Η 11η Σεπτεμβρίου του 2001 χαρακτηρίστηκε «η ημέρα που άλλαξε τον κόσμο». Εκείνη τη μέρα ισλαμιστές τρομοκράτες – τρεις ομάδες των πέντε και μια ομάδα τεσσάρων ατόμων – επιβιβάστηκαν σε δυο αεροσκάφη των American Airlines και σε δύο αεροσκάφη των United Airlines, τα οποία απογειώθηκαν από τη Βοστόνη, την Ουάσινγκτον και το Νιου Τζέρσεϊ.
Μετά την απογείωση πήραν με τη βία τον έλεγχο των αεροπλάνων και άλλαξαν την πορεία τους. Μισή ώρα αργότερα, στις εννέα παρά δέκα το πρωί τοπική ώρα, ένα αεροπλάνο που κατευθυνόταν στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στη Νέα Υόρκη, έπεσε στον βόρειο ουρανοξύστη των Δίδυμων Πύργων.
Τα μέσα ενημέρωσης όλου του κόσμου διέκοψαν τα προγράμματά τους για να μεταδώσουν τα πρώτα λεπτά μετά την επίθεση. Λίγο αργότερα, ένα δεύτερο αεροσκάφος έπεσε στον Νότιο Πύργο και εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλον τον κόσμο παρακολούθησαν την επίθεση σε πραγματικό χρόνο.
Οι υπόλοιποι αεροπειρατές σε παράλληλη δράση είχαν πάρει υπό τον έλεγχό τους τα άλλα δύο αεροσκάφη και πετούσαν προς το Πεντάγωνο και την Ουάσινγκτον. Μισή ώρα μετά, η μία πτήση έπεσε στο Πεντάγωνο σκοτώνοντας 125 στρατιωτικούς και πολίτες.
Οι επιβάτες του τέταρτου αεροσκάφους έμαθαν από τηλεφωνικές κλήσεις των συγγενών τους τις επιθέσεις στη Νέα Υόρκη και προσπάθησαν να πάρουν τον έλεγχο του αεροπλάνου από τους αεροπειρατές. Οι επιβάτες επιτέθηκαν στους αεροπειρατές, οι οποίοι έπειτα από μερικούς ελιγμούς έριξαν το τέταρτο αεροπλάνο σε ακατοίκητη περιοχή στην Πενσυλβάνια με αποτέλεσμα 45 επιβάτες να σκοτωθούν.
Ένα τεράστιο σύννεφο καπνού κάλυψε την Νέα Υόρκη. Το συγκλονιστικότερο τρομοκρατικό χτύπημα της ανθρωπότητας μόλις είχε συμβεί… Οι τρομοκράτες συνδέονταν με την «Αλ Κάιντα», την οργάνωση του Οσάμα Μπιν Λάντεν που αποτελούνταν από εξτρεμιστές Άραβες και Αφγανούς, και μάχονταν εναντίον της Αμερικής, λόγω της υποστήριξης των αμερικανικών κυβερνήσεων στο Ισραήλ, την εμπλοκή τους στο πόλεμο του Κόλπου και τη στρατιωτική παρουσία τους στη Μέση Ανατολή.
Οι Αμερικανοί εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό του Μπιν Λάντεν και των μελών της οργάνωσης. Κατά κάποιο τρόπο και με πολλά ψεύτικα στοιχεία, η 11η Σεπτεμβρίου «νομιμοποίησε» τις αμερικανικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και τη Λιβύη, οι οποίες διήρκεσαν πολλά χρόνια. Οι Αμερικανοί κατάφεραν να εντοπίσουν τον Μπιν Λάντεν δέκα χρόνια αργότερα στο Πακιστάν και τον εκτέλεσαν.
