Οι δοκιμασίες κι η σπουδαιότητα της φιλίας σε διαφορετικές ηλικίες και μορφές.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ 4
TOY STORY 4
Σκην.: Τζος Κούλι
Με τις φωνές των: Τομ Χανκς, Τιμ Άλεν, Άννι Ποτς, Τόνι Χέιλ, Τζόαν Κιούζακ, Ντον Ρικλς
Ο καουμπόι Γούντι, ο μαχητής του διαστήματος Μπαζ Λάιτγιαρ κι η υπόλοιπη παρέα των παιχνιδιών δεν ανήκουν πλέον στον Άντι που μεγάλωσε, αλλά στη μικρή Μπόνι, η οποία στην πρώτη της μέρα στο νηπιαγωγείο φτιάχνει ένα καινούριο αυτοσχέδιο παιχνίδι, τον Φόρκι. Όταν ο Φόρκι κινδυνεύει να χαθεί, ο Γούντι κι ο Μπαζ πρέπει να εξασφαλίσουν ότι η Μπόνι δε θα στερηθεί το καινούριο αγαπημένο της παιχνίδι.
Κωμωδία εμψύχωσης (animation), που αποτελεί την τέταρτη προσθήκη σ’ αυτήν που έχει εξελιχθεί στην πιο αγαπημένη κινηματογραφική σειρά του είδους, έπειτα από τις τρεις τεχνικά/ αισθητικά πρωτοπόρες κι εμπορικά υπερ-επιτυχημένες ταινίες του 1995 (Τζον Λάσετερ), του 1999 (Τζον Λάσετερ, Ας Μπράνον και Λη Άνκριτς) και του 2010 (Λη Άνκριτς). Με αριστουργηματική ψηφιακή σύνθεση που βελτιώνει σε κάθε νέα ταινία την πλαστικότητα και την εκφραστικότητά της, με τη γνώριμη δεξιοτεχνία στην περιπλοκή και την εκτέλεση των σεναριακών διακυβευμάτων, αλλά και τη συγκίνηση που προκαλεί ο συναισθηματικός ιδεαλισμός όπως ενσαρκώνεται από τους αξιολάτρευτους χαρακτήρες, η ταινία μιλάει για τη σημασία της αληθινής αγάπης ως ανιδιοτελούς προτεραιότητας του άλλου έναντι του εαυτού μας (ο Γούντι αντλεί ευτυχία και πληρότητα προσφέροντας τον εαυτό του στα παιδιά-ιδιοκτήτες του, ουσιαστικά χωρίς αυτά να ξέρουν καν ότι υπάρχει, αφού δεν ξέρουν ότι είναι ζωντανός).
Η φιλία, η σημασία του να βρίσκει κανείς και να υπηρετεί έναν σκοπό που να νοηματοδοτεί τη ζωή του, αυτά τα γνώριμα θέματα της σειράς επαναλαμβάνονται διασκεδαστικά κι εμπλουτίζονται με το επιπλέον ζήτημα της ανεξαρτησίας, αφού ο Γούντι για πρώτη φορά επιλέγει τελικά να ζήσει χωρίς ν’ ανήκει σε κάποιο παιδί, χωρίς ασφάλεια και χωρίς πρόγραμμα, πάντα όμως με απώτερο στόχο την ευτυχία των παιδιών που συναντά στον δρόμο του.
ΜΙΚΡΑ ΑΘΩΑ ΨΕΜΑΤΑ2
NOUS FINIRONS ENSEMBLE
Σκην.: ΓκιγιόμΚανέ
Πρωτ.: ΦρανσουάΚλουζέ, ΜαριόνΚοτιγιάρ, ΖιλΛελούς, ΛωράνΛαφίτ, ΠασκάλΑρμπιγιό
Οχτώ χρόνια μετά τις τελευταίες τους ομαδικές διακοπές, η παρέα ξαναμαζεύεται για μια έκπληξη στα 60α γενέθλια του Μαξ, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει απομακρυνθεί από τους υπόλοιπους. Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, θα γίνουν αφορμή για να επανεξετάσει τη σχέση με τους φίλους του.
