Γι’ ακόμα μια φορά, οι άνθρωποι αποδεικνύονται πολύ πιο ενδιαφέροντες από
τους θεούς.
ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
EL BUEN PATRΟN
Σκην.: Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα
Πρωτ.: Χαβιέ Μπαρδέμ, Μανόλο Σόλο, Αλμουδένα Αμόρ
Ο Μπλάνκο είναι ο ιδιοκτήτης ενός εργοστασίου κατασκευής ζυγαριών, που εν όψει της απόφασης μιας επιτροπής για ένα σημαντικό βραβείο επιχειρηματικότητας, καλείται ν’ αντιμετωπίσει τις απανωτές κρίσεις που ξεσπούν στην επιχείρηση κι αποκαλύπτουν τον αληθινό χαρακτήρα του κάτω από το ευεργετικό του προσωπείο.
Κοινωνική κομεντί που κέρδισε έξι βραβεία «Γκόγια», μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας κι ανδρικής ερμηνείας.
Μια έξυπνη κι απολαυστική σάτιρα, που μέσα από τη μικρογραφία του εργοστασίου και του ιδιοκτήτη της αναδεικνύει την ιδιοτέλεια, την υποκρισία, την κουτοπονηριά, τη δολιότητα και τον σεξισμό του πατριαρχικού καπιταλισμού.
![ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΗ]()
Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΟΡΗ
THE LOST DAUGHTER
Σκην.: Μάγκι Τζίλενχολ
Πρωτ.: Ολίβια Κόλμαν, Τζέσι Μπάκλι, Ντακότα Τζόνσον, Εντ Χάρις
Μια μεσήλικη ακαδημαϊκός σε διακοπές στις Σπέτσες, ξαναφέρνει στο μυαλό της την τραυματική σχέση της με τις κόρες της, με αφορμή μια νέα μητέρα και τη δική της κόρη που συναντά εκεί.
Ψυχολογικό δράμα βασισμένο στο μυθιστόρημα «La figlia oscura» της Έλενα Φεράντε, που εκδόθηκε το 2006. Η ταινία βρέθηκε φέτος υποψήφια για τρία Όσκαρ, για τις ερμηνείες των Κόλμαν και Μπάκλι, καθώς και για τη σεναριακή διασκευή του βιβλίου από τη Τζίλενχολ.
Μια απομυθοποιητική οπτική στη μητρότητα, που εστιάζει εύλογα στις πρακτικές δυσκολίες της και τις ψυχολογικές επιπτώσεις της στη μητέρα. Ωστόσο, ενώ ομολογουμένως προσφέρει πολύ καλές ερμηνείες απ’ όλο το καστ κι ειδικά από την Κόλμαν, αφιερώνει λιγότερο χρόνο στο παρελθόν της ηρωίδας απ’ όσο αξίζει η περιπλοκότητά του, με αποτέλεσμα να καθιστά δυσκολότερη την αποτίμηση των πράξεών της και της σημερινής έκβασής τους.
THOR: LOVE AND THUNDER
Σκην.: Τάικα Γουατίτι
Πρωτ.: Κρις Χέμσγουορθ, Νάταλι Πόρτμαν, Κρίστιαν Μπέιλ, Τέσα Τόμσον
Έχοντας στο πλευρό του τη Βαλκυρία και την παλιά του αγαπημένη, Τζέιν, ο θεός/ υπερήρωας Θορ καλείται ν’ αντιμετωπίσει τον Γκορ, που έχει στην κατοχή του ένα ξίφος με την ικανότητα να εξολοθρεύει θεούς.
Κωμική περιπέτεια φαντασίας που αποτελεί την τέταρτη ατομική εξόρμηση του ήρωα, μετά από τα «Thor» (Κένεθ Μπράνα, 2011), «Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος» («Thor: the Dark World», Άλαν Τέιλορ, 2013) και «Thor: Ragnarok» (Τάικα Γουατίτι, 2017).
Σε αντίθεση με τις δύο πρώτες ταινίες, ο σκηνοθέτης των δύο τελευταίων, Γουατίτι, επέφερε στη σειρά μια δραστική αλλαγή ύφους προς το κωμικότερο, που ενώ καταρχήν δε θα έβλαπτε αν είχε κρατηθεί πιο ισορροπημένη, στις συγκεκριμένες περιπτώσεις καταλήγει να υπονομεύει το νόημα του ίδιου του εγχειρήματος, καθώς το στερεί από την παραμικρή βαρύτητα και κρισιμότητα, αφήνοντάς το να βαλτώνει στην αυτοπαρωδία.