Πολλές θεωρίες συνομωσίας κυκλοφόρησαν στη συνέχεια μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ενώ κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι υπάρχουν αρκετά κενά στην υπόθεση της αεροπειρατείας. Παράλληλα, πλήθος ντοκιμαντέρ και αναλύσεις ερευνητών ήρθαν στην επικαιρότητα με διάφορες εκδοχές της ιστορίας.
Μερικοί μάλιστα ερευνητές υποστηρίζουν ότι είχαν τοποθετηθεί εκρηκτικά υλικά στους Πύργους που προκάλεσαν την κατεδάφιση, και ότι η «Μοσάντ» γνώριζε τις επιθέσεις, γι’ αυτό και 4.000 Εβραίοι δεν πήγαν εκείνη την ημέρα στη δουλειά τους.
Όπως και να έχει το πράγμα, η επίθεση συνέβη και κόστισε τη ζωή σε 2.973 ανθρώπους, ανάμεσα στους οποίους ήταν 403 αστυνομικοί και πυροσβέστες, οι οποίοι είχαν σπεύσει να βοηθήσουν τους εγκλωβισμένους.
Ωστόσο και αυτοί οι αριθμοί αμφισβητούνται, καθώς κάποιοι υποστηρίζουν ότι χάθηκαν πολύ περισσότερες ζωές. Η δεκαετία που ακολούθησε – με αποκορύφωμα την επέτειο των 10 χρόνων από την επίθεση – χαρακτηρίστηκε από μια τιτάνια προσπάθεια της αμερικανικής πλευράς να καταγραφεί η 11η Σεπτεμβρίου στο συλλογικό υποσυνείδητο ολόκληρου του πλανήτη, ως η μέρα που η ζωή σταμάτησε και επανεκκίνησε, σαν μια σημαντική στιγμή στο χωροχρόνο, μετά το πέρασμα της οποίας, τίποτε πλέον δεν θα ήταν το ίδιο με πριν.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν και στον απόηχο των αφιερωμάτων για τις επιθέσεις στη Ν. Υόρκη, ορισμένοι από τους μεγαλύτερους αναλυτές του πλανήτη, είχαν την ευκαιρία αλλά και τον χρόνο να «ξαναδιαβάσουν» την ιστορία μιας τρομοκρατικής επίθεσης και να καταλήξουν σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Έτσι κυκλοφόρησαν μια σειρά από ενδιαφέρουσες αναλύσεις οι οποίες αμφισβητούν ευθέως κυρίαρχες θέσεις σχετικά με την έννοια της εθνικής κυριαρχίας και της ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο κοινός παρανομαστής των συμπερασμάτων αυτών των αναλύσεων ήταν ότι η 11η Σεπτεμβρίου αποτελεί μια αμερικανοκεντρική προσέγγισης της ιστορίας και πως τα γεγονότα εκείνης της ημέρας… δεν άλλαξαν τελικά τον κόσμο μας!
Οι αναλύσεις δεν εστιάζουν τόσο στη συγκεκριμένη μέρα (την 11η Σεπτεμβρίου), αλλά προσεγγίζουν τα γεγονότα από τη 12η Σεπτεμβρίου του 2001, δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στην απάντηση των ΗΠΑ και στην έναρξη του λεγόμενου «πολέμου κατά της διεθνούς τρομοκρατίας».
Όμως τα συμπεράσματα των αναλυτών, συντρέχουν στην παραδοχή ότι η 12η Σεπτεμβρίου που συνιστά την έναρξη της σταυροφορίας για τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων της Μέσης Ανατολής, θα υπήρχε έτσι κι αλλιώς και χωρίς να είχαν προηγηθεί οι επιθέσεις της προηγούμενης ημέρας.
Ο Μαρκ Βάισμπροτ, διάσημος οικονομολόγος και αναλυτής παρατήρησε ότι, «αν άλλαξε κάτι η 11η Σεπτεμβρίου, αυτό ήταν ότι έδωσε σε δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανούς το πρόσχημα, αλλά κυρίως την νομιμοποίηση, για την πραγματοποίηση επεκτατικών πολέμων, βομβαρδισμών και άλλων φρικτών εγκλημάτων, ενέργειες που πραγματοποιούσε έτσι κι αλλιώς κατά το παρελθόν και με διάφορες δικαιολογίες η εκάστοτε κυβέρνηση των ΗΠΑ».
Είχε καλλιεργηθεί στις συνειδήσεις των πολιτών – Αμερικανών και μη – η βεβαιότητα ότι η 11η Σεπτεμβρίου αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα στάδια στην πορεία της παγκοσμιοποίησης και της εξαφάνισης της έννοιας της εθνικής κυριαρχίας. Η κυρίαρχη προσέγγιση «έβλεπε» μια διεθνή τρομοκρατική οργάνωση να ξεκινά έναν πόλεμο σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, προκαλώντας μια εξίσου παγκόσμια απάντηση από πλευράς των ΗΠΑ.
Στη δεκαετία που ακολούθησε η Δύση, απαντώντας σε αυτήν την πρόκληση, παραβίασε τα σύνορα πέντε κρατών, βομβαρδίζοντας ανελέητα το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Πακιστάν, τη Σομαλία και την Υεμένη, ενώ παράλληλα αμφισβήτησε την εθνική κυριαρχία δεκάδων άλλων κρατών, προβαίνοντας σε παράνομες παρακολουθήσεις και απαγωγές υπόπτων.
Για τους περισσότερους όμως επικριτές των ΗΠΑ, η προσπάθεια κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας δεν ξεκίνησε από της 11η Σεπτεμβρίου του 2001, αλλά το Μάρτη του 1999 με τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Σερβία.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, όχι μόνο δεν παρήκμασε η εθνική κυριαρχία, αλλά αντίθετα οι περισσότεροι από εμάς συνεχίζουμε να ζούμε σε έναν κόσμο κυρίαρχων κρατών και δεν αποτελούμε κατοίκους, ούτε μιας περιφερειακής, ούτε μιας παγκόσμιας κοινότητας.
Ο περίφημος πόλεμος κατά της διεθνούς τρομοκρατίας έπαιξε καθοριστικό ρόλο, όχι μόνο στην υπερχρέωση της αμερικανικής οικονομίας, αλλά και στην χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-2008. Ο πόλεμος αυτός ενδέχεται μάλιστα να έδρασε ως καταλύτης, επιταχύνοντας ορισμένες εξελίξεις, ενώ παράλληλα στέρησε από τις ΗΠΑ πολύτιμα κεφάλαια, με τα οποία θα είχαν περισσότερες δυνατότητες να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση.
Δέκα χρόνια μετά την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, οι διεθνείς εξελίξεις δεν καθορίστηκαν από την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά από τη σχετική υποχώρηση της αμερικανικής ισχύος απέναντι σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και η Ν. Αφρική.
Τώρα δεν υπάρχει πια ο φόβος της «Αλ Κάιντα», αλλά της Κίνας! Σήμερα, 23 χρόνια μετά, έχουμε πια καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η 11η Σεπτεμβρίου, η μέρα που θα άλλαζε τον κόσμο, τελικά δεν τον άλλαξε!
Οι πολεμικές επιχειρήσεις της Ουάσινγκτον σε κάθε γωνιά της γης – όπου υπήρχε βεβαίως συμφέρον – θα συνεχίζονταν έτσι κι αλλιώς, όπως και συνεχίζονται.
Η «Αλ Κάιντα» απλώς σήκωσε περισσότερη… «σκόνη». Έτσι, η 11η Σεπτεμβρίου, ως ημέρα ορόσημο για την Αμερική, αποτέλεσε στην καλύτερη περίπτωση, έναν ισχυρό καταλύτη στην υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων των ΗΠΑ, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά ένα καθοριστικό ιστορικό γεγονός.