Γνώσεις πολιτικής δεν έχω. Μη με παρεξηγήσετε. Όμως ως απλός πολίτης που παρακολουθεί τα διεθνώς τεκταινόμενα σκέφτομαι και καταλήγω σε ορισμένα συμπεράσματα για την Ένωσή μας, για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως λειτουργεί, παρουσιάζει, κατά την γνώμη μου, πολλές ελλείψεις. Έλλειψη ενός αρχηγού, που να μας ενώνει και να μας εμπνέει την δύναμη της ενότητας. Αποτέλεσμα, ο κάθε κυβερνήτης κάνει κουμάντο στο κράτος του όπως θέλει, σχεδόν χωρίς περιορισμούς.
Aτύπως επιβάλλεται ως αρχηγός ο κυβερνήτης του κράτους ο οποίος απλώς μας εμπνέει μεγαλύτερο σεβασμό, χωρίς όμως ιδιαίτερες εξουσίες.
Σήμερα π. χ. η Μέρκελ, με δική της πρωτοβουλία, κάνει τον αρχηγό, χωρίς να είναι επίσημα εκλεγμένη. Και τελευταία ο Μακρόν κινείται κάπως να πάρει αυτήν την πρωτοβουλία. Δεν υπάρχουν αυστηρώς καθορισμένες περίοδοι συνελεύσεως αρχηγών των κρατών-μελών προς συζήτηση κοινών ζητημάτων : π. χ. για εκλογή αρχηγού της Ένωσης, για επίλυση αναφυόμενων προβλημάτων, για αντιμετώπιση κινδύνων…
Απουσία κοινής επίσημης γλώσσας συνεννοήσεως. Ατύπως είναι η αγγλική, ενώ η Μεγάλη Βρετανία έχει ήδη αποχωρήσει από την Ένωση. Έχομε δηλαδή ανεπισήμως ως επίσημη γλώσσα μας την γλώσσα ενός κράτους που περιφρόνησε την Ένωση και αποχώρησε. Παράξενο.
Απουσία κοινού στρατού, με συνέπεια η Ένωση να μην έχει στην πραγματικότητα καμία δυνατότητα επιβολής των αποφάσεών της σε διεθνές επίπεδο. Οι αποφάσεις της περιφρονούνται (καθόλου κολακευτικό) από τους άλλους.
Απερισκέπτως η Ένωσή μας αγνοεί το γεγονός ότι βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή της επιβολής της θελήσεως του δυνατού, με την δύναμη των όπλων, καθώς αγνοείται το ΔΙΚΑΙΟ. Ο αδύνατος στρατιωτικώς δεν δικαιούται να προβάλλει απαιτήσεις. Δεν δικαιούται να έχει δικαιώματα. Δυστυχώς.
Απουσία κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής. Κάθε κράτος-μέλος επιδιώκει το δικό του ατομικό συμφέρον, πολλές φορές εις βάρος των άλλων, αδιαφορώντας σκανδαλωδώς για το κοινό όφελος της Ένωσης.
Απουσία κοινού προϋπολογισμού, κοινού ταμείου της Ένωσης, και συνεπώς αδυναμία καθιερώσεως κοινής οικονομικής πολιτικής.
Γενικό συμπέρασμα. Είμαστε μια Ένωση χωρίς ενότητα. Εύθραυστη η ενότητά μας. Μεγάλη η χαλαρότητα και η ακυβερνησία. Αδυναμία επιβολής κοινών αποφάσεων, π. χ. για το μεταναστευτικό, για κοινή οικονομική πολιτική, για αντιμετώπιση εξωτερικών κινδύνων…
Υποτυπώδης η παρουσία μας σε διεθνές επίπεδο. Το μόνο που μας συνδέει είναι η χρήση του κοινού νομίσματος. Περισσότερο θα μας ταίριαζε η ονομασία που αρχικώς είχαμε: ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα), παρά η ονομασία που τώρα έχομε. Έτσι όπως σήμερα παρουσιαζόμαστε, σε διεθνές επίπεδο κανείς δεν μας υπολογίζει. Ούτε η Τουρκία.