QUEER
Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο
Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Κρεγκ, Ντρου Στάρκι
Στο Μεξικό της δεκαετίας του 1950 ένας ομοφυλόφιλος εκπατρισμένος αμερικανός ερωτεύεται έναν όμορφο πολύ νεότερο συμπατριώτη του, με τον οποίο συνευρίσκονται και
ταξιδεύουν στη Λατινική Αμερική, χωρίς όμως τα αισθήματά τους να είναι αμοιβαία. Ερωτικό δράμα βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Σ. Μπάροουζ, που
εκδόθηκε το 1985.
Το ασύμπτωτο αίσθημα που αφήνει το ένστικτο ανικανοποίητο και, ποτισμένο από τον δηλητηριώδη εθισμό, καταλήγει στην άδικη κι αβάσταχτη μοναξιά. Ένας πολυσχιδής Ντάνιελ Κρεγκ συνεχίζει την τακτική που είχε ήδη ξεκινήσει στη διάρκεια της θητείας του ως Τζέιμς Μποντ, να διαλέγει ρόλους ριζικά διαφορετικούς από τον υπερκατάσκοπο με τον οποίο κάθε ερμηνευτής του κινδυνεύει να τυποποιηθεί. Εδώ απομακρύνεται όσο το δυνατόν περισσότερο από το διαχρονικό αρσενικό πρότυπο, ενσαρκώνοντας μια αρρενωπότητα ομοφυλόφιλη, ευαίσθητη, ασθενική, συγκινητικά ευάλωτη.
Είναι κρίμα που ο Ντρου Στάρκι ως Γιουτζίν, παρόλη την ομορφιά και την υποκριτική του λεπτότητα, δεν αξιοποιείται σε κάτι περισσότερο από την ενσάρκωση μιας διαρκούς απάθειας κι άρνησης προς τον Λη με διαλείμματα ισχνών παραχωρήσεων. Επιπλέον, ο ηχητικός σχεδιασμός στην πρώτη σεξουαλική επαφή του ζευγαριού μοιάζει περιστασιακά ακούσια αστείος, ενώ, αντανακλώντας το θέμα της, η πλοκή μοιάζει όντως να τριπάρει από την έναρξη του ταξιδιού του ζευγαριού κι έπειτα, καθώς χάνει τον ρυθμό και τον προσανατολισμό της.
ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΟΝΟΣ
A REAL PAIN
Σκηνοθεσία: Τζέσε Άιζενμπεργκ
Πρωταγωνιστούν: Τζέσε Άιζενμπεργκ, Κιέραν Κάλκιν
Δύο νεαροί αμερικανοί, ξαδέρφια πολωνοεβραϊκής καταγωγής, ταξιδεύουν στην Πολωνία για να συμμετάσχουν σε μια οργανωμένη εκδρομή με θέμα το Ολοκαύτωμα και να επισκεφτούν το οικογενειακό σπίτι της γιαγιάς τους. Στην πορεία τούς δίνεται η ευκαιρία να επανεξετάσουν τη σχέση τους.
Κομεντί που αποτελεί φόρο τιμής στην πολιτισμική κληρονομιά του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και πρωταγωνιστή Άιζενμπεργκ, θίγοντας ζητήματα ιστορικής και προσωπικής μνήμης, συγγένειας, αλλά και ψυχικής ασθένειας.
Η πρόθεση είναι τρυφερή, αλλά η εκτέλεση μάλλον περιορισμένη, με τον χαρακτήρα του Μπέντζι να καταλήγει ενοχλητικός, κι όχι με συμπαθητικό τρόπο, λόγω των -κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον- ανόητων προβληματισμών του και της αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς του, που δικαιολογούνται πρόχειρα από την ψυχική του αστάθεια, η οποία με τη σειρά της μένει ουσιαστικά ανεξερεύνητη. Επίσης, τα περιστατικά της πλοκής είναι αδιάφορα, η τροχιά των χαρακτήρων δε φαίνεται να τους προσφέρει μια ιδιαίτερη αλλαγή, καταλήγοντας προσχηματική γι’ αυτό που είναι στην πραγματικότητα: ένας ιστορικός περίπατος με ψήγματα εβραϊκού εξαιρετισμού.
