Κινηματογραφικά το Ηράκλειο περνάει φάση νηπιαγωγείου.
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟΪ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ
THE HOUSE WITH A CLOCK IN ITS WALLS
Σκην.: Ίλαϊ Ροθ
Πρωτ.: Κέιτ Μπλάνσετ, Τζακ Μπλακ, Κάιλ ΜακΛάχλαν
Μετά τον θάνατο των γονιών του, ο μικρός Λούις έρχεται να μείνει με τον θείο του, που είναι μάγος και ζει σ’ ένα μεγάλο παλιό και μυστηριώδες σπίτι, το οποίο μοιάζει να ζωντανεύει και κρύβει κυριολεκτικά μέσα του ένα σκοτεινό παρελθόν.
Περιπέτεια φαντασίας βασισμένη στο ομώνυμο πολυβραβευμένο παιδικό μυθιστόρημα του αμερικανού Τζον Μπελέρς, που εκδόθηκε το 1973 εικονογραφημένο από τον Έντουαρντ Γκόρι.
Ο σκηνοθέτης Ροθ είναι ταυτισμένος με το είδος των ταινιών τρόμου, το οποία κυριαρχεί στη φιλμογραφία του με τίτλους όπως «Το καταφύγιο του τρόμου» («Cabin Fever», 2002), τα δύο «Hostel» (2005 και 2007), «Κανίβαλοι» («The Green Inferno», 2013), και «Μην ανοίξεις» («Knock Knock», 2015), ενώ φέτος είδαμε ακόμα ένα δικό του δημιούργημα, την εντελώς άσκοπη ταινία εκδίκησης «Death Wish» με τον Μπρους Γουίλις.
Οι ειδολογικές καταβολές του σκηνοθέτη κι η εμφανής προσπάθειά του να εμποτίσει με τρομακτικά στοιχεία ένα θέαμα προορισμένο για παιδικό και οικογενειακό κοινό, θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν το αποτέλεσμα ‘παιδική ταινία τρόμου’: τρομακτικότερη από μια συνηθισμένη παιδική περιπέτεια φαντασίας, αλλά ικανή να τρομάξει μόνο παιδιά και χωρίς να υπερβάλλει, ώστε να μην αποθαρρύνει το κοινό της.
Ωστόσο είναι συζητήσιμο το κατά πόσο πετυχαίνει τους στόχους της έτσι όπως είναι φτιαγμένη, διεκπεραιωτικά θεαματική, χωρίς έμπνευση, κρισιμότητα, αγωνία ή συγκίνηση.
Ο JOHNNY ENGLISH ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ
JOHNNY ENGLISH STRIKES AGAIN
Σκην.: Ντέιβιντ Κερ
Πρωτ.: Ρόουαν Άτκινσον, Μπεν Μίλερ, Όλγκα Κουριλένκο, Έμα Τόμσον
Όταν ένας παγκοσμίου φήμης νεαρός δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας λογισμικού ετοιμάζεται να μετατρέψει τη Βρετανία σε μια απέραντη φυλακή, ο κατάσκοπος Τζόνι Ίνγκλις ανακαλείται στη δράση.
Τρίτη προσθήκη στη σειρά των κατασκοπικών παρωδιών, μετά από τα «Johnny English» (Πίτερ Χάουιτ, 2003) και «Johnny English: η επιστροφή» («Johnny English: Reborn», Όλιβερ Πάρκερ, 2011).
Όπως οι προηγούμενες, η φετινή προσθήκη προσφέρει το ίδιο παρωχημένο, απελπιστικά τετριμμένο και προβλέψιμο χιούμορ, επιβεβαιώνοντας γι’ ακόμη μια φορά ότι ο Τζέιμς Μποντ δεν παρωδήθηκε ποτέ καλύτερα απ’ ό,τι στην αξεπέραστη τριλογία του Ώστιν Πάουερς, την οποία και συστήνουμε ανεπιφύλακτα: «Austin Powers: ο κατάσκοπος που γύρισε από… τρίο» («Austin Powers: International Man of Mystery», 1997), «Austin Powers: ο κατάσκοπος που με κουτούπωσε» («Austin Powers: The Spy Who Shagged Me», 1999), «Austin Powers: το χρυσό εργαλείο» («Austin Powers: Goldmember», 2002), όλες σκηνοθετημένες από τον Τζέι Ρόουτς.