Η έναρξη του κινηματογραφικού φθινοπώρου θα μπορούσε να είναι και καλύτερη.
LOGAN LUCKY
Σκην.: Στίβεν Σόντερμπεργκ.
Πρωτ.: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Άνταμ Ντράιβερ, Ντάνιελ Κρεγκ, Κάθριν Γουότερστον, Κέιτι Χολμς.
Οι αδερφοί Λόγκαν αποφασίζουν να ληστέψουν τις εισπράξεις από τον μεγαλύτερο αγώνα αυτοκινήτων των Η.Π.Α. και για να το καταφέρουν, επιστρατεύουν τον Τζο Μπανγκ, ειδικό στις ανατινάξεις χρηματοκιβωτίων, τον οποίο όμως πρέπει πρώτα να βρουν τρόπο ν’ απελευθερώσουν για λίγες μόνο ώρες από τη φυλακή.
Κωμωδία ληστείας που αποτελεί λαϊκότερη παραλλαγή της τριλογίας «Ocean’s» («Eleven» το 2001, «Twelve» το 2004 και «Thirteen» το 2007), την οποία επίσης σκηνοθέτησε ο Σόντερμπεργκ. Εδώ ο σκηνοθέτης επαναλαμβάνει τη δομή εκείνων των σεναρίων (σύλληψη της ιδέας για τη ληστεία, συγκέντρωση του συνεργείου, εκτέλεση του σχεδίου, φαινομενική αποτυχία, ανατροπή της φαινομενικής έκβασης, εξήγηση των ανατροπών του σχεδίου), αλλά προσωπικά το φαγητό μού μοιάζει ξαναζεσταμένο, παρά τους φροντισμένους χαρακτήρες και τις δουλεμένες ερμηνείες.
Συγκεκριμένα, ο Σόντερμπεργκ αντιμετωπίζει τους ήρωές του μ’ ευαισθησία, χωρίς να τους υποτιμά, ενώ αξιοποιεί κάθε αφορμή του σεναρίου για κριτική στην ηλίθια συντηρητική Αμερική. Επιπλέον, όλο το καστ προσφέρει ιδιόρρυθμες ερμηνείες, με πιο ξεχωριστό τον Κρεγκ, ο οποίος μεταμορφώνεται απολαυστικά κι απομακρύνεται όσο το δυνατόν περισσότερο από τη σκληροτράχηλη εικόνα του Τζέιμς Μποντ. Ωστόσο, το σχέδιο της ληστείας μού φαίνεται υπερβολικά περίπλοκο κι όχι αρκετά αληθοφανές για τις συνθήκες μέσα στις οποίες εκτελείται, οι εξηγήσεις στο τέλος όχι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές, ενώ ο ρυθμός του μοντάζ μοιάζει μάλλον υποτονικότερος απ’ ό,τι απαιτεί η πλοκή.
Ο ΒΑΛΕΡΙΑΝ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ – VALERIAN AND THE CITY OF A THOUSAND PLANETS
Σκην.: Λικ Μπεσόν.
Πρωτ.: Ντέιν ΝτεΧάαν, Κάρα Ντελεβίν, Κλάιβ Όουεν, Ριάνα, Ίθαν Χωκ
Στο μακρινό μέλλον, ο Βαλέριαν κι η Λώρελαϊν είναι δύο αξιωματικοί που καλούνται να βρουν και να μεταφέρουν ένα μικρό εξωγήινο ζώο στον διαστημικό σταθμό Άλφα. Στην πορεία, η αποστολή τους αποδεικνύεται πολύ πιο περίπλοκη κι επικίνδυνη.
Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας βασισμένη στη σειρά γαλλικών κόμικ «Valérian and Laureline» των Πιέρ Κριστίν και Ζαν-Κλωντ Μεζιέρ, που εκδιδόταν από το 1967 ως το 2010 και δίνει εδώ την αφορμή για τη δεύτερη φουτουριστική εξτραβαγκάντζα του σκηνοθέτη, μετά από «Το Πέμπτο Στοιχείο» («The Fifth Element», 1997).
Το φετινό τόλμημα του Μπεσόν δανείζεται τόσο από το «Στοιχείο» όσο κι από τα «Star Wars», αλλά δυστυχώς μοιάζει περισσσότερο με «Το Δαχτυλίδι της Φωτιάς» («Pacific Rim», Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, 2013) και «Το πεπρωμένο της Τζούπιτερ» («Jupiter Ascending», Λάνα και Λιλι Γουατσόφσκι, 2015). Πρόκειται δηλαδή για ένα εγχείρημα παραφουσκωμένης φιλοδοξίας, που προσπαθεί υπερβολικά να εντυπωσιάσει σε μια εποχή όπου η ψηφιακή πληθωρικότητα έχει κορεστεί τόσο ώστε να έχει καταντήσει μειονέκτημα.
Οι αδιάφοροι χαρακτήρες, το άστοχο κάστινγκ των ΝτεΧάαν και Ντελεβίν, η προβλέψιμη πλοκή χωρίς ίχνος κρισιμότητας, οι συγκεχυμένες σκηνές δράσης και τα πλάνα που είναι τόσο ψηφιακά “μπουκωμένα” ώστε καταντούν μια μεγάλη θολούρα, γκρέμισαν τη φιλοδοξία της ταινίας και την οδήγησαν σε καταστροφικές εισπράξεις που την κατέστησαν μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές αποτυχίες της φετινής χρονιάς.