ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ
KINDS OF KINDNESS
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος
Πρωταγωνιστούν: Έμα Στόουν, Τζέσε Πλέμονς, Γουίλεμ Νταφό, Μάργκαρετ Κουάλι, Χονγκ Τσάου
Ένας υπάλληλος πλήρως υποταγμένος στις παράλογες εντολές του αφεντικού του. Μία εξαφανισμένη γυναίκα που επιστρέφει ριζικά αλλαγμένη στον σύζυγό της. Μια γυναίκα που εγκαταλείπει την οικογένειά της για να ακολουθήσει τυφλά μια πνευματική αίρεση.
Σπονδυλωτή μαύρη σουρεαλιστική κομεντί για την οποία πριν από δύο εβδομάδες ο Τζέσε Πλέμονς κέρδισε το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο φεστιβάλ Καννών.Τρεις διαφορετικές ιστορίες ερμηνευμένες από τους ίδιους ηθοποιούς, με πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ τους. Μ’ αυτό το εγχείρημα που έρχεται μόλις μερικούς μήνες μετά την καλλιτεχνική κι ειπσρακτική επιτυχία του «Poor Things», ο Λάνθιμος επιστρέφει στο αφηγηματικό ύφος με το οποίο ξεκίνησε, με ιστορίες συμπεριφορικής αλληγορίας, που περιλαμβάνουν σαδομαζοχιστική υποταγή, αλλόκοτη εκφραστικότητα και παθολογικό αίσθημα. Ο συνεργάτης του που σηματοδοτεί βεβαίως αυτή την επιστροφή είναι ο σεναριογράφος Ευθύμης Φιλίππου, με τον οποίο έγραψαν μεταξύ άλλων τις πρώτες
ανάλογες επιτυχίες του σκηνοθέτη «Κυνόδοντας» («Dogtooth», 2009), «Άλπεις» («Alps», 2011) και «Αστακός» («The Lobster», 2015), που τον καθιέρωσαν ως κυριότερο εκπρόσωπο
αυτού που διεθνώς ονομάστηκε Weird Greek Wave.
Παρότι πιστεύω ότι οι συνεργασίες του με τον Φιλίππου προσφέρουν πολλές αφορμές για συζήτηση σχετικά με το ύφος και τη θεματολογία τους, ταυτόχρονα τις βρίσκω άνισες κι επιτηδευμένες. Προσωπικά προτιμώ ως πιο ολοκληρωμένες κι ενδιαφέρουσες δουλειές του σκηνοθέτη μέχρι τώρα την «Κινέττα» (2005), γραμμένη από τον σκηνοθέτη μαζί με τον Γιώργο Κακανάκη, και την «Ευνοούμενη» («The Favourite», 2018) σε σενάριο των Ντέμπορα Ντέιβις και Τόνι Μακναμάρα.
Δεδομένων όλων των παραπάνω, εκπλάγηκα κι ο ίδιος για το πόσο μου άρεσε η φετινή συνεργασία τους, στην οποία μοιάζουν να έχουν κατακτήσει πιο ζωηρό αφηγηματικό ρυθμό, μεγαλύτερη ερμηνευτική ποικιλία από τους ηθοποιούς τους και πιο πειστική νοσηρή ατμόσφαιρα από τις προηγούμενες ιστορίες τους. Το κύριο θέμα τους είναι και πάλι εδώ: η ανάστροφη, αρρωστημένη πλευρά των ανθρώπινων σχέσεων, με όλο τον εγωισμό και τη χειριστικότητά τους, δεμένα με διακριτικό χιούμορ που νομίζω λειτουργεί καλύτερα από κάθε άλλη φορά.
