Συμπληρώθηκαν κιόλας σαράντα μέρες από τον χαμό μιας ξεχωριστής προσωπικότητας, μιας χαρισματικής μορφής της παιδείας, της προσφοράς, του εθελοντισμού και του πολιτισμού.
Του αείμνηστου Δασκάλου, Διευθυντού Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου και μέλους πολλών κοινωνικών φορέων της πόλης μας, Γεωργίου Παπαγεωργίου.
Μιας μορφής που παραμένει ανεξίτηλη και ζωντανή σε όλους εμάς που συνεργαστήκαμε σε διάφορες εθελοντικές, κοινωνικές και πολιτισμικές οργανώσεις και ιδιαίτερα σε εκείνους που γαλουχήθηκαν με τις αρχές της Παιδαγωγικής Επιστήμης και ενστερνίστηκαν και διέδωσαν τα ιδεώδη αυτής της επιστήμης, την οποία τους δίδαξε ο αείμνηστος Διευθυντής τους στην πάλαι ποτέ Παιδ. Ακαδημία Ηρακλείου. Ακόμη τους δίδαξε σεβασμό, δικαιοσύνη, ευγνωμοσύνη και ανθρωπιά, γιατί σε αυτά, ΕΚΕΙΝΟΣ, είχε βραβευτεί στη ζωή του.
Σ’ όλη την διδασκαλική του ζωή, προσπάθησε, ακόμα και χωρίς έλεος για τον εαυτόν του, να πλάσει ανθρώπους, που να εκπέμπουν φως και με το φως τους να φωτίζουν το δρόμο της αγάπης προς το συνάνθρωπο, της αγωνίας για το μέλλον τους, της δικαιοσύνης, της ευγνωμοσύνης σ’ εκείνον που αναγνωρίζει εκείνο που του πρόσφερε ο άλλος.
Σεμνός, και απέριττος, χωρίς επάρσεις, με μια ευρύτητα γνώσεων. Εργατικός, συγγραφέας, αθόρυβος, συστηματικός, άνθρωπος χαμηλών τόνων με πολλά ενδιαφέροντα, διέγραψε μια πορεία ζωής, που χαρακτηρίζεται από μια συνεχή προσπάθεια βελτίωσης των γνώσεών του, αλλά και από τη μεγάλη προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
Ο αείμνηστος Γιώργος Παπαγεωργίου, μετά την αποχώρησή του από την ενεργό υπηρεσία, ασχολήθηκε με την κοινωνική προσφορά, που είναι τόσο πολύ γνωστή στο κοινό της πόλης μας.
Κάθε του ενέργεια, μετρημένη, φιλοσοφημένη, υπεύθυνη και πάνω απ’ όλα αποτελεσματική.
Τον ενθυμούμαι για την ανθρωπιά του, τη σεμνότητα, τη γλυκολαλιά του, την καλοσύνη του, τον ήρεμο τρόπο αντιμετώπισης, την υπευθυνότητά του, την υποδειγματική ευγένειά του, την όρεξη για βοήθεια προς όλους, την πίστη του στον Θεό, την αγωνία του για το τέλειο και την τεράστια δύναμη που έκρυβε μέσα στην ψυχή του, που δεν έχω να θυμούμαι άλλον με τέτοια ηφαιστειακή δύναμη.
Αγωνίστηκε, για την πολιτιστική και πολιτισμική ανάπτυξη της κοινωνίας μας. Γαλούχησε και διαπαιδαγώγησε με τις πνευματικές του ιδέες και δημιουργίες, τα βιβλία του και τις πολιτιστικές του συνήθειες και ιδανικά, τις κρητικές γενεές.
Ο αείμνηστος Γεώργιος Παπαγεωργίου, που έφυγε πριν από 40 ημέρες, ο οποίος παρότι δεν ήταν κρητικής καταγωγής, αγάπησε με πάθος την Κρήτη, έμεινε εδώ και με την επιστημονική και παιδαγωγική του κατάρτιση, ως παιδαγωγός, με την ανθρώπινη προσφορά του προς τον συνάνθρωπο, ως εθελοντής και ως Δ/ντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ηρακλείου. διέπλασε γενεές σημερινών εκπαιδευτικών.
Θεωρώ επιβεβλημένο καθήκον μου να αναφέρω στη μνήμη του καθηγητού Γ. Παπαγεωργίου ότι με την ακούραστη προσφορά του στους διάφορους ανθρωπιστικούς συλλόγους της πόλης μας, όπως στην Εταιρία ατόμων με ειδικές ανάγκες, στο Σ.Π.Α.Η. και αλλαχού πρόσφερε τα μέγιστα.
Στο σύλλογο Πολιτιστικής Αναπτύξεως Ηρακλείου, ως εξαίρετο και εξέχον μέλος, εκουσίως, είχε την εκδοτική επιμέλεια τεσσάρων από τα, υπό του συλλόγου, εκδοθέντα βιβλία.
Έτσι λοιπόν, κι αν έφυγε από κοντά μας. Ως φυσική παρουσία, άφησε παρακαταθήκη όχι μόνον το πνευματικό, εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό έργο του ως εκπαιδευτικός και συγγραφέας, αλλά και μία κοινωνική αφιλοκερδή προσφορά, προς όλους ανεξαιρέτως τους συλλογικούς φορείς, τους οποίους υπηρέτησε, που πάντα η προσφορά του αυτή θα θυμίζει το πέρασμά του.
Η συνεχής επιστημονική του κατάρτιση, η συνέπεια, ο ήπιος χαρακτήρας και η προθυμία του να βοηθά και να δίνει τεκμηριωμένες λύσεις, του χάρισαν την εκτίμηση και το σεβασμό των συναδέλφων, των μαθητών του και όλων εκείνων με τους οποίους συνομιλούσε.
Τον αγκαλιάζει σήμερα η ευγνωμοσύνη όλων μας. Έχοντας κρατήσει ως ανάμνηση στην καρδιά μας το φωτεινό παράδειγμα της ενάρετης ζωής του, την ανυπόκριτη Αγάπη και το μεγαλείο της ψυχής του, την ειλικρίνεια, την ευθύτητα και τη σεμνότητά του, πορευόμαστε στη ζωή.
Η γλυκιά μου αυτή ανάμνηση για τον αλησμόνητο και αγαπητό φίλο ΓΙΩΡΓΟ ας προστεθεί στη δέηση που αναπέμπει, για τη μνήμη του το πρωινό του Σαββάτου, στην Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου Παντάνασσας Ελληνοπεραμάτων, η σεβαστή και αγαπητή σε όλους μας οικογένειά του.