Δεν υπάρχει καλύτερο πράμα στη ζωή μας, από την καλή ανθρώπινη συμπεριφορά. Η ευγένεια, η ανθρωπιά, η καλοσύνη, το γέλιο, το σύνολο των ψυχικών και πνευματικών ιδιοτήτων κ.λπ. χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο αυτό. Εξευγενίζει τα ήθη, βελτιώνει τις ανθρώπινες σχέσεις και τις κάνει πιο ελκυστικές και χαρούμενες.
Αυτός ο άνθρωπος θέλει να ζήσει, να μορφωθεί, να δημιουργήσει, μέσα σε μια οργανωμένη, συντεταγμένη κοινωνία, που σ’ αυτή θα βρει ανταπόκριση, ισορροπία, κατανόηση, γαλήνη, αγάπη οπωσδήποτε με την καλή του συμπεριφορά και όλα αυτά θα τον αμείβουν με χαρά και ευτυχία στη ζωή του. Αφού ό,τι δίνεις θα παίρνεις…
Χαρά σ’ αυτόν, αν ήτανε βέβαια όλη η κοινωνία το ίδιο! Δυστυχώς η κοινωνία είναι πολύ επίπεδη. Έχει απ’ όλα τα “φρούτα”. Έχει κακότροπους, χυδαίους, άπονους, τυραννικούς, προσβλητικούς, ανάγωγους κ.λπ. Αυτοί με την κακή τους συμπεριφορά, ενοχλούνε και βλάπτουν τους άλλους, με αποτέλεσμα να τους απωθούνε και να μην τους θέλουν κοντά τους και έτσι, αφού δεν τους ανέχονται, δεν τους αγαπούνε και οι άλλοι.
Μα όποιος δεν αγαπά τους άλλους, δεν θέλει ποτέ το καλό τους! Από τη μια λοιπόν θα πρέπει να βραβεύεις το καλό, το ωραίο και από την άλλη, να σχολιάζεις καλοπροαίρετα το κακό, για να το διορθώνεις αν μπορείς. Ακόμα και από ένα χαιρετισμό μπορεί να συμπαθήσεις τον άλλο.
Από τον τρόπο που θα σου τον πει. Αν βγαίνει μέσα από την ψυχή του, με την όρεξή του και λάμπει το πρόσωπό του με το αληθινό γέλιο του, αν σου το πει σκυθρωπός, χωρίς να σε κοιτάξει, αγέλαστος, στανικώς του και με χαμηλόφωνη λαλιά! Αυτόν, όχι μόνο θα τον συμπαθήσεις, αλλά θα σε στεναχωρήσει κιόλας!…
Ποιος δε θέλει να τον εκτιμούν, να τον σέβονται και να τον αγαπούν; Κάνεις. Τότε γιατί δεν προσπαθείς να κάνεις τα σωστά, τα ανθρώπινα, για να σε αγαπούν μόνο κάνεις τα αντίθετα, τα στραβά, αφού ξέρεις ότι θα σε αντιπαθούν;
Μα γιατί εγώ μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι που κυριαρχούσε η βία, η κακομεταχείριση, ο αυταρχισμός, η κακία, η έλλειψη αγάπης κλπ.
Καλά, και γιατί αφού τα ‘ζησες, τα βίωσες εσύ όλα αυτά και δε σ’ αρέσανε, τα συνεχίζεις προς τους άλλους, προς την κοινωνία και δεν σου’ γίνε ένα μάθημα, το οποίο θα σ’ έκανε καλύτερο άνθρωπο;
Να σου πω. Διότι ρίζωσε μέσα μου βαθιά, η κακία και το μίσος και μια τάση για εκδίκηση. Όλα αυτά τ’ απωθημένα δεν τα ελέγχω, στο θυμό μου πάνω βγαίνουνε από κακή συνήθεια και πόνο, προς τους δικούς μου, αλλά και προς τους ξένους!
Πιστεύω ότι το 50% οφείλεται σε τέτοιες περιπτώσεις, βίας κλπ. Και το άλλο 50% στο οικογενειακό γονίδιο. Πιστεύω ακόμα ότι υπάρχουνε δύο διαφορετικές περιπτώσεις για το θέμα αυτό.
Στη μια περίπτωση όπως είδαμε το θύμα, ας το πούμε έτσι, δεν αλλάζει λόγω χαρακτήρα, λόγω ασυνειδησίας, λόγω απαξίας των πράξεών του κ.λπ., στην άλλη περίπτωση το άτομο αλλάζει, διότι η λογική του και η συνείδησή του, του λέει, αφού υπέφερα εγώ τέτοια κακομεταχείριση, θα γίνω καλύτερος άνθρωπος!
Σε όλη μου τη ζωή, δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να πάθει άλλος όσα έπαθα εγώ!
Μπράβο λεβέντη μου!
Κάποιοι σαν εσένα αμείβονται με χρυσό μετάλλιο!