Οι ηγεσίες της Δικαιοσύνης, της Εκκλησίας, του Πνεύματος και της Επιστήμης ποια στάση κράτησαν κατά την περίοδο της Χούντας, στην οποία καταστράφηκε η χώρα μας και η Κύπρος; Ευτυχώς στην αθλιότητα αυτή κάποιοι δικαστές κράτησαν την αξιοπρέπειά τους.
Πρώτος πρωθυπουργός της Χούντας της 21ης Απριλίου ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κόλλιας, ήταν επιλογή του ανόητου μονάρχη Κωνσταντίνου, γνωστός για τις παρεμβάσεις του στην υπόθεση δολοφονίας του Γρ. Λαμπράκη από το παρακράτος που έγινε αργότερα κράτος. Οι κατηγορούμενοι Γκοτζαμάνης, Γιοσμάς, Εμμανουηλίδης, Μήτσου κ.ά αθωώθηκαν το 1966 όπως και οι κατηγορούμενοι του σχεδίου «Περικλής» ενώ για την υπόθεση «Ασπίδα» καταδικάστηκαν σε βαρύτατες ποινές.
Σύμφωνα με τον Κόλλια «ο στρατός δια της κεραυνοβόλου επεμβάσεως εματαίωσεν τον αφανισμό της Ελλάδος. Η Επανάστασις έγινε δεκτή μετ’ αγαλλιάσεως.» Την ίδια στιγμή βασανιστήρια, εξορίες, φυλακές, στην ΕΣΑ, στα κολαστήρια της Μπουμπουλίνας και της Μεσογείων. Ο Χαρίλαος Μητρέλιας, εθνικιστής, που διατέλεσε και Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικράτειας, διορίσθηκε το 1967- 1968 πρόεδρος της επιτροπής που ανέλαβε τη σύνταξη του νέου συντάγματος του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 με σκοπό τον έλεγχο της πολιτικής ζωής της χώρας από τον Στρατό με τη συμμετοχή και άλλων ανωτάτων δικαστικών.
Ο Μητρέλιας αργότερα ορκίστηκε αναπληρωτής πρωθυπουργός στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη. Το σκηνικό έκλεισε με άλλο Ανώτατο Δικαστικό πρόσωπο ονόματι Παναγιώτης Θεράπος που παρίστανε τον Υπουργό Δημοσίας Τάξης στην Κυβέρνηση Μαρκεζίνη με πρόταση του Παπαδόπουλου ο οποίος δήλωνε στον αρχιπραξικοπηματία «Η προσπάθεια σας συνιστά σωφροσύνη». Ακολούθησε η σφαγή του Πολυτεχνείου. Αργότερα δήλωσε ότι δεν ήξερε.
Ο Άρειος Πάγος πρόθυμα ικανοποιούσε κάθε παραλογισμό των δικτατόρων, αδιαφορώντας για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Απέρριψε το 1968 την αίτηση αναστολής της θανατικής ποινής του Αλέκου Παναγούλη. Ποιο ήταν το δικαστήριο που ψήφιζε “ναι” στην Επανάσταση το 1967, “ναι” στην επανάσταση Ιωαννίδη-Γκιζίκη το 1973, “ναι” στις διώξεις και απολύσεις των δημοκρατικών δικαστών από τη Χούντα όπως Σαρτζετάκης, Τούσης, Αναγνωστόπουλος, Μαργέλλος, Φλώρος, Κ. Παπαιωάννου, Δελλαπόρτας, Στασινόπουλος, Γεωργίλης, Αφοί Μιχαλακέα, Ξενάκης. Επιβάλλεται ο δικαστής να θυσιάζεται χάριν της απονομής του δικαίου. Τότε ήταν που ο Παττακός είπε το αμίμητο “Το ΣΤΕ οφείλει να εφαρμόζει τις αποφάσεις της Διοίκησης”.
Πέρασαν ποτέ οι δικαστές έξω από την ΕΣΑ, την Μπουμπουλίνας, την Μεσογείων και από άλλους χώρους να ακούσουν τις οιμωγές των βασανιζόμενων;
Όταν ο Λιάπης, δικαστής, φόβος και τρόμος των χουντικών δικαστηρίων, διατηρούσε τη θέση του Νομικού Συμβούλου με μισθό αρεοπαγίτη ακόμα και το 1975;
Θα ταίριαζαν μερικές λέξεις στην τότε (1967-1974) ηγεσία της Δικαιοσύνης από την απολογία του Σάκη Καράγιωργα στο δικαστήριο: «Ο ελληνικός λαός έκανε πολλές θυσίες χάριν εμού, με σπούδασε, με έκαμε καθηγητή Πανεπιστημίου. Τι ζητάει λοιπόν από εμένα η πατρίδα; Να εξοφλήσω το χρέος μου και αν παρίσταται ανάγκη να δώσω ακόμα και τη ζωή μου».
