Ο αγώνας αυτών που έμειναν πίσω.
Η ΟΔΥΝΗ
LA DOULEUR
Σκην.: Εμμανουέλ Φινκιέλ
Πρωτ.: Μελανί Τιερί, Μπενουά Μαζιμέλ, Μπενζαμίν Μπιολέ
Στο Παρίσι κατά την εκπνοή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μια γυναίκα περιμένει απελπισμένα την επιστροφή του συζύγου της από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Πολεμικό δράμα βασισμένο στην ομώνυμη ημι-αυτοβιογραφική νουβέλα της γαλλίδας συγγραφέα Μαργκερίτ Ντυράς, που εκδόθηκε το 1985. Συναισθηματικά απαιτητική, θλιβερή κι αναστοχαστική, η ταινία αποδίδει τη φρίκη του πολέμου μέσα από μια ηρωίδα που υπέφερε χωρίς να βασανιστεί η ίδια, αλλά φορτωμένη με την απουσία του συντρόφου της.
Η ταινία βασίζεται περισσότερο στον λόγο, χωρίς να τολμά δομικούς πειραματισμούς για τους οποίους προσφέρεται το κείμενο της Ντυράς, με αποτέλεσμα σε σημεία να πλατειάζει ελαφρώς, ενώ η τελική συναισθηματική έκβαση της πλοκής προσωπικά μου μοιάζει απότομη. Τουλάχιστον όμως η Τιερί προσφέρει μια θαυμαστή ερμηνεία στον ρόλο της συγγραφέα, υπομένοντας με θάρρος τη θλίψη, την αγωνία και την απελπισία που προκαλεί η άγνοια για την τύχη του αγαπημένου της, ενώ το σκηνοθετικό εύρημα της διπλής παρουσίας της ηρωίδας στον χώρο ενισχύει εύστοχα το voice-over ως ανακλαστικές εκφάνσεις της αυτοβιογράφησης.
ΒΗΡΥΤΟΣ
BEIRUT
Σκην.: Μπραντ Άντερσον
Πρωτ.: Τζον Χαμ, Ρόζαμουντ Πάικ, Μαρκ Πελεγκρίνο, Ντιν Νόρις
Στη Βηρυτό του 1982, ο Μέισον Σκάιλς είναι ένας βετεράνος αμερικανός διαπραγματευτής, που ανακαλείται στην ενεργό δράση για να εντοπίσει έναν επικίνδυνο παλαιστίνιο τρομοκράτη.
Κατασκοπικό δράμα γραμμένο από τον έμπειρο στις ιστορίες δολοπλοκίας Τόνι Γκίλροϊ, σεναριογράφο των ταινιών με ήρωα τον Τζέισον Μπορν, του «Μάικλ Κλέιτον» («Michael Clayton», Τόνι Γκίλροϊ, 2007), του «Η κατάσταση των πραγμάτων» («State of Play», Κέβιν Μακντόναλντ, 2009) και άλλων παρόμοιων. Το σενάριό του αναδεικνύει πρόσφορα και κυνικά την πολιτική περιπλοκότητα της κατάστασης στη Μέση Ανατολή. Την αναπτύσσει όμως μέσα από μια ιδεολογικά αμφίσημη ή ακόμη κι εντελώς συντηρητική ρητορική, αφού παρά την ποικιλία των αποχρώσεων με την οποία σκιαγραφούνται οι χαρακτήρες, εν τέλει οι κακοί είναι οι Παλαιστίνιοι κι οι καλοί είναι οι Αμερικανοί με τους Ισραηλινούς, ενώ το καταληκτικό πλάνο μπορεί να εκληφθεί ταυτόχρονα ως κριτική για το χάος που η ιμπεριαλιστική παρουσία έχει επιφέρει στην περιοχή αλλά κι ως επιβεβαίωση της αναγκαιότητας για αμερικανική αστυνόμευση εκεί.
Επίσης, η αγωνία της κορύφωσης ζημιώνεται από προχειρότητες όπως το παράτυπο πέρασμα μέσα από το χριστιανικό μπλόκο, το οποίο παρότι ανοίγει πυρ κατά του αυτοκινήτου των ηρώων, παραδόξως αποφασίζει να μην το καταδιώξει.
Τέλος, ο Χαμ κι η Πάικ ισορροπούν πειστικά τον δυναμισμό με τον φόβο, αλλά το κάστινγκ στους σημαντικούς δεύτερους ρόλους των αμερικανών πρακτόρων δυστυχώς δεν είναι το ίδιο αξιομνημόνευτο.
ΚΟΚΟΜΠΛΟΚΟ
BLOCKERS
Σκην.: Κέι Κάνον.
Πρωτ.: Τζον Σίνα, Λέσλι Μαν, Κάθριν Νιούτον, Γκίντεον Άντλον.
Δύο πατεράδες και μία μητέρα προσπαθούν να σταματήσουν τις κόρες τους πριν κάνουν σεξ για πρώτη φορά τη νύχτα του χορού της αποφοίτησής τους από το λύκειο.
Κωμωδία που διαθέτει όλα τα προσόντα για να μιλήσει διασκεδαστικά για τον αναπόφευκτο απογαλακτισμό των παιδιών από τους γονείς, αλλά καταλήγει υπερβολικά κι ανόητα χοντροκομμένη.
ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
INCIDENT IN A GHOSTLAND
Σκην.: Πασκάλ Λωζιέ.
Πρωτ.: Κρίσταλ Ριντ, Μιλέν Φαρμέρ, Αναστέιζια Φίλιπς.
Δύο έφηβες αδερφές κρατούνται δέσμιες στο υπόγειο του σπιτιού τους από δύο ψυχοπαθείς, οι οποίοι τις κακοποιούν.
Ταινία τρόμου που δυσκολεύει φιλότιμα την κατάσταση για τις δυο ηρωίδες, αλλά δεν καταφέρνει να ξεπεράσει την κοινοτοπία και την περιστασιακή ανοησία του σεναρίου, όπως όταν η κοπέλα προσπαθεί συνεχώς να διαφύγει μόνο από την κεντρική πόρτα του σπιτιού, σαν να μην υπάρχει άλλη πόρτα ή παράθυρο στο σπίτι.