Αυτή είναι η πολεμική μηχανή των Σκοπίων, μαζί με λίγα τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού και κάποιες μονάδες πυροβολικού. Αλλά αντί να φοβούνται οι Σκοπιανοί μήπως εισβάλουν στη χώρα τους κάποιοι «αγανακτισμένοι» Έλληνες, αντίθετα πολλοί συμπατριώτες μας φοβούνται ότι όπου να ’ναι. οι Σκοπιανοί θα βομβαρδίσουν τη Θεσσαλονίκη και θα καταλάβουν τη Μακεδονία — χωρίς να αποκλείουν ότι μπορεί να κατηφορίσουν και μέχρι τη Θεσσαλία.
Την ίδια στιγμή ούτε συλλαλητήρια γίνονται ούτε ανησυχούν οι πολιτικοί μας ούτε συνεδριάζει η Ιερά Σύνοδος για την επιθετικότητα της Τουρκίας: επειδή έχει καταλάβει το 40% της Κύπρου, επειδή θεωρεί «αιτία πολέμου» το νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, επειδή αμφισβητεί την ισχύ της συνθήκης της Λωζάννης, επειδή διεκδικεί και απειλεί να καταλάβει δεκάδες ελληνικά νησιά, επειδή δεσμεύει τακτικά για ασκήσεις και έρευνες σχεδόν ολόκληρο το Αιγαίο και «αλωνίζει» με τα πολεμικά της πλοία, επειδή ο πρόεδρος Ερντογάν έχει περιλάβει στα «σύνορα της καρδιάς» του απροσδιόριστης έκτασης τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Μίλησε κανείς για «αλυτρωτισμό»;
Σε πενήντα χρόνια οι επίδοξοι «Μεγαλέξανδροι» των Σκοπίων μπορεί να κάνουν παρέα στους «Ναπολέοντες» σε κάποιο ψυχιατρείο μπορεί και όχι. Σήμερα πάντως ο υπαρκτός εθνικός κίνδυνος εξ αιτίας του αλυτρωτισμού τοποθετείται στα ανατολικά μας σύνορα και αυξάνεται καθημερινά μαζί με τη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας. Η Ελλάδα έχει τεράστιο πολιτικό και οικονομικό συμφέρον να κλείσει το σκοπιανό με έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό. Αν επιδείξουμε την ίδια ακαμψία όπως το 1992, φοβάμαι πώς θα ισχύσει η ευαγγελική ρήση ότι «η εσχάτη πλάνη θα αποδειχθεί χειρότερη από την πρώτη». Όχι μόνο γιατί τότε διαπραγματευόμαστε από θέση ισχύος, ενώ σήμερα 135 χώρες αποκαλούν τα Σκόπια επίσημα «Μακεδονία» και ανεπίσημα σχεδόν όλες, αλλά και επειδή η άγνοια του πραγματικού κινδύνου μπορεί να αποδειχθεί μοιραία και ολέθρια.
* Ο Μιχάλης Πασχάλης είναι ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης