Στις 16 Φεβρουαρίου 1964 η Ένωση Κέντρου κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 53%. Η ΕΡΕ, το παλάτι, ο στρατός, η αστυνομία, η πρεσβεία των ΗΠΑ, η CIA και το ΝΑΤΟ και οικονομικοί παράγοντες, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου αποτελεί παρένθεση, επένδυσαν στην τακτική του φόβου, όπως και σήμερα η ΝΔ: «αυτή η δραχμή είναι δική σου, μην αφήσεις τον Παπανδρέου να στην πάρει», στην κατάρρευση της οικονομίας, στην χρεοκοπία και στον κομμουνιστικό κίνδυνο. Το 1961 είχε προηγηθεί το σχέδιο βίας και νοθείας «Περικλής», δολοφονία Λαμπράκη.
Ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις αλλά ήταν φανερό πως είχε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία και δεν πήρε σχεδόν κανένα μέτρο για να αλλάξει τις δομές του στρατού που λειτουργούσε κάτω από το παρακράτος του ΙΔΕΑ από το 1945. Ο Παπανδρέου διόρισε υπουργό Άμυνας τον Γαρουφαλλιά και αρχηγό του Στρατού τον Γεννηματά με υπόδειξη του παλατιού και των ξένων κέντρων εξουσίας.
Από την πρώτη στιγμή της ανόδου της Ένωσης Κέντρου, οι ΗΠΑ γνώριζαν ότι η εξωτερική και η εσωτερική πολιτική της Ελλάδας δε θα ήταν όπως ήταν από το 1947.
«Κάνουμε ό,τι θέλουμε, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε και τίποτα δε μας σταματά», δήλωση Αμερικανού Σταθμάρχη το 1961 στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Δεξιές εφημερίδες (Βραδινή, Ελεύθερος Τύπος, Ημέρα, Ακρόπολις, Καθημερινή) από την άνοδο της Ένωσης Κέντρου το 1964 συμμετείχαν στο σχέδιο ανατροπής. Η κυβέρνηση Παπανδρέου Κερένσκι διαλύει την ελληνική ΚΥΠ, διαλύεται και κομματικοποιείται το στράτευμα, η Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι, οι Λαμπράκισσες με τις μαύρες κάλτσες έχουν εισχωρήσει στο στράτευμα, οι χωροφύλακες έχουν κλειστεί στα σπίτια τους και κυκλοφορούν φήμες για πραξικόπημα του ΙΔΕΑ, κατηγορώντας και τον Ανδρέα Παπανδρέου ως ανεύθυνο, επιπόλαιο, ως κρυπτοκομμουνιστή, ψεύτη, επικίνδυνο, ότι φοράει ζιβάγκο και όχι γραβάτα κ.α.
Ο Παπαδόπουλος κάνει το ψευδοσαμποτάζ του Έβρου ρίχνοντας ζάχαρη σε τανκς ενοχοποιώντας αριστερούς φαντάρους με φοβερά βασανιστήρια, όταν όλοι γνώριζαν ότι ήταν έργο του Παπαδόπουλου και ότι προετοίμαζαν πραξικόπημα αναγκάζοντας τον Ηλία Ηλιού μέσα στη Βουλή να καταγγείλει προφητικά με τη σοφία του «ο Παπαδόπουλος μια μέρα θα μας δέσει».
Ο μοιραίος Π. Κανελλόπουλος σε συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος δίνοντας κάλυψη σ’ όλες αυτές τις ψεύτικες πληροφορίες εκραύγαζε «Να φύγει η κυβέρνηση των Λαμπράκηδων», «ο Παπανδρέου είναι εθνικός κίνδυνος», «κόπηκε η εθνική αναπνοή του στρατού», «η ύπαρξις και το κύρος του κράτους έχουν μηδενισθεί», «οι χωροφύλακες κρύπτονται και υφίστανται εκβιασμούς». Ζήτησε από τους βουλευτές της Ένωσης Κέντρου να ανατρέψουν τον Παπανδρέου και ότι θα στηρίξει μια τέτοια κυβέρνηση αποστατών.
