ΜΙΚΡΑ ΠΡΟΣΤΥΧΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
WICKED LITTLE LETTERS
Σκηνοθεσία: Θία Σάροκ
Πρωταγωνιστούν Ολίβια Κόλμαν, Τζέσι Μπάκλεϊ, Άντζανα Βάσαν, Τίμοθι Σπολ
Σε μια αγγλική παραθαλάσσια πόλη του Μεσοπολέμου, μια φιλήσυχη μεσήλικη θρησκευόμενη γυναίκα που ζει με τους γονείς της λαμβάνει υβριστικές επιστολές, με προφανή ύποπτη αποστολέα την έκλυτη γειτόνισσά της. Όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Γλυκόπικρη κομεντί που αφηγείται την αληθινή ιστορία των Επιστολών του Λίτλχάμτον, έχοντας στη διάθεσή της ένα σπουδαίο καστ, μέσα από το οποίο αναδεικνύει ταυτόχρονα την κωμική, αλλά κυρίως την τραγική πλευρά της ιστορίας, με τις ψυχολογικές και φεμινιστικές προεκτάσεις της.
Η συγκλονιστική Κόλμαν ξεδιπλώνει μαεστρικά τις διαδοχικές επιστρώσεις που συναποτελούν την Ίντιθ, μέσα στον συμπλεγματικό εγκλωβισμό της στην πατρική καταπίεση και τη θέση της ως ανάστροφο είδωλο της αδάμαστης Ρόουζ, όπως τη ζωντανεύει εξίσου συναρπαστικά η ορμητική Μπάκλεϊ. Κι οι δυο συνδέονται βέβαια με τη βωμολοχία, η οποία σε καθεμιά από τις δύο γυναίκες εκφράζει διαμετρικά αντίθετους συναισθηματικούς πυρήνες, καθιστώντας την ταινία μια σπουδή πάνω στο ζήτημα και συνδέοντάς τη με το έργο δημιουργών όπως ο Γιάννης Οικονομίδης κι ο Αρμάντο Ιανούτσι.
HIT MAN
Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ
Πρωταγωνιστούν: Γκλεν Πάουελ, Άντρια Αρχόνα
Ένας φιλήσυχος καθηγητής φιλοσοφίας που συμπληρώνει το εισόδημά του ως τεχνικός για την αστυνομία της Νέας Ορλεάνης, καλείται ν’ αναλάβει τον ρόλο του εικονικού πληρωμένου εκτελεστή, βοηθώντας στην ενοχοποίηση ατόμων που πληρώνουν για τον θάνατο άλλων.
Αστυνομική κομεντί που αφηγείται αληθινά γεγονότα, όπως αποτυπώθηκαν στο ομώνυμο άρθρο του αμερικανού δημοσιογράφου Σκιπ Χόλαντσγουορθ, που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2001 στο περιοδικό «Texas Monthly». Δεν είναι η πρώτη φορά που ο σκηνοθέτης διασκευάζει μια απίθανη αληθινή ιστορία από άρθρο του δημοσιογράφου, καθώς έχει προηγηθεί το εξίσου διασκεδαστικό «Επάγγελμα νεκροθάφτης» («Bernie», 2011).
Εξαιρετικές ερμηνείες απ’ όλους μέσα σε μια πλούσια και συχνά αναστρέψιμη πλοκή αρθρώνουν μια διασκεδαστική πραγματεία στις έννοιες της ταυτότητας, της αρρενωπότητας, της αντίληψης, και της διαφοράς ανάμεσα στο φαινομενικό και το πραγματικό. Προβάλλεται στις αίθουσες και παράλληλα διατίθεται στο Netflix.
MAXXXINE
Σκηνοθεσία: Τάι Γουέστ
Πρωταγωνιστούν: Μία Γκοθ, Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι, Μόουζες Σάμνι
Στο Λος Άντζελες του 1985 μια πορνοστάρ ετοιμάζεται να κάνει το χολιγουντιανό της ντεμπούτο με μια ταινία τρόμου, καθώς η πόλη μαστίζεται από τα εγκλήματα ενός κατά
συρροή δολοφόνου.
Ταινία τρόμου που συνεχίζει τα εξαιρετικά «X» και «Pearl» του 2022 του ίδιου σκηνοθέτη, γραμμένα από τον ίδιο και με πρωταγωνίστρια πάντα τη Μία Γκοθ. Ο Γουέστ είναι ένας εξαιρετικός δημιουργός, που συμβάλλει στην ανανέωση του είδους του τρόμου με τεχνικά επιδέξιο, θεματικά πλούσιο κι ευρηματικό όραμα.
