Η ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ
BASTARDEN
Πρωτ.: Μαντς Μίκελσεν, Αμάντα Κόλιν, Σιμόν Μπένμπιεργκ, Μελίνα Χάγκμπεργκ.
Στη Δανία του 1755 ο Λούντβιχ Κέλεν είναι ένας βετεράνος αξιωματικός που ζει μόνο με την πενιχρή σύνταξή του, όταν αναλαμβάνει να καλλιεργήσει τα άγονα εδάφη της Γιουτλάνδης και να τα κάνει κατοικήσιμα, παρά τις αντιξοότητες και τις επανειλημμένες αποτυχημένες προσπάθειες πολλών πριν απ’ αυτόν.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο όμως που θα έχει ν’ αντιμετωπίσει είναι ο γαιοκτήμονας της περιοχής, που βλέπει την εγκατάσταση του Κέλεν ως απειλή για την εξουσία και τα προνόμιά του.
Ιστορικό δράμα βασισμένο στο μυθιστόρημα της δανής Ίντα Γιέσεν «The Captain and Ann Barbara», που εκδόθηκε το 2020.
Η ταινία συμμετείχε στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του φετινού φεστιβάλ Βενετίας κι αποτελεί την πρόταση της Δανίας για την κατηγορία του ξενόγλωσσου Όσκαρ.
Μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, ένα εξαιρετικά ισορροπημένο δράμα για το σθένος απέναντι στην αντιξοότητα, δοσμένο με φορτισμένες, συγκινητικές ερμηνείες, υποβλητική φωτογραφία από τον Ράσμους Βίντεμπεκ και τη σκηνοθεσία του Αρσέλ αιχμηρή αλλά και συγκρατημένη, διατηρώντας συνεχώς την ένταση και την κρισιμότητα των καταστάσεων, χωρίς να τις ευτελίζει.
NYAD
Σκην.: Τζίμι Τσιν, Ελίζαμπεθ Τσάι Βασαρέλι.
Πρωτ.: Ανέτ Μπένινγκ, Τζόντι Φόστερ, Ρις Άιφανς.
Το 2011, 33 χρόνια μετά την τελευταία αποτυχημένη της προσπάθεια, η 62χρονη αμερικανή κολυμβήτρια Νταϊάνα Νάιαντ αποφασίζει να ξαναδοκιμάσει να κολυμπήσει από την Κούβα στο Κι Γουέστ της Φλόριντα. Με τη βοήθεια της κολλητής της κι ενός εξειδικευμένου συνοδευτικού πληρώματος ξεκινάει για τη μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής της.
Βιογραφική κομεντί που αφηγείται την αληθινή ιστορία της Νάιαντ, βασισμένη στην αυτοβιογραφία της με τίτλο «Find A Way», που εκδόθηκε το 2015. Πρόκειται για την πρώτη μυθοπλασία του σκηνοθετικού και συζυγικού διδύμου Τσιν/ Βασαρέλι, μετά από μια μακρόχρονη θητεία στα ντοκιμαντέρ, που κορυφώθηκε με το Όσκαρ στη συγκεκριμένη κατηγορία για το «Free Solo» (2018).
Δεδομένου λοιπόν ότι οι σκηνοθέτες έχουν περάσει τη ζωή τους αφηγούμενοι αληθινές ιστορίες, δεν ξενίζει το ότι επιλέγουν μια τέτοια για την πρώτη τους μυθοπλασία. Το περίεργο είναι, ότι, ακριβώς λόγω της εμπειρίας τους σ’ ένα είδος που απαιτεί την ακριβή παράθεση γεγονότων, εδώ παίρνουν περισσότερες ελευθερίες στην αναπαράστασή τους απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς.
Τρανταχτό παράδειγμα το ότι παρότι οι πληροφορίες στο τέλος μάς λένε ότι τη Νάιαντ ακολουθούσε ένας μικρός στόλος από σκάφη, στην πλοκή εμφανίζεται μόνο ένα, δημιουργώντας ερωτήματα σχετικά με τη διαδικασία της καταγραφής των διαδρομών, που ενώ στην πραγματική ζωή κατέληξε ν’ αμφισβητήσει την ακεραιότητα του κατορθώματος της αθλήτριας, η ταινία δεν τα θίγει καθόλου.
