Μια επανέκδοση σώζει και πάλι την εβδομάδα.
ΣΑΜΠΡΙΝΑ
SABRINA
Σκην.: Μπίλι Γουάιλντερ
Πρωτ.: Όντρεϊ Χέμπορν, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Γουίλιαμ Χόλντεν.
Η Σαμπρίνα είναι η κόρη του σοφέρ των Λάραμπι, μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες των Η.Π.Α. Όταν επιστρέφει από τις σπουδές της στο Παρίσι κομψή κι εκλεπτυσμένη, γίνεται το αντικείμενο αντιζηλίας ανάμεσα στα δύο αδέρφια της οικογένειας, τον πλέιμποϊ Ντέιβιντ και τον εργασιομανή διευθυντή των επιχειρήσεων, Λάινους.
Ρομαντική κομεντί του 1954, που διασκευάζει το θεατρικό έργο «Sabrina Fair» του Σάμιουελ Τέιλορ, το οποίο ανέβηκε πρώτη φορά το 1953. Ήταν υποψήφια για έξι Όσκαρ, από τα οποία κέρδισε εκείνο για τα κοστούμια της Ίντιθ Χεντ. Το έργο διασκευάστηκε ξανά το 1995 από τον Σίντνεϊ Πόλακ, με πρωταγωνιστές τον Χάρισον Φορντ, τη Τζούλια Όρμοντ και τον Γκρεγκ Κινίρ.
Δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα με επανέκδοση ταινίας του Μπίλι Γουάιλντερ. Όπως και στη «Γκαρσονιέρα», μια γυναίκα διεκδικείται από δύο άντρες. Κι αν στην ταινία του 1960 η Φραν δείχνει να ορθώνει το ανάστημά της ενάντια στην τοξική αρρενωπότητα, έστω χωρίς να διακινδυνεύει το συμβατικό happy end του είδους, εδώ η Σαμπρίνα μοιάζει να παραμένει έρμαιο ανάμεσα στους δυο αδερφούς και παραδίδεται με ειδολογικό αυτοματισμό στον πιο γοητευτικό, αξιόπιστο αλλά ταυτόχρονα βαρετότερο και κατά τριάντα χρόνια μεγαλύτερο από τους δύο- γεγονός που σίγουρα δεν αντέκρουε τη δημόσια εικόνα του Μπόγκαρτ, ο οποίος ήταν προ πολλού παντρεμένος με την κατά 25 χρόνια νεότερή του, Λώρεν Μπακόλ.
Ως συνήθως, η Χέμπορν εκπέμπει τη φυσική κομψότητά της που τονίζεται από τις τουαλέτες του Ιμπέρ ντε Ζιβανσί και την ενδυματολογική επιμέλεια της Ίντιθ Χεντ, ενώ ο Μπόγκαρτ σ’ έναν από τους πιο ελαφρούς ρόλους του, ‘ξεπλένει’ τον καπιταλισμό ως ευγενή δραστηριότητα με μοναδικό σκοπό, όχι το κέρδος, αλλά την κοινωνική ανάπτυξη κι ευημερία.
ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΙ
THE NEW MUTANTS
Σκην.: Τζος Μπουν.
Πρωτ.: Μέιζι Γουίλιαμς, Άνια- Τέιλορ Τζόι, Τσάρλι Χίτον.
Πέντε μεταλλαγμένοι έφηβοι κρατούνται έγκλειστοι σε μια κλινική, με μοναδική υπάλληλο μια γιατρό που υποτίθεται ότι βρίσκεται εκεί για να τους βοηθήσει ν’ ανακαλύψουν και να μάθουν να ελέγχουν τις υπερδυνάμεις τους. Στην πορεία τα παιδιά ανακαλύπτουν ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Περιπέτεια τρόμου και φαντασίας, η οποία αποτελεί την τελευταία προσθήκη στο κινηματογραφικό σύμπαν των υπερηρώων X-Men που ξεκίνησε το στούντιο της Fox το 2000 με την ομώνυμη ταινία του Μπράιαν Σίνγκερ. Έπειτα από την περυσινή εξαγορά της Fox από τη Disney, θυγατρική της οποίας είναι η Marvel Studios, οι X- Men αναμένονται πλέον να κάνουν την ανανεωμένη τους εμφάνιση στο Κινηματογραφικό Σύμπαν της Marvel.
Ούτε αρκετά τρομακτική, ούτε αρκετά αγωνιώδης ή θεαματική, η ταινία μοιάζει να μην εκπληρώνει καν τις δικές της προσδοκίες, πόσο μάλλον τις δικές μας, που θέλαμε να πιστεύουμε ότι έπειτα από τις τελευταίες απογοητευτικές προσθήκες, η συγκεκριμένη σειρά φύλαγε έναν τελευταίο άσο στο μανίκι της.
AFTER 2: ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
AFTER WE COLLIDED
Σκην.: Ρότζερ Καμπλ.
Πρωτ.: Τζόζεφιν Λάνγκφορντ, Χίρο Φάινς Τίφιν, Λουίζ Λόμπαρντ.
Η Τέσα κι ο Χάρντιν αποφασίζουν να δώσουν ακόμη μια ευκαιρία στον έρωτά τους, που όμως έχει καινούρια εμπόδια να περάσει.
Νεανικό αισθηματικό δράμα βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της 31χρονης αμερικανίδας Άννας Τοντ, που εκδόθηκε το 2014. Αποτελεί συνέχεια του πρώτου βιβλίου με τίτλο «After», το οποίο μεταφέρθηκε πέρυσι στον κινηματογράφο με το ίδιο πρωταγωνιστικό δίδυμο.
Μια πλοκή τόσο απλοϊκή, που ουσιαστικά αποτελεί απλώς πρόσχημα για να συρραφτούν πέντ’- έξι ερωτικές σκηνές, με μοναδικό σκοπό να εξάψουν τη φαντασία του εφηβικού κοινού στο οποίο προορίζεται αποκλειστικά η ταινία.
CAPONE
Σκην.: Τζος Τρανκ.
Πρωτ.: Τομ Χάρντι, Λίντα Καρντελίνι, Ματ Ντίλον, Αλ Σαπιέντσα.
Οι τελευταίες μέρες του αρχι-κακοποιού Αλ Καπόνε στην έπαυλή του στη Φλόριντα, όταν πια έπασχε από σοβαρή μορφή άνοιας, με παρανοϊκές ψευδαισθήσεις κι επιθετικές τάσεις ακόμα και προς τους πολύ κοντινούς του ανθρώπους. Η επιτηδευμένη και στάσιμη ερμηνεία του Χάρντι ενσαρκώνει ιδανικά την αδιέξοδη δομή αυτού του βιογραφικού δράματος εγκλήματος, που περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της χωρίς να ξέρει πού θέλει να καταλήξει, επαναλαμβανόμενη και πλατειασμένη.