είδαμε που οδήγησε τελικά. Η προσφυγή επίσης στη Χάγη, για όσα επιθυμεί η Τουρκία, ενέχει κινδύνους απώλειας εδαφικής ακεραιότητας και μάλιστα σε καιρό ειρήνης. Η Αθήνα προφανώς βρίσκεται σε άσχημη θέση, κι ας μην ομολογείται δημόσια. Κάποιες δηλώσεις και προσεγμένοι λεκτικοί υπαινιγμοί, σωστότερα, περί υποχωρήσεων από τον πρωθυπουργό, προ μηνών, απεικονίζουν την κατάσταση που αφορά το εύρος, ειδικά, των ελληνικών χωρικών υδάτων. Ίσως, είχαν ως απώτερο σκοπό να ενημερώσουν άτυπα την κοινή γνώμη για τα μελλούμενα.
Ταυτόχρονα, δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι ούτε η ΕΕ, ούτε το ΝΑΤΟ λαμβάνουν θέση στο επίμαχο θέμα, γεγονός που συνιστά αδυναμία των κυβερνήσεων, διαχρονικά, ενώ η άποψη της Αμερικής, αν και δεν εκφράζεται δημοσίως, εν τούτοις είναι σε μεγάλο βαθμό γνωστή. Είναι προφανές επίσης ότι το Διεθνές Δίκαιο ουδόλως λαμβάνεται υπ’ όψιν από αυτούς τους σχηματισμούς. Η Τουρκία δεν κρύβει, το αντίθετο μάλιστα, την επεκτατική της διάθεση, και τις συνολικές επιδιώξεις της, με την ελπίδα ότι οι συνεχόμενες απαιτήσεις της θα οδηγήσουν τελικά σε κάποιο ευνοϊκό γι’ αυτή αποτέλεσμα, εν γνώση της ότι η Αθήνα διακατέχεται από πολλαπλά φοβικά σύνδρομα, παρά τις γενόμενες αμυντικές συμφωνίες με διάφορα κράτη.
Έτσι η συνάντηση των δύο ηγετών στις 13 Μαΐου στην Άγκυρα, θα πραγματοποιηθεί με την Τουρκία σε πλεονεκτική θέση, ενώ η Ελλάδα θα βρίσκεται ως συνήθως αμυνόμενη, ακόμα και για τα δυο θαλάσσια πάρκα, τα οποία η Άγκυρα εκμεταλλεύεται για να επιβάλει άλλη μια φορά τις απόψεις της, τις επεκτατικές της βλέψεις και την θεωρία των γκρίζων ζωνών, ακόμα και στο εσωτερικό των Κυκλάδων!