Οι εφημερίδες της δεξιάς άρχισαν να δημοσιεύουν μυστικές πληροφορίες και αστυνομικές εκθέσεις «για κομμουνιστικό κίνδυνο» και γελοίες πληροφορίες ότι οι κομμουνιστές συγκεντρώνουν όπλα για να καταλάβουν την εξουσία, που φυσικά ποτέ δε βρέθηκαν.
Σε λίγους μήνες ξέσπασε το σκάνδαλο «Ασπίδα» με την καταγγελία της Βραδινής ότι πολιτικός αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Οι ΗΠΑ προσπάθησαν να επιβάλουν Νατοϊκή λύση διχοτόμησης στην Κύπρο ανακοινώνοντας το σχέδιο ΑΤΣΕΣΟΝ και απειλώντας την Ελλάδα ότι δεν θα εμποδίσουν την Τουρκία σε περίπτωση επίθεσης κατά της Ελλάδος.
Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν δέχτηκαν το Σχέδιο που προέβλεπε Βάση Τούρκικη και Αγγλική στην Κύπρο, δηλαδή Διχοτόμηση, παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία και Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ο Πρόεδρος Τζόνσον στην άρνηση της Ελλάδας και της Κύπρου για το σχέδιο Άτσεσον δήλωσε “Γαμώ το Σύνταγμά σας, τη Βουλή και την Δημοκρατία σας” και ότι “Είναι λίγα τα ψωμιά σας”.
Στις 15 Ιουλίου 1967 υποχρεώνεται ο Γ. Παπανδρέου σε παραίτηση από τον βασιλιά και αρχίζει η σαλαμοποίηση και ο τεμαχισμός της Ε.Κ. με πρωταγωνιστές τους Νόβα, Τσιριμώκο, Στεφανόπουλο και Μητσοτάκη που δήλωσε αργότερα “Εγώ ανέτρεψα τον Γ. Παπανδρέου” σε συνεργασία με το παλάτι, τη CIA, τον Αμερικάνο σταθμάρχη στην Αθήνα, το Στρατό, την Αμερικάνικη Πρεσβεία, το ΝΑΤΟ, την Αστυνομία και τους αποστάτες με την κάλυψη και της ΕΡΕ: Αλαμανής, Αποστολάκος, Βερνίκος, Γαρουφαλιάς, Ζαΐμης, Κοθρής, Λουλακάκης, Μαρής, Μελάς, Μπακατσέλος, Παπασπύρου, Στεφανάκης, Τούμπας, Τσουδερός κ.α.
Ο Λαός αντέδρασε με συγκεντρώσεις πρωτοφανείς. Έμειναν στην ιστορία τα συνθήματα “114”, “Δημοκρατία”, “Δε σε θέλει ο λαός πάρε τη μάνα σου και εμπρός”. “Έξω η Γκεσταμπίτισσα (Φρειδερίκη)”, “ποιος κυβερνά τη χώρα, το παλάτι ή ο λαός;”, “Προδότη Μητσοτάκη”. Έφτασαν το ένα εκατομμύριο με σοβαρά επεισόδια (δολοφονία Πέτρουλα κ.ά.), αλλά και μεγάλες καταστροφές από το παρακράτος, όπως απεδείχθη στη συνέχεια για να προετοιμάσουν το παρακρατικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Ακολούθησαν 7 χρόνια βασανιστήρια, φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις και καταστροφή για την πατρίδα μας και την Κύπρο με την τουρκική εισβολή με τη βοήθεια των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ.
* Ο Μανόλης Κυριάκης είναι οικονομολόγος-βιβλιοπώλης-πρώην αντιδήμαρχος Ηρακλείου.