Τα μπάνια συνεχίζονται.
ΘΑ ΕΡΘΩ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ
TOUT LE MONDE DEBOUT
Σκην.: Φρανκ Ντιμπόσκ
Πρωτ.: Φρανκ Ντιμπόσκ, Αλεξάντρα Λαμί, Έλσα Ζιλμπερστάιν, Ζεράρ Νταρμόν.
Ο Ζοσλέν είναι ο διευθυντής μιας εταιρείας αθλητικών ειδών που του αρέσει να λέει ψέματα και να υποδύεται άλλους χαρακτήρες. Μια μέρα παρεξηγείται ως κινητικά ανάπηρος κι αντί να πει την αλήθεια αποφασίζει να καλλιεργήσει την απάτη και βρίσκεται ερωτευμένος με μια πραγματικά παραπληγική γυναίκα στην οποία αργά ή γρήγορα θα πρέπει να ομολογήσει το ψέμα του.
Αισθηματική κομεντί χωρίς αρκετό χιούμορ, συνέπεια και γοητεία που θα την έκαναν κάτι παραπάνω από μια ‘νερόβραστη’ προβλέψιμη εμπειρία. Επιπλέον, η ρητορική της κατά των διακρίσεων είναι επιλεκτική κι αμφιλεγόμενη, αφού ευνοεί βεβαίως τα άτομα με αναπηρία, αλλά παραμένει διστακτική προς τη σεξουαλική διαφορετικότητα, αφήνοντας “αμόλυντη” την μάλλον μικροαστικά προοδευτική πλοκή.
Από τους δύο ομοφυλόφιλους άντρες της πλοκής ο ένας είναι ο κολλητός του ήρωα, ένας σοβαρός γιατρός για τον σύντροφο του οποίου ακούμε μόνο φευγαλέα, ο άλλος λειτουργεί οριακά ως καρικατούρα, ενώ η τρανς γυναίκα που τον συνοδεύει παραμένει κυριολεκτικά απρόσωπη εκτός κάδρου υποβιβασμένη σε παλιομοδίτικο χοντροκομμένο χιουμοριστικό τέχνασμα.
ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
THE DARKEST MINDS
Σκην.: Τζένιφερ Γιου Νέλσον
Πρωτ.: Αμάντλα Στένμπεργκ, Χάρις Ντίκινσον, Σκάιλαν Μπρουκς, Μία Σετς.
Στις Η.Π.Α. του κοντινού μέλλοντος μια επιδημία χτυπάει τα παιδιά όλης της χώρας, αφήνοντας ζωντανό μόνο ένα μικρό ποσοστό τους. Όσα επιβιώνουν αποκτούν υπερφυσικές δυνάμεις, αλλά καταδιώκονται από την κυβέρνηση, η οποία είτε τα απομονώνει είτε τα εξοντώνει. Η 16χρονη Ρούμπι είναι ένα από τα πιο χαρισματικά κορίτσια και γι’ αυτό πιο επικίνδυνα για την κυβέρνηση.
Αλληγορική περιπέτεια φαντασίας που αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της 31χρονης Αμερικανίδας Αλεξάντρα Μπράκεν, το οποίο εκδόθηκε το 2012. Μετά από τα αδιάφορα «Jumper» (Νταγκ Λάιμαν, 2008) και «Push» ^(Πωλ Μαγκουίγκαν, 2009), καθώς και το συναρπαστικό «Χρονικό» («Chronicle», Τζος Τρανκ, 2012), αυτή είναι ακόμα μία ταινία με υπερήρωες που όμως δεν προέρχονται από κάποιο κόμικ.
Πρόκειται δυστυχώς για ένα συνονθύλευμα από χιλιοϊδωμένες ιδέες, ουσιαστικά μια διασταύρωση των X-Men με όλα τα πρόσφατα δυστοπικά μπεστ- σέλερ της νεανικής λογοτεχνίας, όπως τα «Hunger Games», «Divergence» κτλ. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η προοδευτική ρητορική ενάντια στις διακρίσεις κάθε είδους κι υπέρ της διαφορετικότητας βαλτώνει στην κοινοτοπία και την απλοϊκότητα, περιστασιακά αδικώντας ακόμη και την ευφυΐα του εφηβικού κοινού στο οποίο βασικά απευθύνεται.