Η καλύτερη ταινία της εβδομάδας δεν είναι καινούρια.
CHINATOWN
Σκην.: Ρόμαν Πολάνσκι
Πρωτ.: Τζακ Νίκολσον, Φέι Ντάναγουεϊ, Τζον Χιούστον
Το αρχετυπικό νεο-νουάρ που γύρισε ο Πολάνσκι το 1974 και προτάθηκε για έντεκα Όσκαρ, από τα οποία κέρδισε ένα, για το πρωτότυπο σενάριο του Ρόμπερτ Τάουν. Κυνικό, πεσιμιστικό, μυστηριώδες κι ατμοσφαιρικό, το φιλμ ανασυνθέτει όλα τα μοτίβα του φιλμ νουάρ με εμφανή αγάπη για το είδος σε μια διαχρονική ιστορία ψυχικής, οικονομικής και πολιτικής διαστροφής.
ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ
THE HIGH NOTE
Σκην.: Νίσα Γκανάτρα
Πρωτ.: Τρέισι Έλις Ρος, Ντακότα Τζόνσον, Κέλβιν Χάρισον Τζούνιορ, Άις Κιουμπ
Η μόνη που μπορεί να βοηθήσει την καριέρα μιας σταρ της μουσικής ν’ ανακάμψει είναι η προσωπική της βοηθός, που κρύβει μέσα της μια πολύ ταλαντούχα μουσική παραγωγό.
Μουσική κομεντί που μεταφέρει στον χώρο της μουσικής το θέμα που η σκηνοθέτρια είχε τοποθετήσει στον χώρο της τηλεόρασης στην προηγούμενη ταινία της, «Late Night» (2019): την επαγγελματική σχέση δύο γυναικών με διαφορετική θέση ισχύος, συγκεκριμένα ανάμεσα σε μια φτασμένη, διάσημη βετεράνο και την αρχάρια βοηθό της που μοιάζει να την ξέρει καλύτερα από την ίδια και κρατάει το ‘κλειδί’ της ανανέωσής της.
Αν παραβλέψει κανείς ότι το σενάριο χρησιμοποιεί το θεματικό στερεότυπο του ‘λευκού σωτήρα’, που η Γκανάτρα ομολογουμένως είχε αντιστρέψει στην προηγούμενή της ταινία, και χωρίς να προσθέτει κάτι αξιομνημόνευτο στο είδος της -έστω εικονικής- μουσικής βιογραφίας, η ιστορία παρακολουθείται ευχάριστα κυρίως χάρη στο μελωδικό σάουντρακ και στις αφοσιωμένες ερμηνείες. Ειδικότερα χάρη στην εξαιρετικά δυναμική παρουσία της Ρος, που έχει τόσο ξεκάθαρα κληρονομήσει το ταλέντο της μητέρας της, Νταϊάνα, στην οποία ο ρόλος της αποτίνει εξόφθαλμο φόρο τιμής.
MADE IN ITALY
Σκην.: Τζέιμς Ντ’ Άρσι
Πρωτ.: Λίαμ Νίσον, Μάικλ Ρίτσαρντσον, Βαλέρια Μπιλέλο, Λίντσεϊ Ντάνκαν
Ένας ζωγράφος ταξιδεύει με τον γιο του από το Λονδίνο στο παλιό οικογενειακό σπίτι τους στην Τοσκάνη για να το πουλήσουν και το ταξίδι γίνεται αφορμή ν’ αποκαταστήσουν τη σχέση τόσο μεταξύ τους, όσο και με το τραυματικό παρελθόν τους.
Ο Νίσον συμπρωταγωνιστεί με τον γιο του, Ρίτσαρντσον, σ’ αυτή την κομεντί που δε θα μπορούσε να θεωρηθεί ακριβώς οικογενειακό κειμήλιο, αφού τα κωμικά της μέρη είναι άστοχα, αδέξια και άρρυθμα, ενώ τα δραματικά κοινότοπα και προβλέψιμα.
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
THE TRIP TO GREECE
Σκην.: Μάικλ Γουίντερμποτομ
Πρωτ.: Στιβ Κούγκαν, Ρομπ Μπράιντον
Οι ηθοποιοί Στιβ Κούγκαν και Ρομπ Μπράιντον ακολουθούν τα ίχνη του Οδυσσέα από την Τροία μέχρι την Ιθάκη, απολαμβάνοντας στην πορεία το φαγητό σε μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια της Ελλάδας.
Κωμωδία που συνεχίζει τα «Το ταξίδι» («The Trip», 2010), «Ταξίδι στην Ιταλία» («The Trip to Italy», 2014) και «Ταξίδι στην Ισπανία» («The Trip to Spain», 2017), όλα τους τηλεοπτικές σειρές των ίδιων συντελεστών, που συντομεύτηκαν σε ταινίες για κινηματογραφική κυκλοφορία. Οι ταλαντούχοι πρωταγωνιστές κι η γενικότερη ατμόσφαιρα καλοπέρασης προσφέρονται για ευχάριστη καλοκαιρινή κινηματογραφική διασκέδαση. Παρόλαυτά, προσωπικά το χιούμορ μ’ ‘έπιασε’ ελάχιστες φορές, ενώ η πιο απογοητευτική σκηνή της ταινίας συμβαίνει στην αρχή της, όταν κατά την άφιξή των πρωταγωνιστών στη Λέσβο ξεπέφτουν σ’ έναν εντελώς άγαρμπο κι αναίσθητο σχολιασμό του προσφυγικού ζητήματος υπονομεύοντας τη θέαση της υπόλοιπης πλοκής και τη συμπόνια για τον Κούγκαν στη δραματική υπο-πλοκή του σεναρίου.
Η σκηνή ξενίζει ακόμη περισσότερο δεδομένου ότι ο Γουίντερμπότομ είναι ένας σκηνοθέτης που έχει δείξει την ευαισθησία του για το ζήτημα με τίτλους όπως το «Στα σύνορα του κόσμου» («In This World», 2002).