Μία από τις σπουδαιότερες ταινίες της προηγούμενης χρονιάς, έστω καθυστερημένα στις ελληνικές οθόνες.
ΑΝ Η ΟΔΟΣ ΜΠΙΛ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ
IF BEALΕ STREET COULD TALK
Πρωτ.: Κίκι Λέιν, Στέφαν Τζέιμς, Ρετζίνα Κινγκ, Κόλμαν Ντομίνγκο
Στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1970, η Τις προσπαθεί ν’ αποφυλακίσει τον σύντροφο και μελλοντικό πατέρα του παιδιού της, Φόνι, ο οποίος βρίσκεται εντελώς αβάσιμα κατηγορούμενος για βιασμό.
Κοινωνικό/ αισθηματικό δράμα βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζέιμς Μπόλντουιν που εκδόθηκε το 1974, και βραβευμένο με Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ β’ γυναικείας ερμηνείας για την Κινγκ Όπως έδειξε και στο «Moonlight» (2016), το αξιοθαύμαστο στον Τζένκινς είναι ο λυρισμός που συνδυάζει τη μαχητικότητα με τον ρομαντισμό.
Πέρα βεβαίως από την ευθύτητα με την οποία καταγγέλλει τον ρατσισμό και τον φόρο τιμής που αποτίνει στο βασανισμένο παρελθόν της μαύρης κοινότητας των Η.Π.Α., η σπουδαιότητα της ταινίας βρίσκεται στην ευγένεια με την οποία πολεμάει τον αγώνα της.
Όχι καθωσπρεπική, αλλά με άκαμπτο ανάστημα κι ακλόνητο βλέμμα υπερασπιζόμενη το αυτονόητο, θεμελιώδες κι οικουμενικό δικαίωμα στην αγάπη, αρνούμενη να ξεπέσει στη βία, ακόμα κι όταν όλα γύρω της την εξωθούν εκεί.
ΖΩΗ
(ZOE)
Σκην.: Ντρέικ Ντορέμους
Πρωτ.: Γιούαν Μαγκρέγκορ, Λέα Σεντού, Θίο Τζέιμς.
Στο κοντινό μέλλον ένας επιστήμονας ερωτεύεται με μια από τις συνθετικές γυναίκες που έχει κατασκευάσει, και καλούνται ν’ αποδείξουν αν η αγάπη τους μπορεί να ευδοκιμήσει.
Αισθηματική κομεντί επιστημονικής φαντασίας και πολλοστή που πραγματεύεται την έννοια της τεχνητής νοημοσύνης, μετά από τίτλους όπως τα «Blade Runner» (Ρίντλεϊ Σκοτ, 1982), «A.I. τεχνητή νοημοσύνη» («Α.Ι.: Artificial Intelligence», Στίβεν Σπίλμπεργκ, 2001), «Δικός της» («Her», Σπάικ Τζόνζι, 2013) και «Blade Runner 2049» (Ντενί Βιλνέβ, 2017).
Η μελαγχολία, η τρυφερότητα κι η ανάγκη για συντροφικότητα είναι διάχυτες, με το πρωταγωνιστικό δίδυμο ευάλωτο και δοτικό, αλλά τελικά η πλοκή αναλώνεται σ’ ένα ρομάντζο εύκολο κι επιφανειακό.
Ο ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΑΣ
THE VANISHING
Σκην.: Κρίστοφερ Νίχολμ
Πρωτ.: Τζέραρντ Μπάτλερ, Πίτερ Μάλεν, Κόνορ Σουίντελς.
Τρεις φαροφύλακες αποφασίζουν να κρατήσουν το σεντούκι με χρυσό που ξεβράζουν τα κύματα στη νησίδα τους, όμως αυτό θα τους δημιουργήσει μόνο προβλήματα.
Δράμα εγκλήματος με τρεις εξαιρετικούς ηθοποιούς σε μια πλοκή για την απληστία, που ξεκινάει πρόσφορα αλλά χάνει σταδιακά την ένταση και το μυστήριό της.
Ο ΣΕΙΣΜΟΣ
SKJELVET
Σκην.: Τζον Αντρέας Άντερσεν
Πρωτ.: Κρίστοφερ Γιόνερ, Άνε Νταλ Τορπ, Κατρίν Τόρμποργκ Γιόχανσεν
Στο σημερινό Όσλο ένας γεωλόγος προειδοποιεί για έναν μεγάλο επικείμενο σεισμό, αλλά κανείς δεν τον παίρνει στα σοβαρά, ώσπου δυστυχώς επιβεβαιώνεται.
Ταινία καταστροφής με αληθοφανή ψηφιακά εφέ και μια αγωνιώδη σεκάνς στο εσωτερικό του ξενοδοχείου. Κατά τ’ άλλα, η ταινία δεν αποτελεί παρά φτωχότερη ευρωπαϊκή παραλλαγή της γνωστής χολιγουντιανής συνταγής που έχουμε δει μεταξύ άλλων στα «Σεισμός» («Earthquake», Μαρκ Ρόμπσον, 1974) και «San Andreas: επικίνδυνο ρήγμα» («San Andreas», Μπραντ Πέιτον, 2015), η οποία εδώ δε βοηθιέται από το μουντό σκανδιναβικό περιβάλλον και τον καθόλου γοητευτικό, μονίμως κλαψιάρη πρωταγωνιστή.
ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
2 HAPPY DEATH DAY 2U
Σκην.: Κρίστοφερ Λάντον
Πρωτ.: Τζέσικα Ροθ, Ίσραελ Μπρουσάρ, Ρούμπι Μοντίν.
Όταν ο Ράιαν αρχίζει να ζει επαναλαμβανόμενα τον θάνατό του όπως η Τρι, εκείνη αναλαμβάνει δράση για να σπάσει το déjà vu οριστικά.
Ταινία τρόμου που αποτελεί συνέχεια της ομώνυμης πρώτης ταινίας του Λάντον, η οποία υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές εκπλήξεις του 2017. Αν με λίγη προθυμία καταφέρει κανείς να προσπεράσει τα αφηγηματικά κενά που ανοίγονται με κάθε καινούρια σκηνή, θ’ απολαύσει το αμείωτο μπρίο της Ροθ και τα εύστοχα επιμέρους ερείσματα που το σενάριο χρησιμοποιεί για να κρατήσει την Τρι και τους φίλους της εγκλωβισμένους σ’ αυτή τη μακάβρια λούπα.