Επιστροφή στην αδιάφορη κινηματογραφική κανονικότητα της πόλης.
AVON
Σκην.: Άντριου Νίκολ
Πρωτ.: Κλάιβ Όουεν, Αμάντα Σάιφριντ
Σε μια μελλοντική κοινωνία όπου οι άνθρωποι διαθέτουν εμφυτευμένο λογισμικό στο μάτι τους το οποίο αναγνωρίζει αυτομάτως την ταυτότητα των γύρω τους, ένας αστυνομικός αναζητά μια χάκερ, η οποία έχει καταφέρει να παραμείνει ανώνυμη και θεωρείται υπεύθυνη για μια σειρά από φόνους.
Μετά από τα «Gattaca» (1997) και «In Time» (2011), αυτή είναι ακόμη μια ταινία μυστηρίου επιστημονικής φαντασίας στη φιλμογραφία του 54χρονου νεοζηλανδού σκηνοθέτη Νίκολ, στην οποία εξάλλου το κεντρικότερο θέμα είναι η σχέση του ανθρώπου με την επιστήμη και την τεχνολογία.
Δυστυχώς η φετινή του απόπειρα δικαιώνει όσους υποστηρίζουν ότι η τηλεόραση είναι πλέον πιο συναρπαστική από τον κινηματογράφο, αφού δε μοιάζει με τίποτα περισσότερο από κακέκτυπο της εξαιρετικής σειράς «Black Mirror», που παράγεται και διατίθεται από το αμερικανικό διαδικτυακό κανάλι Netflix, το οποίο παρεμπιπτόντως διανέμει αποκλειστικά την ταινία στις Η.Π.Α., χωρίς αυτή να κυκλοφορεί στις κινηματογραφικές αίθουσες της χώρας.
Η προηγμένη μορφή διεπαφής που προκύπτει από τη σύμφυση ανθρώπου και λογισμικού κι οι τρόποι με τους οποίους αλλάζει τις ανθρώπινες κοινωνίες, τα πλάνα από την οπτική γωνία των χαρακτήρων με γραφική αναπαράσταση των πληροφοριών, ο σκηνογραφικός μινιμαλισμός κι η αυστηρότητα των συνθέσεων, η στατική κάμερα, η θλιβερή ατμόσφαιρα, η ερημιά, η αποξένωση, η μοναξιά, τα ψυχρά χρώματα μαζί με την ήπια μελαγχολική ηλεκτρονική μουσική αποτελούν θεματικά κι υφολογικά γνωρίσματα της σειράς, που εδώ μεταφέρονται αυτούσια και που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι επιπλέον σε όποιον ήδη γνωρίζει το τηλεοπτικό πρότυπο.
Όμως ο δευτερογενής χαρακτήρας της ταινίας είναι μόνο ένα από τα προβλήματά της, αφού η επίπεδη πλοκή στερείται νεύρο, έκπληξη, κρισιμότητα, αγωνία κι έναν ενδιαφέροντα κακό με σαφές και σοβαρό κίνητρο, κι αυτά εφόσον κανείς έχει προσπεράσει τη θεμελιώδη αναληθοφάνεια του σχεδίου της αστυνομίας, να ρισκάρει ν’ αναθέσει την υπόθεση στον μόνο άνθρωπο που ο/ η δολοφόνος ενδεχομένως να μπορεί ν’ αναγνωρίσει.
ΖΕΥΓΑΡΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ – OVERBOARD
Σκην.: Μπομπ Φίσερ, Ρομπ Γκρίνμπεργκ
Πρωτ.: Εουχένιο Ντερμπέζ, Άννα Φάρις, Εύα Λονγκόρια
Η Κέιτ είναι μια νεαρή χήρα που εργάζεται σε δύο δουλειές για ν’ αναθρέψει τις τρεις κόρες της, ενώ παράλληλα προσπαθεί να σπουδάσει νοσηλευτική.
Όταν ένας κακομαθημένος πλούσιος πελάτης που της συμπεριφέρθηκε απαίσια, πέφτει από τη θαλαμηγό του στη θάλασσα και παθαίνει αμνησία, εκείνη για να τον εκδικηθεί τον φέρνει σπίτι της πείθοντάς τον ότι είναι παντρεμένοι κι αναθέτοντάς του όλες τις δουλειές που χρειάζεται ώστε να βρει τον χρόνο για να ξεκουραστεί και να διαβάσει για τις εξετάσεις της.
Κωμωδία που αποτελεί ριμέικ του «Γυναίκα στη θάλασσα» («Overboard», Γκάρι Μάρσαλ, 1987), στο οποίο πρωταγωνιστούσαν η Γκόλντι Χων με τον Κερτ Ράσελ. Σε μια αντιστροφή της θέσης των χαρακτήρων μέσα στην πλοκή, ταιριαστή στο σημερινό κοινωνικό περιβάλλον όπως έχει διαμορφωθεί από το φεμινιστικό κίνημα #metoo, αυτή τη φορά είναι η γυναίκα που πρέπει ν’ αναμορφώσει τον άντρα, δείχνοντάς του ποιά είναι τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή.
Αυτό μπορεί να μη γίνεται με ιδιαίτερα ευρηματικό χιούμορ, αλλά τουλάχιστον η ταινία παραμένει αρκετά γρήγορη, φωτεινή κι ευδιάθετη για να προσφέρει απλή, ανεπιτήδευτη διασκέδαση.
REVENGE
Σκην.: Κοραλί Φαρζά
Πρωτ.: Ματίλντα Λουτς, Κέβιν Γιάνσενς, Βενσάν Κολόμπ
Μία όμορφη νεαρή κοπέλα προσπαθεί να εκδικηθεί τους τρεις άντρες που την κακοποίησαν, τη βίασαν και την άφησαν για νεκρή.
Περιπέτεια εκδίκησης, που ξεκινάει υποσχόμενη περισσότερα απ’ όσα τελικά προσφέρει, αφού στην πορεία χάνει την αληθοφάνεια και την κρισιμότητά της, πλατειάζοντας και βαλτώνοντας στην υπερβολή.
ΘΑΡΡΟΣ Ή ΑΛΗΘΕΙΑ – TRUTH OR DARE
Σκην.: Τζεφ Γουάντλοου
Πρωτ.: Λούσι Χέιλ, Τάιλερ Πόουζι, Βάιολετ Μπιν
Μια παρέα φοιτητών ξεκινάει να παίζει Θάρρος ή Αλήθεια, αλλά σύντομα συνειδητοποιεί ότι το παιχνίδι συνεχίζεται παρά τη θέλησή τους και με τίμημα τις ζωές τους.
Ταινία τρόμου με μια πρόσφορη κεντρική σεναριακή ιδέα που χαραμίζεται λόγω των επιφανειακών χαρακτήρων, σε συνδυασμό με την απλοϊκή και συχνά ασυνάρτητη πλοκή.