Χαρακτήρες που προσπαθούν ν’ ανακτήσουν και να δώσουν νόημα στη ζωή τους, πριν τη χάσουν εντελώς.
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
LIVING
Πρωτ.: Μπιλ Νάι, Αιμέ Λου Γουντ, Άλεξ Σαρπ.
Στο Λονδίνο του 1953 ο εργασιομανής προϊστάμενος μιας δημόσιας υπηρεσίας μαθαίνει ότι του απομένουν έξι μήνες ζωής και προσπαθεί, έστω αυτή την τελευταία στιγμή, να δώσει νόημα στην κενή του ύπαρξη.
Κοινωνικό δράμα βασισμένο στην ταινία «Ο καταδικασμένος»/ «Να ζεις» («Ikiru», 1952) του Ακίρα Κουροσάβα. Ήταν υποψήφιο για δύο Όσκαρ, α’ ανδρικού ρόλου για τον Μπιλ Νάι και διασκευασμένου σεναρίου για τον νομπελίστα Καζούο Ισιγκούρο.
Συντομότερη κατά σαράντα λεπτά, αποτελεί μια πυκνότερη εκδοχή του πρωτότυπου, όπως επίσης σε σημεία πιο στρογγυλεμένη, πιο επιφανειακή και πιο γλυκιά, σε αντίθεση με τη συναισθηματικά πιο περίπλοκη κι αιχμηρή, και κοινωνικά πιο διεισδυτική οπτική του Κουροσάβα.
Ευτυχώς όμως έστω και σ’ αυτόν τον βαθμό διατηρείται η πολυθεματικότητα κι η ουσία της πλοκής για την αναζήτηση του νοήματος στη ζωή, την κριτική της γραφειοκρατίας και τους οικογενειακούς δεσμούς.
Ο Νάι μοιάζει συνεχώς αποκαμωμένος από το βάρος του ανεκπλήρωτου παρελθόντος που δεν τόλμησε και του μέλλοντος που δε θα προλάβει, κι η φωτογραφία του Τζέι Ντι Ράμζεϊ βασίζεται στο έγχρωμο αρχειακό υλικό που πλαισιώνει τους τίτλους αρχής, για να δώσει χρώμα απίστευτα πυκνής υφής που ενισχύει την ατμόσφαιρα της εποχής.
ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ
WOMEN TALKING
Σκην.: Σάρα Πόλεϊ.
Πρωτ.: Κλερ Φόι, Ρούνι Μάρα, Τζέσι Μπάκλεϊ, Τζούντιθ Άιβι.
Στην αμερικανική επαρχία του 2010 οι γυναίκες ενός υπερσυντηρητικού θρησκευτικού κοινοβίου ανακαλύπτουν ότι άντρες της κοινότητάς τους τις νάρκωναν και τις βίαζαν κατ’ εξακολούθηση, ανεξαρτήτως ηλικίας. Καθώς οι άντρες γλιτώνουν την τιμωρία και ζητείται από τις γυναίκες να τους συγχωρέσουν, εκείνες συγκεντρώνονται για ν’ αποφασίσουν αν θα παραμείνουν στο κοινόβιο ή αν θα το εγκαταλείψουν.
Κοινωνικό δράμα βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της καναδής Μίριαμ Τέιβς, που εκδόθηκε το 2018 και με τη σειρά του βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, που εκτυλίχθηκαν τη δεκαετία του 2000 στη Βολιβία. Μία από τις πιο διακεκριμένες ταινίες της χρονιάς, βρέθηκε μεταξύ άλλων υποψήφια για δύο Όσκαρ, διασκευασμένου σεναρίου για τη σκηνοθέτρια Σάρα Πόλεϊ και καλύτερης ταινίας, από τα οποία κέρδισε το πρώτο.
Οι καθηλωτικές ερμηνείες απ’ όλο το καστ, κι ειδικά από την Κλερ Φόι, αναπληρώνουν τα περιστασιακά πλατειάσματα, σε μια πλοκή που μοιάζει με μικρογραφία της σημερινής δημόσιας συζήτησης για την κακοποίηση των γυναικών από τους άντρες, τόσο σε πρακτικό, καθημερινό επίπεδο, όσο και θεσμικό/ κοινωνικό.
ΧΤΥΠΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΒΑ
KNOCK AT THE CABIN
Σκην.: Μ. Νάιτ Σαϊάμαλαν.
Πρωτ.: Ντέιβ Μπατίστα, Τζόναθαν. Γκροφ, Μπεν Όλντριτζ, Κρίστεν Κούι.
Ένα ζευγάρι αντρών με την η κόρη τους απολαμβάνουν την ειδυλλιακή εξοχική καλύβα τους στο δάσος, όταν δέχονται την ξαφνική επίσκεψη τεσσάρων ατόμων, που τους ζητούν να θυσιάσουν τη ζωή ενός από τα μέλη της οικογένειάς τους, ώστε να αποτρέψουν το επικείμενο τέλος του κόσμου.Θρίλερ αγωνίας βασισμένο στο μυθιστόρημα του Πωλ Τρέμπλεϊ «The Cabin at the End of the World», που εκδόθηκε το 2018.
Η ταινία καταφέρνει να χτίσει μια δυναμική, η οποία παρότι δεν αξιοποιείται πλήρως, παραμένει ενδιαφέρουσα λόγω της κινηματογραφικής δεξιοτεχνίας και των στιβαρών ερμηνειών με τα οποία αναπτύσσεται. Έτσι, παρότι το μυστήριο σύντομα ξεφουσκώνει, η δράση ξεπέφτει σε περιστασιακή αφέλεια και το τέλος δεν κρύβει κάποια ανατροπή απ’ αυτές που αποτελούν σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη, η ταινία διατηρεί την απειλητική, δυσοίωνη κι εσχατολογική της επίγευση.
COCAINE BEAR
Σκην.: Ελίζαμπεθ Μπανκς.
Πρωτ.: Κέρι Ράσελ, Ο Σι Τζάκσον Τζούνιορ, Άλντεν Έρενραϊχ, Ρέι Λιότα
Το 1985 ένας έμπορος ναρκωτικών ξεφορτώνεται ένα φορτίο κοκαΐνης από το αεροπλάνο του, το οποίο καταλήγει σ’ ένα δάσος όπου κατοικεί μια αρκούδα. Το ζώο καταναλώνει μια ποσότητα και παθαίνει αμόκ, εξολοθρεύοντας με μανία όποιον βρεθεί μπροστά του. Κωμωδία τρόμου βασισμένη σε αληθινό γεγονός, κατά το οποίο μια αρκούδα βρέθηκε νεκρή με το στομάχι της γεμάτο κοκαΐνη, έχοντας καταναλώσει υπερβολικά μεγάλη ποσότητα από ένα εγκαταλειμμένο φορτίο.
Εδώ η ιστορία προεκτείνεται από τη φαντασία για να περιλάβει ένα φονικό όργιο, το οποίο όμως είναι στημένο ως b-movie, χωρίς δηλαδή να θέλει ούτε το ίδιο να πάρει τον εαυτό του στα σοβαρά, ούτε περιμένοντας κάτι παραπάνω από το κοινό του. Έτσι, καταλήγει να εγκλωβίζεται «στις χαραμάδες», ούτε αρκετά αστείο, ούτε αρκετά τρομακτικό, ούτε αρκετά αγωνιώδες, απλώς ένα ανόητο πρόσχημα διασκέδασης.