Ταινίες ενάντια στην εγκληματική βλακεία κάθε μορφής φασισμού.
ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ – UNA MUJER FANTÁSTICA
Σκην.: Σεμπάστιαν Λέλιο
Πρωτ.: Ντανιέλα Βέγκα, Φρανσίσκο Ρέγιες, Λούις Νιέκο
Στο σημερινό Σαντιάγο η Μαρίνα είναι μια τρανς γυναίκα, που εργάζεται ως τραγουδίστρια σε νυχτερινό κέντρο και διατηρεί μια ειλικρινή, τρυφερή σχέση μ’ έναν μεσήλικο επιχειρηματία. Μετά τον αιφνίδιο θάνατό του, η Μαρίνα έρχεται αντιμέτωπη με την προκατάληψη του οικογενειακού του περιβάλλοντος.
Κοινωνικό και ψυχολογικό δράμα, που κέρδισε Αργυρή Άρκτο σεναρίου, το βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής και το LGBT βραβείο Teddy στο περυσινό φεστιβάλ Βερολίνου, καθώς επίσης Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 2018. Αν υπάρχει μια έννοια που διατρέχει μία από τις σημαντικότερες ταινίες της χρονιάς είναι η αξιοπρέπεια, η οποία αποτελεί ταυτόχρονα το κυρίαρχο αίσθημα, το διακύβευμά της και το μέσο για την επίτευξή του. Η τρανς πρωταγωνίστρια Βέγκα σε μια ψύχραιμη, τρυφερή, ακλόνητα σθεναρή και προφανώς σ’ έναν βαθμό βιωματική ερμηνεία, μάχεται για τη θέση που της αξίζει σ’ έναν κόσμο γεμάτο άγνοια και τυφλό μίσος.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ – THE DEATH OF STALIN
Σκην.: Αρμάντο Ιανούτσι
Πρωτ.: Σάιμον Ράσελ Μπιλ, Τζέφρι Τάμπορ, Στιβ Μπουσέμι, Άντρεα Ράισμπορο, Όλγκα Κουριλένκο, Ρούπερτ Φρεντ, Μάικλ Πέιλιν, Πάντι Κόνσινταϊν, Τζέισον Άιζακς
Στη Μόσχα του 1953 ο ηγέτης της χώρας, Ιωσήφ Στάλιν, πεθαίνει κι αφήνει πίσω του πέντε πιθανούς διαδόχους, οι οποίοι επιδίδονται σ’ έναν αδηφάγο αγώνα για εξουσία.
Πολιτικο- ιστορική σάτιρα βασισμένη στο κόμικ «La mort de Staline» των Φαμπιάν Νουρί και Τιερί Ρομπέν, που εκδόθηκε σε δύο τόμους το 2010 και το 2012. Αποτελεί επίσης τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του ιταλικής καταγωγής σκωτσέζου σκηνοθέτη Ιανούτσι, ενός από τους πιο ταλαντούχους κωμωδιογράφους της εποχής μας. Ο Ιανούτσι ειδικεύεται στην πολιτική σάτιρα και μας έχει δώσει τρία ξεκαρδιστικά υποδείγματα του είδους, την ταινία «Πόλεμος εκτός προγράμματος» («In the Loop», 2009) και τις τηλεοπτικές σειρές «The Thick of It» από το 2005 ως το 2012 και το «Veep» από το 2012 μέχρι σήμερα. Μία από τις διασκεδαστικότερες πολιτικές σάτιρες των τελευταίων χρόνων, είναι λιγότερο νευρώδης και ξεκαρδιστική από προηγούμενες δουλειές του σκηνοθέτη, καθώς υιοθετεί ένα ελαφρώς σοβαρότερο τόνο με λιγότερη βωμολοχία συγκριτικά μ’ αυτές κι έναν πιο ήρεμο εξωτερικό ρυθμό πλάνων. Έστω κι έτσι όμως, παραμένει καυστική, εύστοχη κι απολαυστική, επιλέγοντας κι αξιοποιώντας στο έπακρο ένα καταπληκτικό καστ, που καυτηριάζει όχι μόνο τη σταλινική απολυταρχία αλλά γενικότερα το άπληστο κυνήγι της εξουσίας ανεξαρτήτως καθεστώτος και πολιτεύματος.
ΜΑΖΙ Ή ΤΙΠΟΤΑ – AUS DEM NICHTS
Σκην.: Φατίχ Ακίν
Πρωτ.: Νταϊάν Κρούγκερ, Ντενί Μοσκίτο, Νουμάν Ακάρ, Γιάννης Οικονομίδης, Γιούλα Μπούνταλη
Στο σημερινό Αμβούργο η Κάτια χάνει τον σύζυγο και τον γιο της σε τρομοκρατικό χτύπημα με ρατσιστικά κίνητρα και ξεκινάει να βρει και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους.
Κοινωνικό δράμα που κέρδισε το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για την Κρούγκερ στο περυσινό φεστιβάλ Καννών, καθώς και Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας 2018. Την κοινότοπη και προβλέψιμη, χολιγουντιανού τύπου πλοκή αποζημιώνουν οι συναισθηματικές ισορροπίες που εξασφαλίζει ο σκηνοθέτης, η δυναμική και συγκινητική ερμηνεία της Κρούγκερ, καθώς επίσης η εξαιρετικά επίκαιρη καταγγελτική αντιναζιστική/ αντιφασιστική ρητορική και μάλιστα με ελληνικές προεκτάσεις, αφού φροντίζει να στηλιτεύσει ακόμη και την εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή.
MOUNTAIN
Σκην.: Τζένιφερ Πίντομ
Αφήγηση: Γουίλεμ Νταφό
Φυσιολατρικό ντοκιμαντέρ με θέμα τις ψηλότερες βουνοκορφές του πλανήτη και την έλξη που ασκούν στον άνθρωπο ως πρόκληση για το σώμα και το πνεύμα του. Με το γαλήνιο, λακωνικό voice-over του Γουίλεμ Νταφό, τις κλασικές μουσικές συνθέσεις ερμηνευμένες από την Αυστραλιανή Ορχήστρα Δωματίου και την εναέρια φωτογραφία του Ρενάν Οζτούρκ που αφήνουν το στόμα ανοιχτό, αυτή η απίστευτα εντυπωσιακή ταινία αποτίνει σεβάσμιο φόρο τιμής στους πέτρινους ‘γίγαντες’ του πλανήτη, τη σχέση των οποίων με τους ανθρώπους σχολιάζει ιστορικά και φιλοσοφικά. Τοποθετεί δηλαδή εύστοχα και χρήσιμα τη γοητεία της ορειβατικής κι αναρριχητικής περιπέτειας στο ιστορικό της πλαίσιο, ερμηνεύοντάς τη παράλληλα ως αντίδραση στην αστικοποίηση, τον τεχνολογικό πολιτισμό και την απομάκρυνση του ανθρώπου από τη φύση, υπενθυμίζοντας συνεχώς τη μικρότητά του μπροστά της, μέσα από την αντιπαράθεση των μεγεθών τους στις συνθέσεις των πλάνων.