Κομεντί που συνεχίζει τα «Μικρά αθώα ψέματα» («Les Petits Mouchoirs», 2010), τα οποία είχε επίσης σκηνοθετήσει ο Κανέ. Δεδομένου ότι η φιλία δεν είναι ποτέ κάτι αυτονόητο και πεπερασμένο, αλλά, όπως όλες οι σχέσεις, δουλεύεται, εξελίσσεται, διακόπτεται κι επανασυνδέεται μέσα στο πέρασμα του χρόνου, υπάρχει νομίζω μια βάσιμη λογική πίσω από τη δημιουργία μετά από χρόνια μιας συνέχειας σε μια ταινία που μιλούσε για μια πολυμελή ομάδα μακρόχρονων φίλων. Η νέα ταινία βρίσκει τα μέλη της παρέας μετά από καιρό σε πολύ διαφορετικά σημεία της ζωής τους και παρότι η αντιμετώπιση του σεναρίου παραμένει ελαφριά και σχετικά επιφανειακή, το φιλμ αποδίδει εύστοχα και διασκεδαστικά ζητήματα που είναι κοινά λίγο-πολύ σε όλους όσοι έχουν την τύχη ν’ απολαμβάνουν τη σταθερή, ζεστή συντροφιά κι υποστήριξη παλιών καλών φίλων.
BOOKSMART
Σκην.: Ολίβια Γουάιλντ
Πρωτ.: Κέιτλιν Ντέβερ, Μπίνι Φέλντσταϊν, Τζέσικα Γουίλιαμς, Τζέισον Σουντέικις
Η λεσβία Έιμι κι η στρέιτ Μόλι είναι δύο αχώριστες φίλες, που λίγες ώρες πριν την αποφοίτησή τους θα περάσουν την πιο ξέφρενη νύχτα της εφηβείας τους.
Νεανική κωμωδία μ’ ένα ξεσηκωτικό πρωταγωνιστικό δίδυμο, που φτιάχνει δυο ηρωίδες αστείες, αξιαγάπητες, διεκδικητικές, ατρόμητες, σε μια γνώριμη συνταγή νεανικής κραιπάλης, η οποία προσαρμόζεται απολαυστικά στα φεμινιστικά μέτρα της εποχής μας.
ΝΟΥΡΕΓΙΕΦ: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΚΟΡΑΚΙ
THE WHITE CROW
Σκην.: Ρέιφ Φάινς
Πρωτ.: Όλεγκ Ιβένκο, Ρέιφ Φάινς, Σεργκέι Πολούνιν, Αντέλ Εξαρχόπουλος
Το 1961 ο ρώσος χορευτής Ρούντολφ Νουρέγιεφ ταξιδεύει στο Παρίσι ως μέλος των μπαλέτων Κίροφ. Εκεί θα λάβει την απόφαση ν’ αποστατήσει.
Βιογραφικό δράμα βασισμένο στην επίσημη βιογραφία του θρυλικού χορευτή, «Rudolph Nureyef: the Life», που έγραψε η βρετανίδα δημοσιογράφος Τζούλι Κάβανο κι εκδόθηκε το 2007.
Αξιοποιώντας τη μουντή φωτογραφία του Μάικ Έλι και τον συνεπή σχεδιασμό παραγωγής της Ανν Ζάιμπελ, ο Φάινς ανασυστήνει υποβλητικά την ψυχροπολεμική αυστηρότητα της εποχής και τα πολιτικά εμπόδια που έπρεπε να παρακάμψει ο Νουρέγιεφ στον δρόμο του για την παγκόσμια καταξίωση. Ωστόσο νομίζω ότι η ταινία αδικείται από τον ‘άχρωμο’ πρωταγωνιστή της, Όλεγκ Ιβένκο, οι υποκριτικές ικανότητες του οποίου δεν είναι ανάλογες των χορευτικών.
ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΕΙΛΗ
MEN IN BLACK: INTERNATIONAL
Σκην.: Φ. ΓκάριΓκρέι
Πρωτ.: Κρις Χέμσγουορθ, Τέσα Τόμσον, Λίαμ Νίσον, Έμα Τόμσον, Ρεμπέκα Φέργκιουσον
Ο πράκτορας Έιτς κι η δόκιμη Εμ από τους Άνδρες με τα Μαύρα πρέπει να εντοπίσουν τον προδότη που δρα στις τάξεις της υπηρεσίας και προσπαθεί να πάρει στα χέρια του ένα πανίσχυρο όπλο ικανό να εξαφανίσει έναν ολόκληρο πλανήτη.
Ακολουθώντας την εμπορικά επιτυχημένη τριλογία του Μπάρι Σόνενφελντ με πρωταγωνιστές τον Γουίλ Σμιθ και τον Τόμι Λη Τζόουνς (1997, 2002 και 2012), αυτή είναι η τέταρτη προσθήκη στη γνωστή σειρά κωμικών περιπετειών επιστημονικής φαντασίας, βασισμένων στο ομώνυμο κόμικ του αμερικανού Λόουελ Κάνινχαμ, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1990.
Η Sony/ Columbia είναι το στούντιο με τις λιγότερο εμπορικές κινηματογραφικές σειρές και προκειμένου να παραμείνει ανταγωνιστικό, ‘ξεθάβει’ ό,τι τίτλο νομίζει ότι έχει μια πιθανότητα να την κρατήσει όρθια στο χολιγουντιανό παιχνίδι. Το πρόβλημα είναι ότι, πέραν των ηρώων της Marvel που έχει στη διάθεσή της (Spider-Man, Venom κ.α.), τα υπόλοιπα franchise της είναι τα λιγότερο ελκυστικά στη βιομηχανία.
Εν ολίγοις, αυτό εδώ είναι ένα αχρείαστο σίκουελ που δε ζήτησε κανείς και που δεν προσθέτει τίποτα καινούριο στο είδος γενικότερα ή στη συγκεκριμένη σειρά, πέρα από κοινότοπη διεκπεραιωτική διασκέδαση. Ως σημείο των καιρών, ας επισημάνουμε ότι η ταινία μοιράζεται ένα φεμινιστικό αστείο με το πρόσφατο «X-Men: ο Μαύρος Φοίνικας» («X-Men: Dark Phoenix»), κατά το οποίο οι ηρωίδες του καστ διαμαρτύρονται για τη μονόπλευρα αρσενικά προσδιορισμένη ονομασία των ηρωικών ομάδων στις οποίες συμμετέχουν: X-Men και Men in Black.
ΠΟΚΕΜΟΝ: ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΠΙΚΑΤΣΟΥ
POKÉMON: DETECTIVE PIKACHU
Σκην.: Ρομπ Λέτερμαν
Πρωτ.: Τζάστις Σμιθ, Ράιαν Ρέινολντς, Κάθριν Νιούτον, Κεν Γουατανάμπε
Σ’ έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι και τα Πόκεμον συνυπάρχουν, ο γιος ενός αστυνομικού ξεκινάει να ερευνήσει της μυστηριώδεις συνθήκες του θανάτου του, έχοντας στο πλάι του τον επιζήσαντα συνεργάτη του, ντετέκτιβ Πίκατσου.
Κωμική περιπέτεια η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βίντεο-γκέιμ, που δημιούργησε ο ιάπωνας Σατόσι Τατζίρι το 1996, κι η οποία δεν προσφέρει πολλά περισσότερα από ανέμελη, παιδαριώδη, εξυπνακίστικη διασκέδαση.
Αξιοσημείωτο σεναριακό μοτίβο, ότι η κεντρική ιδέα ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι συνυπάρχουν με έμψυχες φιγούρες (κούκλες ή σχεδιασμένες), μαζί με το διακύβευμα της αναζήτησης του δολοφόνου και τη σεναριακή ρητορική για τον σεβασμό της διαφορετικότητας, κατηγοριοποιούν την ταινία μαζί με το «Ποιός παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ;» («Who Framed Roger Rabbit?», Ρόμπερτ Ζεμέκις, 1988) αλλά και την περυσινή «The Happytime Murders» (Μπράιαν Χένσον), με την ταινία του Ζεμέκις να παραμένει βεβαίως μακράν το αριστούργημα της κατηγορίας.