![Κινηματογραφή]()
ΚΑΤΑΓΩΓΗ
ORIGIN
Σκην.: Έιβα ΝτουΒερνέ
Πρωτ.: Αντζουανέ Έλις- Τέιλορ, Τζον Μπέρνθαλ, Νίσι Νας
Χτυπημένη από διαδοχικές απώλειες αγαπημένων της προσώπων, η βραβευμένη με Πούλιτζερ Αμερικανίδα δημοσιογράφος Ίζαμπελ Γουίλκερσον ερευνά το καινούριο της βιβλίο με θέμα το κοινωνικό σύστημα της κάστας, που, εκτός από την Ινδία, η συγγραφέας υποστηρίζει ότι αφορά κι άλλα κοινωνικο-ιστορικά πλαίσια, όπως η ναζιστική Γερμανία και τις Η.Π.Α. διαχρονικά.
Βιογραφικό κοινωνικό δράμα με θέμα την έρευνα της διακεκριμένης συγγραφέα, καθώς διεξάγει την έρευνα για το βιβλίο της «Caste. The Origins of Our Discontents», που εκδόθηκε το 2020 με θέμα τον ταξικό και κοινωνικό ρατσισμό, ο οποίος συχνά παρερμηνεύεται ως φυλετικός.
Ίσως η πιο παραγνωρισμένη ταινία της φετινής οσκαρικής περιόδου, εξαρχής αποτελεί σπάνιο κινηματογραφικό δείγμα και μόνο επειδή έχει για πρωταγωνίστρια μια διανοούμενη (απαίσιος όρος, αλλά για να συνεννοηθούμε χοντρικά), όχι ως καρικαρτούρα, αλλά την οποία αντιμετωπίζει στα σοβαρά, και τοποθετεί την ίδια την έρευνά της στο επίκεντρο της πλοκής.
Ομολογουμένως, οι απανωτές προσωπικές απώλειες που αντιμετωπίζει η συγγραφέας προσθέτουν ένα μελοδραματικό φορτίο που μοιάζει αντιφατικό με τους δοκιμιακούς στόχους του σεναρίου, αλλά ευτυχώς δεν τους υποσκελίζει. Η Έλις- Τέιλορ χαρίζει την πιο στωική ερμηνεία της προηγούμενης σεζόν, συνεχίζοντας με απαρέγκλιτο κουράγιο, νηφαλιότητα κι επιμονή προς τον στόχο της, η επίτευξη του οποίου καταλήγει σε γόνιμες ιδέες, οι οποίες προσφέρουν αφορμές για μακρά και περίπλοκη συζήτηση.
ΕΓΩ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ
IO CAPITANO
Σκην.: Ματέο Γκαρόνε
Πρωτ.: Σεντού Σαρ, Μουστάφα Φολ
Δύο έφηβοι ξάδερφοι ξεκινούν από το Ντακάρ για να φτάσουν στην Ιταλία, σ’ ένα απάνθρωπο ταξίδι, που θα τους στοιχίσει σχεδόν την ίδια τους τη ζωή.
Κοινωνικό δράμα που κέρδισε βραβείο σκηνοθεσίας για τον Γκαρόνε και νέου ηθοποιού για τον Σαρ στο περσινό φεστιβάλ Βενετίας, ενώ βρέθηκε επίσης υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ μη- αγγλόφωνης ταινίας.
Ένα μεταναστευτικό δράμα που σε γενικές γραμμές μπορεί να μη δείχνει κάτι που δε γνωρίζουμε ήδη, αλλά η γλαφυρή αιχμηρότητα των βασανιστικών λεπτομερειών της περιπλάνησης των δύο αγοριών υπενθυμίζουν για μια ακόμα φορά ακριβώς την ανάγκη να υπενθυμίζονται τέτοιου είδους ιστορίες, καθώς η προσφυγική κρίση έχει καταλήξει ένα ειδησεογραφικό στερεότυπο στα μάτια του Δυτικού κοινού και δημαγωγική λεία στα χέρια της ακροδεξιάς.
ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
RAPITO
Σκην.: Μάρκο Μπελόκιο
Πρωτ.: Φάουστο Ρούσο Αλέσι, Πάολο Πιερομπόν, Μπάρμπαρα Ρόνκι
Στη Μπολόνια του μέσου του 19ου αιώνα η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποσπά με τη βία ένα εξάχρονο εβραιόπουλο από την οικογένειά του, επειδή όταν ήταν μωρό το είχε βαφτίσει αυτοσχέδια η καθολική υπηρέτρια της οικογένειας, ενώ παρά τις προσπάθειες της οικογένειας, ο Πάπας αρνείται να επιστρέψει το παιδί.
Ιστορικό δράμα που αφηγείται τα αληθινά γεγονότα όπως καταγράφηκαν στο βιβλίο «Il caso Mortara» του Ιταλού δημοσιογράφου Ντανιέλε Σκαλίζε, που εκδόθηκε το 1996.
Ο Μπελόκιο πλέκει μ’ ένταση και κρισιμότητα τις συνδέσεις και τις στρεβλώσεις ανάμεσα στην οικογενειακή και τη θρησκευτική ταυτότητα, σε μια ταινία που περιγράφει ένα ακόμα από τα αμέτρητα εγκλήματα της επίσημης θρησκείας -κι ειδικά του χριστιανισμού- μέσα στους αιώνες της εξουσίας της. Εξουσιομανία, διαφθορά, μισαλλοδοξία και ξεδιάντροπες μέθοδοι εγκληματικής οργάνωσης, σε μια εποχή όπου η κοσμική εξουσία μόλις αρχίζει ν’ αμφισβητεί εκείνη του Πάπα.
