Γυναίκες που επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο τους μέσα σε ανδροκρατούμενες κοινωνίες.
ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ
LITTLE WOMEN
Σκην.: Γκρέτα Γκέργουιγκ
Πρωτ.: Σίρσα Ρόναν, Έμα Γουάτσον, Φλόρενς Πιού, Ελάιζα Σκάνλεν, Μέριλ Στριπ, Λώρα Ντερν, Τίμοθυ Σαλαμέ
Η οικογενειακή ζωή τεσσάρων έφηβων κοριτσιών με τη μητέρα τους στη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου.
Δράμα που αποτελεί την έβδομη κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθι- στορήματος που έγραψε η Λουίζα Μέι Άλκοτ το 1868 και το 1869. Ήταν υποψήφιο για έξι Όσκαρ, από τα οποία κέρδισε εκείνο για τα υπέροχα κοστούμια της Ζακλίν Ντουράν.
Μια παραδοσιακή, αρχετυπική ιστορία που μιλάει για την αξία της οικογενειακής θαλπωρής (η ζεστή φωτογραφία του Γιόρικ Λε Σο), την ωριμότητα που φέρνει ο χρόνος (οι θεματικές ‘γέφυρες’ με τις οποίες μαρκάρει το μοντάζ του ο Νικ Χόουι) και τη γυναικεία χειραφέτηση (το σενάριο κι η πυγμή των ερμηνειών, ειδικά των Ρόναν και Πιού), σε μια διασκευή δοσμένη με τρυφερότητα, στοργή κι ίσως πιο επίκαιρο φεμινισμό από ποτέ.
ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΠΤΗΝΑ (ΚΑΙ Η ΦΑΝΤΑΣΜΑΓΟΡΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΛΕΪ ΚΟΥΙΝ)
BIRDS OF PREY (AND THE FANTABULOUS EMANCIPATION OF ONE HARLEY QUINN)
Σκην.: Κάθι Γιάν
Πρωτ.: Μάργκο Ρόμπι, Ρόζι Περέζ, Μαίρη Ελίζαμπεθ Γουίνστεντ, Γιούαν Μαγκρέγκορ, Τζέρνι Σμόλετ- Μπελ
Μετά τον χωρισμό της από τον Τζόκερ, η Χάρλεϊ Κουίν προσπαθεί να μείνει ζωντανή σε μια πόλη όπου όλοι τη θέλουν νεκρή. Για να το καταφέρει, αναλαμβάνει ν’ ανακτήσει ένα διαμάντι για τον κακοποιό Ρόμαν Σαϊόνις.
Στην πορεία έρχεται αντιμέτωπη με τέσσερις εξίσου δυναμικές γυναίκες, με τις οποίες θα καταλήξει να συμμαχήσει.
Περιπέτεια φαντασίας βασισμένη στο ομώνυμο κόμικ της DC, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1996.
Πρόκειται επίσης για τη δεύτερη εμφάνιση της Ρόμπι ως Χάρλεϊ Κουίν, μετά από εκείνη στην «Ομάδα Αυτοκτονίας» («Suicide Squad», Ντέιβιντ Άιρ, 2016).
Μια ηρωίδα που σκιαγραφείται ως παρανοϊκή χαζοχαρούμενη γκόμενα, με μοναδικό ουσιαστικό προσόν ότι ενσαρκώνει την εκδίκηση των γυναικών ενάντια στην τοξική αρρενωπότητα.
Ένα από τα πιο άστοχα κάστινγκ σε μια από τις πιο επιφανειακές και στερεότυπες ερμηνείες κακού που έχουμε δει ποτέ. Σχεδιασμός παραγωγής που φαίνεται φτηνότερος απ’ όσο κόστισε και πιο κιτς απ’ ό,τι αλλόκοτος. Συνηθισμένες σκηνές δράσης.
Τέσσερις ηρωίδες που πέραν του δυναμισμού τους αφήνονται δραματουργικά αναξιοποίητες.
Εν ολίγοις, σ’ ένα κινηματογραφικό περιβάλλον τόσο μπουχτισμένο από υπερήρωες, κάποιοι αποφάσισαν ότι η κεντρική ηρωίδα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, ώστε όχι μόνο να της δώσουν τη δική της ταινία, αλλά να τη φορτώσουν με άλλες τέσσερις συμπολεμίστριες, παραλείποντας όμως να τους προσδώσουν αρκετή ιδιομορφία και γοητεία, ώστε να καταστούν ενδιαφέρουσες κι αξιομνημόνευτες.