Πέρα από τις επιμέρους ανακρίβειες πάντως, η ταινία περνάει απολαυστικά το μήνυμά της για τη σημασία του να μην εγκαταλείπει κανείς ποτέ το όνειρό του, χάρη βεβαίως στην εξαιρετική χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών.
Με εξαιρετικά εύστοχη βοήθεια από το μακιγιάζ και την ενδυματολογία που τις μεταμορφώνουν, η Μπένινγκ συνδυάζει μαεστρικά την αλύγιστη αποφασιστικότητα και την ενοχλητική, ως κι αθέμιτη, εγωπάθεια της κολυμβήτριας (το ξέσπασμα χαράς στο άκουσμα της αποτυχίας μιας άλλης αθλήτριας), ενώ η Φόστερ της προσφέρει την καρτερική φιλία της, χωρίς να την κανακεύει. Διατίθεται στο Netflix.
THE HUNGER GAMES:
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΑΗΔΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΙΔΙΩΝ
THE HUNGER GAMES: THE BALLAD OF SONGBIRDS AND SNAKES
Σκην.: Φράνσις Λώρενς.
Πρωτ.: Τομ Μπλάιθ, Ρέιτσελ Ζέγκλερ, Βαϊόλα Ντέιβις.
Σ’ ένα δυστοπικό μέλλον ο Κοριολανός Σνόου αναλαμβάνει να καθοδηγήσει τη Λούσι Γκρέι, μία από τις διαγωνιζόμενες στους δέκατους Αγώνες Πείνας, όπου κινδυνεύει να χάσει τη ζωή της.
Περιπέτεια φαντασίας βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Σουζάν Κόλινς, που κυκλοφόρησε το 2020. Όπως το βιβλίο, έτσι κι η ταινία αποτελεί prequel των τεσσάρων προηγούμενων τίτλων της σειράς, βασισμένων επίσης στα βιβλία της συγγραφέως: «Αγώνες Πείνας» («The Hunger Games», Γκάρι Ρος, 2012), «Αγώνες Πείνας: Φωτιά» («The Hunger Games: Catching Fire», Φράνσις Λώρενς, 2013), «Αγώνες Πείνας: Επανάσταση- Μέρος Ι» («The Hunger Games: Mockingjay- Part 1», Φράνσις Λώρενς, 2014) και «Αγώνες Πείνας: Επανάσταση- Μέρος ΙΙ» («The Hunger Games: Mockingjay- Part 2», Φράνσις Λώρενς, 2015).
Ένα πρίκουελ που ίσως να ενδιέφερε περισσότερους αν είχε γυριστεί κοντινότερα στις προηγούμενες ταινίες. Πλέον, μετά από σχεδόν μια δεκαετία, και στο πλαίσιο μιας σειράς που υπήρξε μεν επιτυχημένη, χωρίς δε να εξελιχτεί ακριβώς σε πολιτισμικό φαινόμενο όπως ο Χάρι Πότερ ή ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», αυτή η προσθήκη δεν καταφέρνει να δημιουργήσει το ενδιαφέρον που θα ήθελε, είτε λόγω ακριβώς των μακρινών πια συνδέσεων με τα προηγούμενα μέρη, είτε επειδή απλώς δεν προσφέρει μια ιστορία κι ένα θέαμα που να είναι αρκετά συναρπαστικά και πρωτότυπα.
Αξιοσημείωτη πάντως η παρουσία της πολυτάλαντης Ρέιτσελ Ζέγκλερ, η οποία, μετά το «West Side Story» (Στίβεν Σπίλμπεργκ, 2021), επιβεβαιώνει την πρωταγωνιστική στόφα της, δημιουργώντας ανυπομονησία για την εμφάνισή της ως Χιονάτη απέναντι στην κακή μάγισσα της Γκαλ Γκαντότ στην ομώνυμη ταινία ζωντανής δράσης της Disney, που θα κυκλοφορήσει το 2025.