Μυστήριο και ρομάντζο, χωρίς μυστήριο και ρομάντζο.
![εγκλημα στον νειλο]()
ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΝΕΙΛΟ // DEATH ON THE NILE
Σκην.: Κένεθ Μπράνα
Πρωτ.: Κένεθ Μπράνα, Γκαλ Γκαντότ, Άρμι Χάμερ, Ανέτ Μπένινγκ
Ο βέλγος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό αναλαμβάνει να εξιχνιάσει τη δολοφονία μιας διάσημης κληρονόμου στη διάρκεια της γαμήλιας κρουαζιέρας της στον ποταμό Νείλο.
Θρίλερ μυστηρίου που μεταφέρει για δεύτερη φορά στον κινηματογράφο το ομώνυμο μυθιστόρημα της Άγκαθα Κρίστι, το οποίο εκδόθηκε το 1937 και διασκευάστηκε προηγουμένως το 1978 από τον Τζον Γκιλέρμιν, με τον Πίτερ Ουστίνοφ στον ρόλο του Πουαρό. Εδώ τον ήρωα ενσαρκώνει για δεύτερη φορά ο Κένεθ Μπράνα, μετά το εισπρακτικά επιτυχημένο αλλά καλλιτεχνικά αδιάφορο «Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές» («Murder on the Orient Express», 2017).
Σε αντίθεση με την ταινία του ’17 που αρκείται στην εκτύλιξη του μυστηρίου προς επίλυση, εδώ έχουμε ένα πιο πλούσιο σενάριο που εξερευνά το παρελθόν του Πουαρό και διαποτίζει την πλοκή με το θέμα για τη δύναμη του έρωτα σε πολλές διαφορετικές εκφάνσεις του: την παραφορά, το ανεκπλήρωτο, την ανάμνηση και την αναγέννηση.
Παρόλαυτά, ο Μπράνα παραμένει ένας από τους πιο άνευρους σημερινούς σκηνοθέτες, αδυνατώντας να προσδώσει στην ιστορία του την παραμικρή αίσθηση αγωνίας, αφήνοντας το μυστήριο να λυθεί μόνο του, μετά από μια παρατακτική ακολουθία συνεντεύξεων των υπόπτων, χωρίς αποτελεσματικούς επιμέρους μηχανισμούς καθοδήγησης και παραπλάνησης του θεατή, πέρα από το κεντρικό μυστικό, που ομολογουμένως αποδίδεται πειστικά και μέχρι ενός σημείου παραμένει απρόβλεπτο.
Αυτό οφείλεται κυρίως στις πολύ καλές ερμηνείες του καστ, από το οποίο για μένα μεγαλύτερη έκπληξη αποτελεί ο μέχρι τώρα εύκολα αντιπαθής Ράσελ Μπραντ, τον οποίο, αν δεν κάνω λάθος, πρώτη φορά βλέπουμε σ’ έναν τόσο σοβαρό ρόλο ως Γουίντλσαμ, να υπομένει μέχρι και συγκινητικά τον συσσωρευμένο πόνο που του δημιουργεί ο ανεκπλήρωτος έρωτάς του για την πολυπόθητη Λινέτ. Αντιθέτως, ο Μπράνα, παρότι αυτή τη φορά φέρει ένα εξίσου επιτηδευμένο αλλά τουλάχιστον κομψότερο μουστάκι από το εξάμβλωμα της προηγούμενης ταινίας, παραμένει ο πιο αδιάφορος Πουαρό που είδαμε ποτέ, αποδίδοντας μόνο επιφανειακά κι επίπλαστα δείγματα της αξιολάτρευτης ιδιοτυπίας του χαρακτήρα.
ΠΑΝΤΡΕΨΟΥ ΜΕ // MARRY ME
Σκην.: Κατ Κόιρο
Πρωτ.: Τζένιφερ Λόπεζ, Όουεν Γουίλσον, Σάρα Σίλβερμαν, Μαλούμα
Μια παγκόσμια σταρ της μουσικής μαθαίνει ότι ο αγαπημένος της την απατά ακριβώς τη στιγμή που ετοιμάζεται να τον παντρευτεί σ’ ένα σόου που παρακολουθούν εκατομμύρια θεατών. Μέσα στην απόγνωσή της, αποφασίζει να παντρευτεί έναν άσημο μαθηματικό που βρίσκεται στο πλήθος.
Ρομαντική κομεντί βασισμένη στο ομώνυμο graphic novel των Μπόμπι Κρόσμπι και Ρεμί Έισου Μόκταρ, που εκδόθηκε το 2010. Περισσότερο όχημα για καινούρια τραγούδια της Λόπεζ και του Μαλούμα παρά οτιδήποτε άλλο, η ταινία βασίζεται βεβαίως στη μαγνητική παρουσία της πολυτάλαντης πρωταγωνίστριας, που τραγουδάει, χορεύει και παίζει με την ίδια δεξιοτεχνία. Κατά τ’ άλλα, η πλοκή ακολουθεί όλα τα κλισέ του είδους για να υπηρετήσει την εξεζητημένη κι όχι ιδιαιτέρως αληθοφανή κεντρική αφηγηματική ιδέα της.