BABY DRIVER
Σκην.: Έντγκαρ Ράιτ
Πρωτ.: Άνσελ Έλγκορτ, Κέβιν Σπέισι, Λίλυ Τζέιμς, Έιζα Γκονζάλεζ, Τζέιμι Φοξ, Τζον Χαμ
Ο Baby είναι ένας νεαρός εξαιρετικά επιδέξιος οδηγός αυτοκινήτων, που παίρνει μέρος σε ληστείες για να ξεπληρώσει το χρέος του προς τον εγκληματία που τις σχεδιάζει. Όταν τελικά ξεχρεώνει κι αποφασίζει να σταματήσει, ο αρχηγός της συμμορίας δε συμφωνεί καθόλου και τον εκβιάζει για να τον αναγκάσει να συμμετάσχει σ’ ένα ακόμη σχέδιο, που θα σταθεί μοιραίο για τη ζωή του.
Κομεντί ληστείας, η οποία προέρχεται από μια ιδέα που σκέφτηκε ο 43χρονος βρετανός σκηνοθέτης Ράιτ το 1994 κι υλοποίησε για πρώτη φορά στο βίντεο-κλιπ του τραγουδιού «Blue Song» που σκηνοθέτησε για το συγκρότημα Mint Royale το 2003- διαθέσιμο στο YouTube για όσους ενδιαφέρονται. Επίσης, μετά από τον Πίτερ Κουίλ που υποδύεται ο Κρις Πρατ στους «Φύλακες του Γαλαξία» («Guardians of the Galaxy» Τζέιμς Γκαν, 2014 και 2017), ο Baby είναι ο δεύτερος πρόσφατος ήρωας με λατρεία για τη μουσική άμεσα συνδεδεμένη με τον θάνατο της μητέρας του κι ο οποίος έχει πάντα μαζί του μια ατομική συσκευή ακρόασης για να εμψυχώνεται από τ’ αγαπημένα του τραγούδια. Μάλιστα ο Ράιτ ήταν σε στενή συνεννόηση με τον Γκάν, ώστε τα σάουντρακ των ταινιών τους να μη συμπέσουν.
Ξέφρενη διασκέδαση χάρη στο γοητευτικό κι εξαιρετικά ταλαντούχο καστ, τις δεξιοτεχνικά γυρισμένες καταδιώξεις, το έξυπνο χιούμορ και το ξεσηκωτικό σάουντρακ που όχι μόνο ακούγεται, αλλά και ‘βλέπεται’, αφού ο εξωτερικός κι εσωτερικός ρυθμός των πλάνων είναι συγχρονισμένοι μ’ αυτό.
Ο ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ – THE HITMAN’S BODYGUARD
Σκην.: Πάτρικ Χιουζ
Πρωτ.: Ράιαν Ρέινολντς, Σάμιουελ Τζάκσον, Σάλμα Χάγιεκ, Γκάρι Όλντμαν
Ένας σωματοφύλακας αναλαμβάνει να προστατέψει έναν εκτελεστή, τον οποίο πρέπει να οδηγήσει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να καταθέσει εναντίον του δικτάτορα της Λευκορωσίας.
Κωμική περιπέτεια, που μπορεί βεβαίως να διαθέτει ένα υποσχόμενο καστ, αλλά προσπαθεί υπερβολικά να πείσει για ένα cool χιούμορ που σε μένα τουλάχιστον φάνηκε βεβιασμένο, επιτηδευμένο και γι’ αυτό άστοχο. Ευτυχώς οι σκηνές δράσης είναι πλούσιες και θεαματικές, με καλύτερη όλων την καταδίωξη στα κανάλια του Άμστερνταμ, αλλά η σταθερή χρήση ψηφιακών εφέ για τη δημιουργία εκρήξεων μειώνει τον εντυπωσιασμό τους.
ATOMIC BLONDE
Σκην.: Ντέιβιντ Λιτς
Πρωτ.: Σαρλίζ Θέρον, Τζέιμς Μάκαβοϊ, Σοφία Μπουτέλα, Τζον Γκούντμαν
Η Λωρέιν Μπρώτον είναι μια πράκτορας της βρετανικής ΜΙ6 στο Βερολίνο του 1989, όπου μαζί με τον συνάδελφό της, Ντέιβιντ Πέρσιβαλ, προσπαθούν ν’ ανακτήσουν μια λίστα με τα ονόματα δυτικών κατασκόπων, πριν πέσει στα χέρια της KGB.
Κατασκοπική περιπέτεια, βασισμένη στο κόμικ «The Coldest City» των Άντονι Τζόνστον και Σαμ Χαρτ, που εκδόθηκε το 2012. Αποτελεί επίσης τη δεύτερη σκηνοθεσία του Λιτς μετά από το «John Wick» (2014), το οποίο είχε συν-σκηνοθετήσει μαζί με τον Τσαντ Σταλέσκι. Εδώ επιχειρεί να συνδυάσει την καθαρόαιμη ταινία δράσης με το κυνικό/ ελεγειακό κατασκοπικό δράμα τύπου «Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι» («Tinker Taylor Soldier Spy, Τόμας Άλφρεντσον, 2011). Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει τίποτα συναρπαστικό να προσθέσει σε κανένα από τα δύο είδη, πέρα από ένα επιδέξιο, στιλιζαρισμένο, πλούσιο σε δράση αλλά επιφανειακό, επιδεικτικό και σεναριακά συγκεχυμένο υβρίδιο.
Λεπτομερειακά, ας σημειωθεί ότι μετά το «Wanted» (Τίμουρ Μπεκμαμπέτοφ, 2008) και την Αντζελίνα Τζολί, εδώ ο Μάκαβοϊ κυριαρχείται για δεύτερη φορά από μια ηρωίδα δράσης, την οποία όμως είναι αμφίβολο αν θα ξαναδούμε σε επόμενη περιπέτεια, αφού η ταινία απογοήτευσε εμπορικά, με κάτι λιγότερο από 80 εκατομμύρια παγκόσμιες εισπράξεις μετά από έναν μήνα προβολής. Έτσι μένει να ιδωθεί αν η Μπλέικ Λάιβλι θα καταφέρει καλύτερα να ξεκινήσει μια νέα σειρά με ηρωίδα μια πληρωμένη δολοφόνο στο «The Rhythm Section» του 2018, από τους βετεράνους στο είδος παραγωγούς του Τζέιμς Μποντ, Μάικλ Γουίλσον και Μπάρμπαρα Μπρόκολι.