Δύο γαλλικές κωμωδίες περισσότερο στην πρόθεση παρά στο αποτέλεσμα.
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΛΑΟΥΑ
RENDEZ-VOUS CHEZ LES MALAWAS
Σκην.: Τζέιμς Χαθ
Πρωτ.: Κριστιάν Κλαβιέ, Μικαέλ Γιουν, Ραμζί Μπεντιά, Σιλβί Τεστίντ
Τέσσερις επηρμένοι σελέμπριτι συμμετέχουν σε μια ταξιδιωτική εκπομπή, στο πλαίσιο της οποίας φιλοξενούνται σε μια αφρικανική φυλή. Εκεί θα μπλέξουν σε περιπέτειες που θα δοκιμάσουν τον εγωισμό τους και θα τους κάνουν να εκτιμήσουν τις αληθινές αξίες της ζωής.
Κωμωδία που σατιρίζει την πλαστή πραγματικότητα των ΜΜΕ, αλλά το κάνει μέσα από μια κοινότοπη πλοκή πολιτισμικών διαφορών και με χιούμορ άγαρμπο, στερεότυπο και παρωχημένο.
ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ
LE DINDON
Σκην.: Ζαλίλ Λεσπέρ
Πρωτ.: Ντάνι Μπουν, Γκιγιόμ Γκαγιέν, Αλίς Πολ, Αμέντ Σιλά
Δύο άντρες βρίσκονται μπλεγμένοι όταν οι γυναίκες τους ανακαλύπτουν ότι τις απατούν κι αποφασίζουν να τους εκδικηθούν με τον ίδιο τρόπο.
Κωμωδία βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο που έγραψε ο Ζωρζ Φεντό το 1896. Το πρωτότυπο κείμενο για να είμαι ειλικρινής δεν το γνωρίζω, συνεπώς δε μπορώ να εκτιμήσω την πιστότητα της σεναριακής διασκευής. Σε κάθε περίπτωση, η ταινία αφηγείται την ιστορία αντρών που απατούν τις γυναίκες τους και που είτε συγχωρούνται, είτε απαλλάσσονται εντελώς, με τις γυναίκες ν’ αρκούνται σε μια εικονική εκδίκηση, που αρκεί μόλις για ν’ αφυπνίσει τους συζύγους και να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν το λάθος τους- αν και πάλι όμως όχι όλους.
Το γεγονός ότι η ομολογουμένως καλοκουρδισμένη, αλλά συχνά διάτρητη πλοκή τοποθετείται στη δεκαετία του 1960 μπορεί να εκληφθεί ως μια απόπειρα κριτικής στην παρωχημένη ρητορική του κειμένου. Είναι δηλαδή σαν ο σκηνοθέτης να παραδέχεται ότι μια τέτοιου είδους αναχρονιστική και τελείως ανάρμοστη με τη σημερινή ευαισθησία αφήγηση ανήκει σε μια περασμένη εποχή κι ότι δε θα μπορούσε να εκτυλιχθεί στον κόσμο του κινήματος #MeToo.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτής της μορφής η κριτική μοιάζει υπερβολικά έμμεση κι εύκολη ν’ αγνοηθεί από τον θεατή, ενώ το σενάριο δε λαμβάνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για να εκσυγχρονίσει την ιστορία (η λεσβιακή σχέση έχει αμελητέα σημασία μέσα στο γενικότερο χάος), που μέσα στην επιπολαιότητά της ξεχνάει να φροντίσει σημαντικές λεπτομέρειες, καταλήγοντας σ’ ένα απότομο, οριακά ασυνάρτητο τέλος.
Τεχνικά πάντως, οι ερμηνείες είναι ζωηρότατες, ο σχεδιασμός της παραγωγής είναι πανέμορφος, ενώ όπως είπαμε και παραπάνω ο ρυθμός της αφήγησης είναι όσο γρήγορος απαιτούν οι πολύπλοκες παρεξηγήσεις, οι οποίες θα ήταν πραγματικά αστείες αν ήταν πιο αληθοφανείς.