Κινηματογραφή: Ψύχρα

…και ο καιρός περνά…

ΨΥΧΡΗ ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ

COLD PURSUIT

Σκην.: Χανς Πέτερ Μόλαντ.

Πρωτ.: Λίαμ Νίσον, Τομ Μπέιτμαν, Γουίλιαμ Φόρσαϊθ, Λώρα Ντερν, Έμι Ρόσαμ.

Σε μια επαρχιακή πόλη του Κολοράντο θαμμένη στο χιόνι, ο οδηγός ενός εκχιονιστικού οχήματος ξεκινάει να εκδικηθεί τον θάνατο του γιου του από μια συμμορία εμπόρων ναρκωτικών.

Μαύρη κωμωδία εκδίκησης που αποτελεί ριμέικ της προηγούμενης ταινίας του νορβηγού σκηνοθέτη, «Με σειρά εξαφάνισης» («Kraftidioten», 2014), στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Στέλαν Σκάρσγκορ.

Από το πρωτότυπο στην αμερικανική εκδοχή ο δημιουργός καταφέρνει να διατηρήσει την απομονωτική, αφιλόξενη,  μελαγχολική ατμόσφαιρα του τοπίου, αλλά και το πικρό χιούμορ δεξιοτεχνικά ισορροπημένο με το δράμα του πατέρα, η θλίψη κι η οργή του οποίου ξεσπούν με χορταστική και συχνά ευρηματική βιαιότητα.

Ωστόσο, όσο απολαυστικοί είναι ο Μπέιτμαν ως σχολαστικός, εμμονικός αρχιμαφιόζος κι ο Φόρσαϊθ ως σκληρός-απ’ έξω-και-τρυφερός-από-μέσα αδερφός του ήρωα, τόσο παραγκωνισμένες είναι η Ντερν ως σύζυγος που αδυνατεί να σηκώσει μόνη το βάρος του θρήνου κι η Ρόσαμ ως τυπικότατη δαιμόνια αστυνόμος.

Η πλοκή περιστασιακά πλατειάζει, ενώ όσοι περιμένουν μια περιπέτεια εκδίκησης σαν αυτές με τις οποίες ο Νίσον έχει ταυτιστεί τα τελευταία χρόνια θα πρέπει να προσαρμόσουν τις προσδοκίες τους, καθώς οι σκηνές μάχης είναι σύντομες, συγκρατημένες και με έμφαση στην ειρωνεία της κατάστασης αντί στη δράση, χωρίς τις εναλλαγές και την υπερβολή στις οποίες ο ηθοποιός έχει συνηθίσει το κοινό μέσα από τις παρόμοιες ταινίες της κατηγορίας, όπως τα τρία «Taken» (Πιέρ Μορέλ, 2008- Ολιβιέ Μεγκατόν, 2012- Ολιβιέ Μεγκατόν, 2014).

Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ

THE PRODIGY

Σκην.: Νίκολας Μακάρθι.

Πρωτ.: Τέιλορ Σίλινγκ, Τζάκσον Ρόμπερτ Σκοτ, Μπρίτανι Άλεν.

Μια μητέρα ανακαλύπτει ότι η βίαιη συμπεριφορά του μικρού γιού της οφείλεται σε φριχτά μεταφυσικά αίτια.

Από την «Πόλη των καταραμένων» («Village of the Damned», Βολφ Ρίλα, 1960 και Τζον Κάρπεντερ, 1995), μέχρι την «Προφητεία» («The Omen», Ρίτσαρντ Ντόνερ, 1976) και το «The Boy» (Γουίλιαμ Μπρεντ Μπελ, 2016), οι ταινίες με τα δαιμονισμένα παιδιά αποτελούν μια κατηγορία από μόνες τους μέσα στο είδος του τρόμου.

Αυτή εδώ αποτελεί μια κοινότοπη κι άνευρη προσθήκη στην κατηγορία, από την οποία παρόλαυτά ξεχωρίζει η ερμηνεία του μικρού Σκοτ, ο οποίος εναλλάσσει με αυτοέλεγχο και συνέπεια τις δύο πλευρές του χαρακτήρα του, την παιδική αθωότητα και την απειλητική κατάληψη από το πνεύμα.