Πολλές ταινίες, μικρό ενδιαφέρον.
-
ΑΪΦΕΛ / EIFFEL
Πρωτ.: Ρομάν Ντουρίς, Έμα Μακί, Πιέρ Ντελαντονσάν
Στο πλαίσιο της επικείμενης Παγκόσμιας Έκθεσης του 1889, ο γάλλος μηχανικός Γουστάβος Άιφελ κερδίζει τον διαγωνισμό για την κατασκευή ενός σύγχρονου γαλλικού μνημείου, με την πρότασή του για την ανέγερση ενός μεταλλικού πύργου ύψους 330 μέτρων στις όχθες του Σηκουάνα. Η έναρξη της κατασκευής σημαδεύεται από την αναζωπύρωση του μεγαλύτερου έρωτα της ζωής του.
Ιστορικό δράμα με πλούσια και πειστική ανασύσταση της εποχής, που δυστυχώς όμως παραμένει άνευρο και τετριμμένο, αδυνατώντας ν’ αξιοποιήσει την πλήρη δυναμική του θέματός του, που αφορά ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της σύγχρονης μηχανικής.
Η διαδικασία ανέγερσης του πύργου μπορεί δηλαδή όντως ν’ αποτελεί τη μία από τις δύο υπο-πλοκές του σεναρίου, αφενός όμως μοιάζει ν’ αποδίδεται μάλλον διεκπεραιωτικά και σε στιγμές αμήχανα, αφετέρου επισκιάζεται από το κοινότοπο ρομάντζο που κατά την ταινία εμπνέει σ’ έναν βαθμό την κατασκευή του.
-
ΠΤΩΣΗ / FALL
Σκην.: Σκοτ Μαν
Πρωτ.: Γκρέις Κάρολιν Κάρι, Βιρτζίνια Γκάρντνερ, Τζέφρι Ντιν Μόργκαν
Δύο νεαρές αναρριχήτριες αποφασίζουν ν’ ανέβουν στην κορυφή του περίπου 700 μέτρων εγκαταλειμμένου πύργου τηλεόρασης Β67 στην Καλιφόρνια. Όμως το σημαντικότερό τους επίτευγμα θα γίνει ταυτόχρονα η μεγαλύτερη πρόκληση για την ίδια τους τη ζωή.
Θρίλερ αγωνίας που μπορεί να ιδωθεί περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο ως μια εύπεπτη τεχνική άσκηση. Τα κίνητρα κι η διαπλοκή των χαρακτήρων είναι διακοσμητικά, με τις σεναριακές ανατροπές να προσπερνιούνται εύκολα, χωρίς να δυσχεραίνουν ουσιαστικά τον εγκλωβισμό των κοριτσιών στον πύργο.
Η ταινία ανήκει περισσότερο στο μοντάζ του Ρόμπερτ Χωλ, στη φωτογραφία του Μαγκρέγκορ και τον σχεδιασμό παραγωγής του Σκοτ Ντάνιελ, που καταφέρνουν να συνθέσουν την απαιτούμενη ατμόσφαιρα κινδύνου και φόβου, ενώ από τις δύο πρωταγωνίστριες είναι η Γκάρντνερ που ανταποκρίνεται πειστικότερα στις διακυμάνσεις της ηρωίδας της.
-
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΟΙ ΚΑΡΑΒΙΔΕΣ /WHERE THE CRAWDADS SING
Σκην.: Ολίβια Νιούμαν
Πρωτ.: Ντέιζι Έντγκαρ- Τζόουνς, Τέιλορ Τζον- Σμιθ, Χάρις Ντίκινσον
Το 1969 στους βάλτους της Βόρειας Καρολίνας το πτώμα ενός νεαρού άντρα οδηγεί στη σύλληψη ως βασικής υπόπτου μιας κοπέλας που είχε σχέση μαζί του κι η οποία οδηγείται σε δίκη, με μόνη της ελπίδα την υπεράσπιση από έναν συνετό δικηγόρο.
Αισθηματικό θρίλερ μυστηρίου βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της αμερικανίδας Ντίλια Όουενς, που εκδόθηκε το 2018. Μια πρόσφορη αλλά άνιση ιστορία, που δυσκολεύεται να ισορροπήσει ανάμεσα στη ρομαντική φυσιολατρία της και στα σοβαρά ζητήματα κακοποίησης, εγκατάλειψης, διαφορετικότητας, ρατσισμού κι αυτοδικίας που θίγει.
-
ΤΟ ΟΡΦΑΝΟ: ΠΡΩΤΟΣ ΦΟΝΟΣ/ ORPHAN: FIRST KILL
Σκην.: Γουίλιαμ Μπρεντ Μπελ
Πρωτ.: Ίζαμπελ Φέρμαν, Τζούλια Στάιλς, Ρόσιφ Σάδερλαντ
Μια ψυχοπαθής δολοφόνος, η οποία πάσχει από μια ασθένεια που έχει σταματήσει τη σωματική της ανάπτυξη και την κάνει να μοιάζει με παιδί, δραπετεύει από την κλινική που φιλοξενείται και προσποιείται τη χαμένη κόρη μιας αμερικανικής οικογένειας.
Ταινία τρόμου, που αποτελεί prequel του «Το ορφανό» («Orphan», Τζάουμε Κολέτ- Σέρα, 2009). Τόσο ασυνεπής εσωτερικά κι αναληθοφανής, ώστε καταντάει εκνευριστική. Από το εξαρχής συζητήσιμης πειστικότητας σεναριακό τέχνασμα που επιτρέπει την επανεμφάνιση της κατά 13 χρόνια μεγαλύτερης πλέον πρωταγωνίστριας Φέρμαν, στην ευκολία με την οποία η Λίνα όχι μόνο ξεγελάει τις αρχές και διαφεύγει τη σύλληψη στην πατρίδα της, αλλά καταφέρνει να περάσει και στις υπόλοιπες χώρες, μέχρι την απλοϊκότητα με την οποία το σενάριο χειρίζεται τα εξεζητημένα κίνητρα και την αντίληψη των χαρακτήρων.
Κι επειδή ο χαρακτήρας των ταινιών, όπως και των ανθρώπων, βρίσκεται στις λεπτομέρειες, μπορεί κανείς να εντοπίσει την κακοτεχνία της ταινίας όπως αντανακλάται στο εικαστικό της γούστο και συγκεκριμένα στην κιτς τεχνοτροπία, που κατά την πλοκή είναι ικανή να χρήσει τον Άλεν διάσημο και πλούσιο ζωγράφο.