Αυτό με τον κούκο και την άνοιξη…
ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ – WIND RIVER
Σκην.: Τέιλορ Σέρινταν Πρωτ.: Τζέρεμι Ρένερ, Ελίζαμπεθ Όλσεν, Γκρέιαμ Γκριν, Γκιλ Μπίρμιγχαμ
Στις χιονισμένες κι απομονωμένες ορεινές περιοχές του Γουαϊόμινγκ, ο ιχνηλάτης και κυνηγός Κόρι μαζί με την πράκτορα του FBI, Τζέιν, προσπαθούν να εξιχνιάσουν τη δολοφονία της νεαρής ιθαγενούς Νάταλι. Δράμα εγκλήματος, που αποτελεί τη δεύτερη σκηνοθεσία του 47χρονου αμερικανού Σέρινταν, σεναριογράφου των διακεκριμένων «Sicario: ο εκτελεστής» («Sicario», Ντενί Βιλνέβ, 2015) και «Πάση θυσία» («Hell or High Water», Ντέιβιντ Μακένζι, 2016), με το οποίο βρέθηκε υποψήφιος για Όσκαρ.
Εδώ γράφει και σκηνοθετεί ένα από τα ‘διαμάντια’ του φετινού καλοκαιριού. Ένα δράμα που μπορεί να προσπερνάει σχετικά πρόωρα το μυστήριο της πλοκής, αλλά η στιβαρή κι ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του, δημιουργεί μια υποβλητική και συναισθηματικά έντονη ιστορία, για τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την ταυτότητα του αυτόχθονα και τη σχέση των ανθρώπων με τον τόπο τους.
Ο ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ – A FAMILY MAN
Σκην.: Μαρκ Γουίλιαμς Πρωτ.: Τζέραρντ Μπάτλερ, Γκρέτσεν Μολ, Γουίλεμ Νταφό, Άλισον Μπρι, Άλφρεντ Μολίνα Ο Ντέιν είναι ένας κυνηγός κεφαλών σε μια εταιρεία πρόσληψης προσωπικού, κλείνοντας καθημερινά συμφωνίες χιλιάδων δολαρίων, έχοντας τη δουλειά του ως απόλυτη προτεραιότητα έναντι της οικογένειάς του.
Η λευχαιμία με την οποία θα αρρωστήσει ξαφνικά και σοβαρά ο γιός του, θα τον κάνει ν’ αναθεωρήσει τον τρόπο ζωής του. Οικογενειακό μελόδραμα, η απλοϊκότητα, η κοινοτοπία, ο σεξισμός κι ο συντηρητισμός του οποίου το καθιστούν καταλληλότερο για πρoβολή στο αμερικανικό συνδρομητικό τηλεοπτικό δίκτυο Hallmark, παρά στους κινηματογράφους.
Η ασθένεια του παιδιού αφυπνίζει τον ανθρωπισμό του πατέρα, αλλά το κάνει με υποκριτική υπεκφυγή, αφού ο Ντέιν εξιλεώνεται για την άσχημη συμπεριφορά του προς τον Λου, χωρίς να του ομολογήσει τα ψέματα που έχει πει εναντίον του. Μέσα από τις εκπλήξεις που του επιφυλάσσουν η υγεία του παιδιού του κι η σχέση του με το αφεντικό του, το σενάριο παρέχει στον ήρωα τον ευκολότερο δυνατό δρόμο, όχι απλώς να εξισορροπήσει την οικογένεια με την καριέρα, αλλά ν’ ανακάμψει σε μια ακόμη ευνοϊκότερη πορεία, αφού του παρέχονται όλες οι συνθήκες για να ξεκινήσει τη δική του επιχείρηση, όντας πλέον αφεντικό του εαυτού του.
Εξασφαλίζει έτσι μια καλύτερη προοπτική από την ανταγωνίστριά του που κερδίζει μεν την προαγωγή στην επιχείρηση, εξακολουθεί δε να υφίσταται το δεσποτικό αφεντικό τους, ενώ η εργασία δεν γίνεται ποτέ επιλογή για τη σύζυγό του, με την οποία διατηρούν μοιρασμένους αμετάκλητα τους παραδοσιακούς ρόλους κουβαλητή- νοικοκυράς. Έτσι, μένει κανείς με την αίσθηση, ότι η ταινία συνθέτει το πρότυπο του τέλειου μετριοπαθούς ρεπουμπλικανού: αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας με καρδιά, ανεκτικός στην πολυπολιτισμικότητα κι ιδανικός ενσαρκωτής ενός παρωχημένου οικογενειακού μοντέλου, εκσυγχρονισμένου μ’ επιφανειακή ευαισθησία.
ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΟΥΣ! – À BRAS OUVERTS
Σκην.: Φιλίπ ντε Σοβρόν Πρωτ.: Κριστιάν Κλαβιέ, Αρί Αμπιτάν, Έλσα Ζιλμπερσταϊν
Ένας αριστερός διανοούμενος συμμετέχει σε τηλεοπτική αντιπαράθεση μ’ έναν ακροδεξιό αντίπαλό του, υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα των Ρομά. Όταν ο συνομιλητής του τον προκαλεί να κάνει τα λόγια του πράξη και να φιλοξενήσει Ρομά στο σπίτι του, εκείνος δέχεται, αλλά δε φαντάζεται ότι την επόμενη κιόλας μέρα θα του χτυπήσει την πόρτα μια οικογένεια τσιγγάνων.
Ακόμη μια κωμωδία από τον σκηνοθέτη, τον σεναριογράφο και τον πρωταγωνιστή του «Θεέ μου τι σου κάναμε;» («Qu’est-ce qu’on a fait au Bon Dieu?», 2014). Όπως εκείνη, κι αυτή εδώ είναι μια λαϊκή κωμωδία, με θέμα την αποδοχή της διαφορετικότητας από τον λευκό γάλλο μεσοαστό. Δυστυχώς όμως δεν είναι εξίσου διασκεδαστική με την προπέρσινη επιτυχία, αφού το σενάριο μοιάζει να μην ξέρει πώς να χειριστεί τις ιδεολογικές ισορροπίες του θέματός του, οι χαρακτήρες διαγράφονται άνισα, κι από ένα σημείο και μετά οι καταστάσεις χάνουν την πειστικότητά τους.
Νιώθω δηλαδή ότι ο σεναριακός συλλογισμός του «Θεέ μου τι σου κάναμε;» ήταν πιο μεθοδικός και σαφής. Εδώ ανακατεύεται η σάτιρα για τους αριστερούς και για τους τσιγγάνους, τα φλερτ του ήρωα, ο ανταγωνισμός με τον ακροδεξιό που προκύπτει ομοφυλόφιλος, σ’ ένα σενάριο που εξελίσσεται όλο και πιο απίθανα, μοιάζοντας να μην ξέρει τι ακριβώς θέλει να πει.
ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ – STRATTON
Σκην.: Σάιμον Γουέστ Πρωτ.: Ντόμινικ Κούπερ, Τζέμα Τσαν, Όστιν Στόουλ, Κόνι Νίλσεν
Ο Στράτον είναι ένας πράκτορας της βρετανικής MI6, που προσπαθεί να σταματήσει έναν ρώσο τρομοκράτη, ο οποίος θέλει να εξαπολύσει ένα θανατηφόρο αέριο στο Λονδίνο. Ταινία δράσης, η οποία αποτελεί την πρώτη κινηματογραφική εξόρμηση του λογοτεχνικού ήρωα που δημιούργησε ο βρετανός συγγραφέας και πρώην πεζοναύτης Ντάνκαν Φάλκονερ.
Εκτός απροόπτου θα είναι κι η τελευταία, αφού πρόκειται για μια πρόχειρη, άνευρη, κακο-σκηνοθετημένη περιπέτεια, μ’ έναν ικανό πρωταγωνιστή αδικημένο από την κοινοτοπία του σεναρίου και τη σκηνοθετική αδεξιότητα του Γουέστ, το χειρότερο δείγμα της οποίας είναι ίσως η ακούσια χιουμοριστική καθοδήγηση της Νίλσεν ως επικεφαλής της ΜΙ6, με τόσο υπερβολικά κι άστοχα τονισμένη προφορά και συμπεριφορά, που την κάνουν να μοιάζει περισσότερο με καρικατούρα γκουβερνάντας.