STOP MAKING SENSE
Σκην.: Τζόναθαν Ντέμι
Εμφανίζονται οι: Ντέιβιντ Μπερν, Τίνα Γουέιμουθ, Κρις Φραντς, Τζέρι Χάρισον
Επανακυκλοφορία με αφορμή την 40η επέτειο του μουσικού ντοκιμαντέρ του 1984, που αποτυπώνει τις συναυλίες του αμερικανικού συγκροτήματος Talking Heads στο Pantages Theatre του Χόλιγουντ τον Δεκέμβρη του 1983.
Ένα από τα καλύτερα συναυλιακά ντοκιμαντέρ, χάρη στη θεατρικότητα του συγκροτήματος, την ευρηματική σκηνική παρουσία και τον γοητευτικό, ιδιόμορφο ήχο τους, που συνθέτουν μια χαρακτηριστική στιγμή στην εξέλιξη της ίδιας της μπάντας, αλλά και της μουσικής των δεκαετιών 1970 και 1980.
ΑΡΘΟΥΡ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ
ARTHUR THE KING
Σκην.: Σάιμον Κέλαν Τζόουνς
Πρωτ.: Μαρκ Γουόλμπεργκ, Σίμου Λιού, Τζούλιετ Ράιλανς
Στη διάρκεια ενός αγώνα περιπέτειας που διεξάγεται στη Δομινικανή Δημοκρατία το 2018, ο Αμερικανός αθλητής Μάικλ Λάιτ με την ομάδα του συναντάνε έναν αδέσποτο σκύλο, που τους ακολουθεί πιστά, τους βοηθάει κι αρνείται να τους αποχωριστεί.
Αθλητική και φιλοζωική περιπέτεια βασισμένη στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Σουηδού αθλητή Μίκαελ Λίντνορντ «Arthur. The Dog Who Crossed the Jungle to Find a Home», που από το 2016 έχει εκδοθεί σε 23 χώρες κι αφηγείται την αληθινή ιστορία για τη γνωριμία του με τον σκύλο που τον ακολούθησε στον αγώνα του στο Εκουαδόρ το 2014.
Ίσως επειδή δεν κάνει το λάθος να εξανθρωπίσει τον σκύλο, όπως συνήθως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, και παράλληλα χωρίς να τον υποτιμά, η ταινία διατηρεί την ανθρώπινη οπτική στην πλοκή χωρίς να υπερτονίζει αφελώς τη σημασία του ζώου μέσα στα γεγονότα, ώστε όταν αυτός τελικά κερδίζει το μερίδιο της σεναριακής προσοχής, αυτό έχει προκύψει αβίαστα κι επάξια, μέσα από την ευαισθησία των χαρακτήρων. Στο μεταξύ, η αγωνία, το χιούμορ και το αγωνιστικό πνεύμα έχουν δέσει ευχάριστα με τη ζωοφιλία.
ΑΓΡΙΑ ΝΕΡΑ
SOMETHING IN THE WATER
Σκην.: Χέιλι Ίστον Στριτ
Πρωτ.: Χίφτου Κουάσεμ, Λώρεν Λάιλ, Νάταλι Μίτσον
Μετά από ένα ατύχημα με το σκάφος τους, πέντε κορίτσια που ταξιδεύουν σε μια εξωτική τοποθεσία για τον γάμο της μιας απ’ αυτές, καταλήγουν στη μέση του ωκεανού περιτριγυρισμένες από καρχαρίες.
Θρίλερ αγωνίας που πέρα από την επιλογή του να τοποθετήσει ένα λεσβιακό ζευγάρι στο κέντρο της πλοκής, δεν προσφέρει πολλά περισσότερα στη συγκεκριμένη κατηγορία ταινιών, από μια συμβατική και προβλέψιμη εκδοχή της γνώριμης συνταγής τους.
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΟΙΩΝΟΣ
THE FIRST OMEN
Σκην.: Αρκάσα Στίβενσον
Πρωτ.: Νελ Τάιγκερ Φρι, Μπιλ Νάι, Τσαρλς Ντανς
Μια δόκιμη μοναχή ανακαλύπτει ότι στη μονή της Ρώμης όπου έρχεται για να δώσει τον όρκο της, γίνονται πειράματα που αντιβαίνουν τους ανθρώπινους και θεϊκούς νόμους.
Έκτη προσθήκη και πρώτο prequel στη σειρά ταινιών τρόμου που αποτελείται επίσης από το πρωτότυπο «Η προφητεία» («The Omen», Ρίτσαρντ Ντόνερ, 1976), τις τρεις συνέχειες «Ο μικρός αντίχριστος» («Damien: Omen II», Ντον Τέιλορ, 1978), «Η τελική αναμέτρηση» («The Final Conflict», Γκρέιαμ Μπέικερ, 1981) και «Προφητεία IV: Η νέα αρχή» («Omen IV: The Awakening», Χόρχε Μοντέσι και Ντόμινικ Όθενιν-Ζιράρ, 1991), καθώς και το ριμέικ «Η προφητεία» («The Omen», Τζον Μουρ, 2006).
Η πλοκή και το συνολικό αισθητικό αποτέλεσμα μοιάζουν πολύ μ’ εκείνα της πρόσφατης κι εξίσου κοινότοπης «Άσπιλης» («Immaculate», Μάικλ Μόχαν), αλλά με τη διαφορά ότι εδώ δεν υπάρχει η ελευθερία για ένα εξίσου δυναμωτικό κι επιβεβαιωτικό τέλος για την πρωταγωνίστρια, καθώς το σενάριο περιορίζεται από την προδιαγεγραμμένη εξέλιξη των προηγούμενων ταινιών, στις οποίες καλείται ως prequel να οδηγήσει.