Παρότι αυτή η τελευταία προσθήκη στην τριλογία του είναι η λιγότερο τρομακτική, τουλάχιστον παραμένει αισθητικά ενδιαφέρουσα κι ερμηνευτικά δυναμική, και ταυτόχρονα συνεπής στη ρητορική των δύο προηγούμενων μερών. Μια κριτική στον κόσμο του θεάματος, μέσα από μια νοσηρή οικογενειακή ιστορία, αλλά κι ένας φόρος τιμής στο είδοςτου τρόμου μέσα από τις πολυάριθμες αναφορές σ’ αυτό.
ΕΝΑ ΗΣΥΧΟ ΜΕΡΟΣ: ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ
A QUIET PLACE: DAY ONE
Σκηνοθεσία: Μάικλ Σαρνόσκι
Πρωταγωνιστούν: Λουπίτα Νιόνγκο, Τζόζεφ Κουίν, Τζάιμον Χάνσου
Μια καρκινοπαθής με τη γάτα της κι ένας φοιτητής νομικής προσπαθούν να γλιτώσουν από την εισβολή εξωγήινων τεράτων που προσανατολίζονται με τον ήχο.
Ταινία τρόμου/ επιστημονικής φαντασίας που αποτελεί πρίκουελ των «Ένα ήσυχο μέρος» («A Quiet Place», Τζον Κραζίνσκι, 2018) και «Ένα ήσυχο μέρος 2» («A Quiet Place: Part II»,
Τζον Κραζίνσκι, 2020).
Παρότι προσωπικά δεν πείστηκα για την ηχητική αληθοφάνεια της πλοκής (τι και πόσο ακούγεται από τα τέρατα κάθε δεδομένη στιγμή), η οποία επιπλέον με τη μικρή της διάρκεια και την προσκόλλησή της στη βασική δομή καταδίωξης της σειράς δε διευρύνει τελικά το αφηγηματικό σύμπαν της σειράς όσο θα περίμενε κανείς από ένα πρίκουελ, αλλά τουλάχιστον προσφέρει καλές ερμηνείες κι απειλητική ατμόσφαιρα.
HORIZON: ΕΝΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΕΠΟΣ
HORIZON: AN AMERICAN SAGA
Σκηνοθεσία: Κέβιν Κόστνερ
Πρωταγωνιστές: Κέβιν Κόστνερ, Σιένα Μίλερ, Σαμ Γουόρδινγκτον
Στη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου λευκοί άποικοι εγκαθίστανται σε περιοχές ιθαγενών, με τις αναπόφευκτες συγκρούσεις που ακολουθούν.
Περιπετειώδες γουέστερν που αποτελεί πρώτο μέρος μιας τετραλογίας, το δεύτερο μέρος της οποίας έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει τον Αύγουστο, το τρίτο γυρίζεται αυτή την εποχή και δεν έχει λάβει ακόμα ημερομηνία κυκλοφορίας, ενώ η τύχη του τέταρτου παραμένει αμφίβολη, δεδομένης της εμπορικής αποτυχίας αυτού του πρώτου κεφαλαίου, όπως αυτή διαγράφεται μέχρι στιγμής.
Ενθαρρυμένος από την αναγέννηση της καριέρας του μέσα από το τηλεοπτικό γουέστερν «Yellowstone», ο Κόστνερ συνεισφέρει στον προϋπολογισμό περίπου 40 εκατομμύρια από τα δικά του χρήματα, για να μεταφέρει το επικό του όραμα με θέμα τον ‘εκπολιτισμό’ της Άγριας Δύσης.
Λόγω του ναρκισσιστικού και παλιομοδίτικου οράματος προηγούμενων σχεδίων του όπως μεταξύ άλλων τα «Υδάτινος κόσμος» («Waterworld», Κέβιν Ρέινολντς, 1995) και «Ανάμεσα σε 2 κόσμους» («The Postman», Κέβιν Κόστνερ, 1997), τείνω να βλέπω τον Κόστνερ περισσότερο ως μεγαλομανή και λιγότερο ως μεγαλόπνοο. Σ’ αυτό το πρώτο μέρος μόλις προλαβαίνει να ξεδιπλώσει εισαγωγικά τις παράλληλες υποπλοκές της μακροαφήγησής του, στριμώχνοντας στο τέλος μια σεκάνς- μοντάζ ως προεπισκόπηση των επόμενων μερών.
Το όραμα λοιπόν είναι μεγαλεπήβολο, αλλά προς το παρόν στερείται συνοχή, ενώ δεν υπάρχει κάτι καινούριο να ειπωθεί, ενώ κι αυτά που δηλώνονται είναι αμφιλεγόμενα, καθώς, στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις ειδολογικές συμβάσεις, η ταινία πατάει με το ένα πόδι στην αναθεώρηση και με το άλλο στον αναχρονισμό.