Η ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ 2
DEN OF THIEVES: PANTERA
Σκηνοθεσία: Κρίστιαν Γκούντεγκαστ
Πρωταγωνιστούν: Τζέραρντ Μπάτλερ, Ο Σι Τζάκσον Τζούνιορ, Εβίν Άχμαντ
Ένας αμερικανός πρώην αστυνομικός ταξιδεύει στην Ευρώπη για να διεισδύσει σε μια συμμορία που σχεδιάζει μια ληστεία διαμαντιών στη Νίκαια.
Περιπέτεια ληστείας που αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης ταινίας του 2018 από τον ίδιο σκηνοθέτη και με τους ίδιους πρωταγωνιστές.
Από τις περιπτώσεις όπου τα επιμέρους στοιχεία μοιάζουν πιο φροντισμένα από το σύνολο. Ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ο Γκούντεγκαστ δημιούργησε αυτή τη σειρά και σ’ αυτή ‘εκπαιδεύεται’, αφού κι οι δύο ταινίες που έχει σκηνοθετήσει ανήκουν σ’ αυτή, έχοντας στη διάθεσή του σχετικά μικρούς προϋπολογισμούς για τα δεδομένα του Χόλιγουντ: 30 εκατομμύρια δολάρια στην πρώτη ταινία και 40 εδώ.
Καταφέρνει λοιπόν να διατηρήσει την αξιοπιστία των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων του, Νικ και Ντόνι, αλλά αδυνατεί να τους περιβάλει με ενδιαφέροντες συνεργάτες- εξαιρουμένης της ηγετικά ευφυούς και δυναμικής Εβίν Άχμαντ ως Γιοβάνα. Παρομοίως, ενώ διαμορφώνεται μια κοσμοπολίτικη και κρίσιμη ατμόσφαιρα με πολλαπλές ευρωπαϊκές τοποθεσίες, διακυβεύματα και διεκδικητές της λείας, ταυτόχρονα ούτε η πλοκή, ούτε η σκηνοθεσία αξιοποιούν τα παραπάνω για κάτι που να ξεπερνά τη συμβατική μετριότητα, αφήνοντας την ταινία συνολικά μια απλώς ευχάριστη, αλλά όχι αξιομνημόνευτη εμπειρία.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ
ARMOR
Σκηνοθεσία:Τζάστιν Ρουτ
Πρωταγωνιστούν: Τζέισον Πάτρικ, Τζος Γουίγκινς, Σιλβέστερ Σταλόνε
Ένας πατέρας με τον γιο του, υπάλληλοι ασφαλείας χρηματαποστολών, παγιδεύονται στο εσωτερικό του φορτηγού που συνοδεύουν, έπειτα από την επίθεση μιας συμμορίας που
θέλει να κλέψει το πολύτιμο φορτίο τους.
Σ’ αυτή την περιπέτεια ληστείας τα μόνα κλοπιμαία είναι η λογική κι η πειστικότητα, που απουσιάζουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε η ταινία να χάνει κάθε λόγο ύπαρξης από την έναρξη της ληστείας και μετά. Μια ληστεία που θα έπρεπε να έχει τελειώσει στα πέντε πρώτα λεπτά, παρατείνεται με τους πιο ανόητους κι αναληθοφανείς τρόπους: ο Τζέιμς χάνει τα παχιά γυαλιά του αλλά σημαδεύει άριστα και χωρίς αυτά. Αντί να πνίξει εκείνον και τον γιο του η επίθεση με τα δακρυγόνα μέσα στη μικρή καμπίνα, τους ενοχλεί απλώς σαν να βρίσκονταν σε σάουνα. Ο Τζέιμς βγαίνει από την καμπίνα και ξαναμπαίνει χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς ενώ οι ληστές έχουν ορατότητα ολόκληρου του φορτηγού, καθώς όλη αυτή την ώρα τα μέλη της συμμορίας -και κυρίως ο Σταλόνε η συμμετοχή του οποίου εύλογα δημιουργεί τις περισσότερες προσδοκίες- στέκονται έξω από το φορτηγό, τσακώνονται και περιμένουν- μη με ρωτάτε τι. Στα παραπάνω προσθέστε κακογραμμένους χαρακτήρες, υποτυπώδη υποκριτική και κακότεχνα ψηφιακά εφέ.