’48: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ
Σκηνoθεσία: Ομάδα 218
Η επταμελής Ομάδα 218 είναι ένα κινηματογραφικό συνεργείο, που βασίζεται σε μια κοινότητα ανθρώπων χωρίς την υποστήριξη των οποίων η ταινία δεν θα είχε ολοκληρωθεί. Πήρε το όνομα της από τον αριθμό του λεωφορείου που συνδέει την Ιερουσαλήμ με την υπόλοιπη Παλαιστίνη μέσω Ραμάλας και διέρχεται από το σημείο ελέγχου της Καλάντια, το μεγαλύτερο στη Δυτική Όχθη. Αποτελείται από ανθρώπους από την Αθήνα που έχουν συμμετάσχει σε πολιτικά ντοκιμαντέρ και έχουν οργανώσει κινήσεις αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη.
Το 2022 επισκέφτηκε τη Χεβρώνα και χωριά της Δυτικής Όχθης που υποφέρουν από τον σαρωτικό ισραηλινό εποικισμό για να μιλήσει με τους κατοίκους και να μεταφέρει τις σκληρές εμπειρίες τους, ως εγκλωβισμένων μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.
Όπως το οσκαρικό «Καμία άλλη γη» («No Other Land», Μπάσελ Άντρα, Χαμντάν Μπαλάλ, Γιουβάλ Άμπραχαμ, 2024), έτσι κι αυτό το ντοκιμαντέρ προσθέτει ακόμα ένα πολύτιμο τεκμήριο της τρομοκρατίας και της πληθυσμιακής εκκαθάρισης στην οποία αυτή στοχεύει, καθώς το Ισραήλ επιχειρεί ν’ αφανίσει κάθε ίχνος μουσουλμανικού στοιχείου από τα παλαιστινιακά εδάφη.
ΕΠΤΑ ΠΕΠΛΑ
SEVEN VEILS
Σκηνοθεσία: Ατόμ Εγκογιάν
Πρωταγωνιστούν: Αμάντα Σάιφριντ, Ρεμπέκα Λίντιαρντ, Ντάγκλας Σμιθ
Μια σκηνοθέτρια αναλαμβάνει ν’ αναβιώσει την όπερα «Σαλώμη» του Ρίτσαρντ Στράους, όπως την είχε σκηνοθετήσει ο νεκρός πλέον μέντορας κι εραστής της. Μέσα από τη δημιουργία της παράστασης εκείνη αντιμετωπίζει το τραύμα της σεξουαλικής κακοποίησής της από τον πατέρα της.
Κοινωνικό και ψυχολογικό δράμα με φεμινιστικό πυρήνα καθώς η Τζανίν προσπαθεί μέσω της δημιουργικής διαδικασίας να πετύχει πολλαπλούς στόχους μέσα σ’ ένα πατριαρχικό πλαίσιο, όπου οι άντρες επιβάλλονται όχι μόνο ζωντανοί αλλά και μετά τον θάνατό τους, ενώ οι γυναίκες λειτουργούν καθοδηγούμενες από τον εσωτερικευμένο σεξισμό τους.
Πρώτον, προσπαθεί να επιβάλει το καλλιτεχνικό της όραμα ενάντια στους περιορισμούς της συζύγου του σκηνοθέτη και της υπαλλήλου στην οποία η πρώτη έχει αναθέσει να επιβλέπει τις πρόβες και να συμβουλεύει τη Τζανίν ενάντια στις ριζικές αλλαγές που επιχειρεί στο έργο. Δεύτερον, να συνειδητοποιήσει τι θέλει από τον ετοιμόρροπο γάμο της και ν’ αμυνθεί απέναντι στη χειριστικότητα και το θράσος του συζύγου της. Τρίτο και κυριότερο, να επεξεργαστεί το τραυματικό παρελθόν της, τόσο ως ανάμνηση όσο κι ως δημιουργία, αφού σ’ αυτό εμπλέκονται δύο αντρικές φιγούρες: ο κακοποιητικός πατέρας της κι ο εραστής μέντοράς της, ο οποίος είχε εντάξει στοιχεία της παιδικής της ηλικίας στην πρωτότυπη εκδοχή της παράστασης, εκμεταλλευόμενος έτσι την ευάλωτη θέση της συντρόφου του, κι επαυξάνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την κακοποίηση. Παράλληλα μ’ όλα αυτά, εκτυλίσσεται κι η υπόθεση σεξουαλικής επίθεσης στη γλύπτρια Κλέα από τον πρωταγωνιστή, ενώ συντίθεται κι ένα σχόλιο σχετικά με τον ρόλο του φύλου στη δημιουργία και την ιστορία της τέχνης, μέσα από τη μάλλον αντιφατική απόφαση της Τζανίν να μη συμμετάσχει στην υπόκλιση του τέλους, υποχωρώντας μπροστά στη φήμη του νεκρού σκηνοθέτη κι υποβαθμίζοντας τη δική της συμβολή στην αναβίωση της παράστασης.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Εγκογιάν πλέκει την εσωτερική διαδικασία της ηρωίδας του με την εξέλιξη της παράστασης είναι σταδιακός, σαφής, θεματικά πλούσιος και με εμφανή την πρόοδο της Τζανίν, με μια αφοσιωμένη ερμηνεία από τη Σάιφριντ. Κρίμα μόνο που η οργανωμένη δομή του σεναρίου δεν υποστηρίζεται από ενδιαφέροντες διαλόγους, οι οποίοι συχνά προδίδουν προχειρότητα κι αμηχανία, η οποία μοιάζει να χαρακτηρίζει και τη σκηνοθεσία σε πολλές σκηνές.
ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
A WORKING MAN
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Έιρ
Πρωταγωνιστούν: Τζέισον Στέιθαμ, Ντέιβιντ Χάρμπουρ, Μάικλ Πένια
Ένας βρετανός πρώην στρατιωτικός που πλέον εργάζεται σε κατασκευαστική εταιρεία στις Η.Π.Α., αναλαμβάνει ν’ ανακτήσει την απαχθείσα κόρη του αφεντικού του από τη ρωσική μαφία.
Ταινία δράσης βασισμένη στο μυθιστόρημα του αμερικανού Τσακ Ντίξον «Levon’s Trade», που εκδόθηκε το 2014. Πρόκειται επίσης για τη δεύτερη συνεργασία του σκηνοθέτη Έιρ με τον πρωταγωνιστή Στέιθαμ, μετά τον περυσινό «Μελισσοκόμο» («The Beekeeper»).
Το γεγονός ότι ένας έμπειρος δημιουργός ταινιών δράσης όπως ο Σιλβέστερ Σταλόνε βρίσκεται ανάμεσα στους παραγωγούς κι έχει γράψει το σενάριο μαζί με τον σκηνοθέτη, δεν αποδίδει όσα μοιάζει να υπόσχεται, καθώς η ταινία παραμένει μια φωτοτυπικά κοινότοπη προσθήκη στη φιλμογραφία του Στέιθαμ, προορισμένη κυρίως για τους οπαδούς του.