ANORA
Σκηνοθεσία: Σων Μπέικερ
Πρωταγωνιστούν: Μίκι Μάντισον, Μαρκ Άιντελσταϊν
Στη σημερινή Νέα Υόρκη, η Ανόρα είναι μια σεξεργάτρια την οποία ερωτεύεται ο νεαρός κι επιπόλαιος γιος ενός ρώσου μεγιστάνα. Αφού παντρεύονται στο Λας Βέγκας, έχουν ν’ αντιμετωπίσουν την οργή των γονιών του, που καταφτάνουν εσπευσμένα στις Η.Π.Α. για ν’ ακυρώσουν τον γάμο και να περιορίσουν αυτό που νιώθουν ως οικογενειακό εξευτελισμό.
Αισθηματικό δράμα που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο φετινό φεστιβάλ Καννών. Ο Μπέικερ συνεχίζει να προσφέρει διαφορετικές εκδοχές του θεματικού μοτίβου που διακρίνει τη φιλμογραφία του: των χαρακτήρων στο περιθώριο του Αμερικανικού Ονείρου που δεν παύουν να ελπίζουν στο δικό τους μερίδιο απ’ αυτό, αλλά καταλήγουν να προσγειώνονται απότομα στην αδιέξοδη κοινωνική του πραγματικότητα.
Οι ξέφρενες ερμηνείες του καστ, το υποδειγματικά συγχρονισμένο στήσιμο σκηνών όπως του καυγά στην έπαυλη, κι η ως και συγκινητική σεναριακή συνέπεια του χαρακτήρα της Ανόρα φτιάχνουν μια ακόμα διεισδυτική πολιτισμική και κοινωνική ματιά στις σημερινές Η.Π.Α. αλλά και στη σχέση της με τη Ρωσία. Δεδομένων των παραπάνω, η ταινία πάσχει από δύο πλατειασμένες σεκάνς, του καυγά στην έπαυλη που ήδη ανέφερα (καλοκουρδισμένη, αλλά διαρκέστερη απ’ όσο χρειάζεται) και της αναζήτησης του Ιβάν μέσα στην πόλη, η έκταση των οποίων συμβάλλει στην ανώφελα μεγάλη διάρκεια της ταινίας.
VENOM: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ
VENOM: THE LAST DANCE
Σκην.: Κέλι Μαρσέλ
Πρωτ.: Τομ Χάρντι, Τζούνο Τεμπλ, Τσούετελ Έτζοφορ
Ο Έντι Μπροκ και το συμβιωτικό Venom πρέπει να σταματήσουν ένα εξωγήινο τέρας που προσπαθεί να τους απαγάγει, καθώς μέσα τους περιέχεται μια υπερφυσική ουσία,
απαραίτητη για ν’ απελευθερωθεί ο μοχθηρός ηγέτης του τέρατος, Κνουλ.
Περιπέτεια φαντασίας, που ολοκληρώνει την τριλογία του αντιήρωα της Marvel, μετά το ευχάριστο «Venom» (Ρούμπεν Φλάισερ, 2018) και το απογοητευτικό «Venom 2» («Venom:
Let There Be Carnage», Άντι Σέρκις, 2021).
Μια πλοκή χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση ή λογική συνοχή (ο εισαγωγικός μονόλογος του Κνουλ δημιουργεί από μόνος του πλήθος αναπάντητων ερωτήσεων) και παιγμένη για χαβαλέ, δεν αφήνει περιθώρια να ληφθεί σοβαρά, ακόμη κι ως η ανέμελη διασκέδαση που προσπαθεί να είναι, καταλήγοντας απελπιστικά αδιάφορη.