Στη δίκη των βασανιστών της Χούντας μάρτυρας κατηγορίας ήταν ο Αλέκος Παναγούλης (ο πρώτος της αντίστασης), ο οποίος υπέστη βασανιστήρια όπως ξυλοδαρμό, φάλαγγα, ανάποδο κρέμασμα, καυτή βελόνα στην ουρήθρα, ενταφιασμό όντας εν ζωή και εικονικές εκτελέσεις, διακοπτόμενος συνέχεια από τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου Διγενόπουλο, ταξίαρχο Δικαστικό Στρατιωτικής Δικαιοσύνης χωρίς κανένα σεβασμό στο πρόσωπο του Παναγούλη «Μην εκτρέπεστε κύριε μάρτυς, μη δημιουργείτε οξύτητα!
Θα σας αφαιρέσω τον λόγο, στο θέμα σας, θα σας αποβάλω, μην εξάπτεσθε, θα σας επιβάλω το νόμο» και υποχρεώνοντας έτσι τον Παναγούλη να του πει «Εγώ κύριε Πρόεδρε στη Χούντα ήμουν φυλακή, εσύ που ήσουνα;»
Εκατοντάδες βασανιστές δικάστηκαν με πολύ μικρές ποινές. Πολλοί από αυτούς αθωώθηκαν και επέστρεψαν στις θέσεις τους. Σε βασανιστές στη Χαλκίδα έπαψε η δίωξη τους λόγω παραγραφής, από λάθος μίας μέρας. Η Βουλή με ψήφισμα του 1975 αποφάσισε ότι η 21η Απριλίου ήταν πραξικόπημα και ότι θα δικασθούν όσοι ήταν υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, συνεργοί της Χούντας, δικαστές, δημόσια πρόσωπα. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης εντός τριμήνου θα ασκούσε πειθαρχική δίωξη εναντίον δικαστών συνεργών της συμμορίας της 21ης Απριλίου 1967.
Προκλήθηκε αναστάτωση στο δικαστικό χώρο. Πέρασαν τρεις μήνες και διώχθηκαν μόνο δύο: ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και ο Εισαγγελέας. Το έγκλημα της Χούντας θεωρήθηκε στιγμιαίο με απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή- Αβέρωφ βάσει του σχεδίου της Γέφυρας. Όλοι οι υπόλοιποι είχαν λευκό μητρώο και «άψογη συμπεριφορά». Ένας εφέτης έκανε τάμα με την οικογένεια του: θα έκαναν τη διαδρομή από το λιμάνι της Τήνου στην Εκκλησία της Παναγίας γονυπετείς. Δεν παραπέμφθηκε, η Παναγία έκανε το θαύμα της και ξαναγύρισε στην έδρα του. Υπήρχαν όμως και πολλοί που δεν είχαν χάσει την αξιοπρέπεια και το σεβασμό στον εαυτό τους.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
19/2/1965 συγκέντρωση της ΕΡΕ στην πλατεία Κλαθμώνος με ομιλητή τον μοιραίο Παν. Κανελλόπουλο με σύνθημα “ΔΙΩΚΕΤΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ” με λυσαλέες επιθέσεις στον Γ. Παπανδρέου σ’ όλα τα μέτωπα σε συνεργασία με τις εφημερίδες της Δεξιάς. Ακολούθησε η αποστασία του 1965 (η αρχή των δεινών για την πατρίδα μας), Χούντα 1967, Νομική, η σφαγή του Πολυτεχνείου, η Χούντα του 1973, η καταστροφή της Κύπρου.
1985 Κων/νος Μητσοτάκης Πρόεδρος της Ν. Δημοκρατίας σε δηλώσεις του “Διασύρεται η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ” με την ίδια πολιτική φρασεολογία, την ίδια τακτική της ΕΡΕ με σχέδιο την ανατροπή του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ το 1989 διορίζει τον Β. Κόκκινο πρόεδρο του ειδικού Δικαστηρίου στη δίκη του Ανδρέα Παπανδρέου παρακάμπτωντας στην ιεραρχία άλλους Δικαστές.
Κυριάκος Μητσοτάκης
2017 Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Με δηλώσεις του “Υπάρχει ωμή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη και επιχειρείται εκφοβισμός των Δικαστών” εφαρμόζοντας την ίδια προηγούμενη πολιτική και τακτική σ’ όλα τα μέτωπα σε συνεργασία με όλες τις ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ- για Ανατροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Αφιερώνεται στους Ανδρέα Ξανθό- Παύλο Πολάκη- Γιάννη Μπαλάφα
Βιβλιογραφία
Ντεγιάννη Γιάννη, Η δίκη. Εκδόσεις Γνώση, 1990
Λογοθέτη Κώστα, Αναζητώντας τη δικαιοσύνη, Εκδόσεις Παρατηρητής, 1993
Κάτρη Γιάννη, Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα, Εκδόσεις Παπαζήση, 1974.
Νικολακόπουλου Ηλία, Η καχεχτική δημοκρατία, Εκδόσεις Πατάκη, 2013
Οι δίκες της Χούντας, Εκδόσεις Δημοκρατικοί καιροί, 1976.
* Ο Μανόλης Κυριάκης είναι Οικονομολόγος