FURIOSA: A MAD MAX SAGA
Σκηνoθεσία: Τζωρτζ Μίλερ
Πρωταγωνιστούν: Άνια Τέιλορ- Τζόι, Κρις Χέμσγουορθ, Τομ Μπερκ
Στην Έρημη Γη του μακρινού μέλλοντος, η μικρή Φιουριόσα απάγεται από την οικογένειά της και καταλήγει στην κοινότητα του τυράννου Ιμόρταν Τζο. Όταν μεγαλώνει επιχειρεί να
εκπληρώσει την εκδίκηση που οφείλει στη νεκρή μητέρα της.
Πέμπτη προσθήκη στη σειρά περιπετειών επιστημονικής φαντασίας, που ακολουθεί τα «Μαντ Μαξ: Ο εκδικητής της νύχτας» («Mad Max», Τζωρτζ Μίλερ, 1979), «Μαντ Μαξ 2:Εκδικητής πέρα απ' το νόμο» («Mad Max 2», Τζωρτζ Μίλερ, 1981), «Μαντ Μαξ: Απόδραση από το βασίλειο του κεραυνού» («Mad Max Beyond Thunderdome» Τζωρτζ Μίλερ και Τζωρτζ Ογκίλβι, 1985) και «Mad Max: Ο δρόμος της οργής» («Mad Max: Fury Road», Τζωρτζ Μίλερ, 2015). Η φετινή ταινία αποτελεί πρίκουελ της τελευταίας, του 2015, όπου τη νεοσύστατη στη σειρά τότε Φιουριόσα υποδυόταν η Σαρλίζ Θέρον.
Ο Μίλερ εδώ αφήνει κατά μέρους τη φρενήρη δομή σχεδόν αποκλειστικής δράσης του «Δρόμου», κι αφιερώνει πολύ περισσότερο χρόνο για να χτίσει την ιστορία της ηρωίδας του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η δράση απουσιάζει. Κάθε άλλο μάλιστα, η ταινία προσφέρει άφθονες περίτεχνες θεαματικές σεκάνς με τα ευφάνταστα μετα-Αποκαλυπτικά οχήματα, που γνωρίσαμε στον «Δρόμο».
Η Τέιλορ- Τζόι είναι εξίσου δυναμική, αλλά περισσότερο ψυχρή από τη Θέρον, ο Χέμσγουορθ είναι ένας απολαυστικά άπληστος κακός κι η πλοκή φροντίζει να διευρύνει το
αφηγηματικό σύμπαν της σειράς, συστήνοντας τοποθεσίες που στην προηγούμενη ταινία μόνο ακούγαμε (αν θυμάμαι καλά), όπως το Green Place, η Gastown και η Bullet Farm.
Δεδομένου ότι εδώ απουσιάζει ο παράγοντας της ευχάριστης έκπληξης (shock value) που χαρακτήριζε τον «Δρόμο», κι ότι η σεναριακή ανάπτυξη της ιστορίας παρουσιάζει προφανή περιστασιακά σεναριακά κενά (π.χ. ο τρόπος με τον οποίο η Φιουριόσα μεταμφιεσμένη σε αγόρι καταφέρνει να ανέλθει στην ιεραρχία του Οχυρού μού μοιάζει εντελώς παράλογος), η ταινία παραμένει διασκεδαστική κι είναι μάλλον άδικη η μικρή ανταπόκριση του παγκόσμιου κοινού, που την κατέστησε μια από τις μεγάλες εισπρακτικές απογοητεύσεις του φετινού καλοκαιριού.
ΤΑ ΤΑΡΩ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
TAROT
Σκηνοθεσία: Σπένσερ Κόεν, Άννα Χάλμπεργκ
Πρωταγωνιστούν: Χάριετ Σλέιτερ, Αντέιν Μπράντλεϊ, Αβάντικα, Τζέικομπ Μπάταλον
Τα μέλη μιας παρέας φίλων αρχίζουν να σκοτώνονται ένα- ένα, αφού μία από τις κοπέλες της παρέας τούς διαβάζει το μέλλον τους από μια στοιχειωμένη τράπουλα ταρώ. Δύσκολα
μια ταινία τρόμου μπορεί να είναι περισσότερο κοινότοπη και προβλέψιμη.