Δράματα και τρόμος με αναξιοποίητη δυναμική.
Η ΦΩΛΙΑ THE NEST
Σκην.: Σων Ντέρκιν.
Πρωτ.: Τζουντ Λο, Κάρι Κουν, Ούνα Ρόουτς, Τσάρλι Σότγουελ.
Φτάνοντας εκεί όμως, αρχίζει να καταρρέει η πλαστή εικόνα επαγγελματικής επιτυχίας που έχει δημιουργήσει.
Ψυχολογικό κι αισθηματικό δράμα που αποτελεί τη δεύτερη ταινία του καναδού σκηνοθέτη εννιά χρόνια μετά από το εκπληκτικό ντεμπούτο του «Μάρθα, Μάρσι, Μέι, Μαρλίν» («Martha Marcy May Marlene», 2011).
Ο Ντέρκιν είναι μάστορας της μυστηριώδους, δυσοίωνης ατμόσφαιρας, την οποία πετυχαίνει με αδιόρατες λεπτομέρειες, όπως δείχνει το εναρκτήριο στατικό αλλά τόσο υποβλητικό πλάνο ‘νεκρής φύσης’ από το εξωτερικό του σπιτιού. Η συνέχεια ωστόσο αποδεικνύεται λιγότερο απόκοσμη απ’ όσο προετοιμάζει η έναρξη.
Και παρότι η ταινία λειτουργεί ως ένα βραδυφλεγές οικογενειακό δράμα με εξαιρετικές ερμηνείες (ειδικά από την Κουν, που είναι αποκάλυψη), παραμένουν αναξιοποίητες οι μεταφυσικές της υπόνοιες, αφήνοντας τη συνολική εντύπωση ενός υποσχόμενου οράματος μόνο μερικώς υλοποιημένου.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΑΣ THE SECRRETS WE KEEP
Σκην.: Γιουβάλ Άντλερ.
Πρωτ.: Νούμι Ραπάς, Κρις Μεσίνα, Τζόελ Κίναμαν.
Στις Η.Π.Α. της δεκαετίας του 1950, μια γυναίκα ανακαλύπτει ότι στην πόλη της μένει ένας άντρας, ο οποίος εκείνη πιστεύει ότι πρόκειται για τον ναζιστή στρατιώτη που τη βίασε και σκότωσε την αδερφή της στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ψυχολογικό δράμα που προσφέρει δυναμικές ερμηνείες, αλλά δεν αξιοποιεί όσο αγωνιωδώς θα μπορούσε την αμφιβολία για την ταυτότητα του ενόχου και την εχεφροσύνη της ηρωίδας.
ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ COME PLAY
Σκην.: Τζέικομπ Τσέις.
Πρωτ.: Άζι Ρόμπερτσον, Τζίλιαν Τζέικομπς, Τζον Γκάλαχερ Τζούνιορ.
Το κινητό τηλέφωνο ενός μικρού αυτιστικού αγοριού καταλαμβάνεται ξαφνικά από ένα τέρας που προσπαθεί να μεταβεί στην πραγματικότητα και ν’ απαγάγει το αγόρι.
Ταινία τρόμου το οποίο σχολιάζει την αποξένωση και τη μοναξιά που έχει ως αποτέλεσμα η μανία της σύγχρονης εποχής με τα γκάτζετ επικοινωνίας και πληροφόρησης.
Ένα επικριτικό σχόλιο που αποδίδεται επιφανειακά, άτεχνα, κοινότοπα και προβλέψιμα, με ίσως μοναδικό αξιοσημείωτο στοιχείο τον σχεδιασμό του τρομακτικού τέρατος από τον Εσάν Μπίγκλου.