Χαρακτήρες που δεν είναι ακριβώς όπως δείχνουν ή όπως τους έχουμε συνηθίσει.
ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ /
A BEAUTIFUL DAY IN THE NEIGHBORHOOD
Πρωτ.: Τομ Χανκς, Μάθιου Ρις, Κρις Κούπερ
Ο κυνικός δημοσιογράφος του περιοδικού Esquire, Λόιντ Φόγκελ, στέλνεται να πάρει συνέντευξη από τον δημοφιλέστερο παρουσιαστή παιδικής εκπομπής στις Η.Π.Α., Φρεντ Ρότζερς.
Αρχικά δύσπιστος για την αυθεντικότητα της εικόνας του Ρότζερς, ο Φόγκελ σταδιακά όχι μόνο διαψεύδεται, αλλά και αλλάζει την οπτική του για τη ζωή.
Βιογραφική κομεντί βασισμένη στο άρθρο «Can You Say… Hero?» του Τομ Τζούνοντ, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Esquire τον Νοέμβριο του 1998.
Ο Χανκς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου, με μια σπουδαία εσωτερική ερμηνεία που με την εξαιρετικά λεπτή και προσεκτική καθοδήγηση της Χέλερ, δεν υποχωρεί ούτε στιγμή από την τακτική ν’ αντικατοπτρίσει τις αντιφάσεις του Ρότζερς στον φαινομενικό πρωταγωνιστή Φόγκελ.
Μέσα δηλαδή από την ειλικρινή προθυμία του να βοηθήσει τους άλλους και την ταυτόχρονη ερμητική του εσωστρέφεια, εκφρασμένη από τις αλλόκοτες παύσεις, την ολύμπια ψυχραιμία του και το χειριστικό βλέμμα του, που αν δεν υπονομεύουν, τουλάχιστον εξανθρωπίζουν την εξιδανικευμένη δημόσια εικόνα του.
ΔΙΑΡΡΗΚΤΗΣ ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
THE BURNT ORANGE HERESY
Σκην.: Τζουζέπε Καποτόντι
Πρωτ.: Κλας Μπανγκ, Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι, Ντόναλντ Σάδερλαντ, ΜικΤζάγκερ
Ένας ζάπλουτος συλλέκτης έργων τέχνης προσκαλεί έναν κριτικό στη βίλα του για να πείσει έναν ακριβοθώρητο ζωγράφο να του παραχωρήσει ένα έργο του.
Δράμα εγκλήματος βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του αμερικανού Τσαρλς Γουίλεφορντ, που εκδόθηκε το 1971.
Με σαγηνευτική φυσιογνωμία κι ‘ερπετοειδή’ προφορά που θυμίζουν Τζέιμς Μέισον, ο Μπανγκ κρατάει την ταινία πάνω του ως πανούργος κι αδίστακτος κριτικός, παρότι το υπόλοιπο καστ αντεπεξέρχεται επίσης ικανοποιητικά.
Από ‘κει και πέρα, το πρόσφορο σενάριο είναι λιγότερο αγωνιώδες κι ανατρεπτικό απ’ όσο νομίζει ή θα μπορούσε, ενώ σκιαγραφεί άλλοτε πιο εύστοχα κι άλλοτε πιο άστοχα το επάγγελμα του κριτικού.
Από τη μία, η εναρκτήρια διάλεξη του Φιγκέρας είναι μια έξυπνη σύνοψη για τον ρόλο της κριτικής και τη σχετικότητα της πρόσληψης της τέχνης. Από την άλλη το παρελθόν του χαρακτήρα του βασίζεται στο αρνητικό στερεότυπο του κριτικού ως ανθρώπου που ήθελε να γίνει καλλιτέχνης αλλά δεν είχε το ταλέντο.
ΠΙΝΟΚΙΟ / PINOCCHIO
Σκην.: Ματέο Γκαρόνε
Πρωτ.: Φεντερίκο Ιελάπι, Ρομπέρτο Μπενίνι, Ρόκο Παπαλέο
Ο φτωχός ξυλουργός Τζεπέτο δημιουργεί μια μαριονέτα που ονομάζει Πινόκιο, και που προκύπτει πολύ πιο ατίθασος απ’ ό,τι περίμενε ο δημιουργός του, μπλέκοντας σε πολλές απίστευτες περιπέτειες.
Παραμύθι βασισμένο στο μυθιστόρημα του Κάρλο Κολόντι «Οι περιπέτειες του Πινόκιο», που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1883.
Ο Γκαρόνε μεταμορφώνει ένα κλασικά παιδικό υλικό σε μια καθόλου παιδική ταινία, αλληγορικά αιχμηρή και καταγγελτική, σκοτεινή, σε στιγμές τρομακτική, με αφήγηση που θα μπορούσε να είναι πυκνότερη σε σημεία.
Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ /
THE KINDNESS OF STRANGERS
Σκην.: Λόνε Σέρφιγκ
Πρωτ.: Ζόι Καζάν, Άντρεα Ράισμπορο, Ταχάρ Ραχίμ, Μπιλ Νάι
Όταν μια νεαρή μητέρα παίρνει τα δύο μικρά αγόρια της και δραπετεύουν από τον κακοποιητικό σύζυγό της, η ζωή τους μπλέκεται με αυτές διαφόρων κατοίκων της Νέας Υόρκης, ο καθένας από τους οποίους τους συμπεριφέρεται με την καλοσύνη που χρειάζονται, παρά τα δικά του προβλήματα.
Κοινωνικό δράμα σκηνοθετημένο ευαίσθητα αλλά δυστυχώς επιφανειακά, αποσπασματικά κι ασυνάρτητα, αφού μοιάζει να μην ξέρει τι ακριβώς θέλει να κάνει με όλες τις ιστορίες που έχει πλέξει, εξελίσσοντάς τις άνισα και κοινότοπα.
Την κατάσταση κάνει ακόμη πιο άβολη η επιλογή της σκηνοθέτριας να μιλούν με αμερικανική προφορά οι βρετανοί Νάι και Ράισμπορο, κι ακόμη χειρότερα ο γαλλο-αλγερινός Ραχίμ, που πασχίζει ν’ ανταποκριθεί στις γλωσσικές απαιτήσεις του ρόλου με στραβωμένο στόμα.