THE LAST SHOWGIRL
Σκηνοθεσία: Τζία Κόπολα
Πρωταγωνιστούν: Πάμελα Άντερσον, Τζέιμι Λη Κέρτις
Η μεσήλικη χορεύτρια ενός σόου στο Λας Βέγκας βρίσκεται μπροστά σ’ ένα αβέβαιο μέλλον όταν η παράσταση ανακοινώνει την οριστική λήξη της.
Κοινωνικό δράμα για το οποίο η Πάμελα Άντερσον κι η Τζέιμι Λη Κέρτις βρέθηκαν επάξια υποψήφιες για Χρυσή Σφαίρα και BAFTA αντιστοίχως.
Όπως κάνει το «The Substance» (Κοραλί Φαρζά, 2024) για τη Ντεμί Μουρ, έτσι κι αυτή εδώ η ιστορία μιλάει κατά μία έννοια εξίσου για την ηρωίδα Σέλι και για την Πάμελα Άντερσον που την υποδύεται. Γυναίκες στον χώρο του θεάματος που έρχονται αντιμέτωπες με τον μεγαλύτερο εχθρό τους: τον χρόνο.
Ένα πορτρέτο όχι ιδιαίτερα πρωτότυπο, αλλά αρκετά διεισδυτικό ώστε να γίνεται γλυκά μελαγχολικό και συμπονετικό, καθώς συνοδεύει την ηρωίδα του στην πιο συμβιβαστική φάση της ζωής της.
ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΗ ΒΕΛΟΝΑ
PIGEN MED NÅLEN
Σκηνοθεσία: Μάγκνους φον Χορν
Πρωταγωνιστούν: Βικ Κάρμεν Ζόνε, Τρίνε Ντίρχολμ
Στην Κοπεγχάγη μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μια άπορη νεαρή κοπέλα παραδίνει το νεογέννητό της σε μια γυναίκα που κανονίζει παράνομες υιοθεσίες. Από τη στιγμή που μετακομίζει μαζί της όμως δεν αργεί ν’ ανακαλύψει ένα αδιανόητο εγκληματικό μυστικό.
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία της δολοφόνου Ντάμαρ Όβερμπι, αυτό το κοινωνικό δράμα -και οριακά θρίλερ τρόμου- βρέθηκε φέτος υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας εκ μέρους της Δανίας.
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Μίκαλ Ντίμεκ φτιάχνει ένα εξαιρετικά ζοφερό περιβάλλον ανέχειας μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται αυτή η ιστορία για την έμφυλη και κοινωνική ανισότητα, αλλά κυρίως για τη μητρότητα.
Ωστόσο, ένιωσα ότι ο σκηνοθέτης χειρίστηκε επιπόλαια τρία τουλάχιστον σημεία: το φιλί μεταξύ Καρολίνε και Γιόργκεν στο στενό καθώς οι περαστικοί κρυφοκοιτούν δε μοιάζει σαν κάτι στο οποίο ο αριστοκράτης επιχειρηματίας θα εξέθετε κοινωνικά τον εαυτό του τόσο εύκολα. Η αυτοσχέδια απόπειρα έκτρωσης της Καρολίνε στη μπανιέρα είναι τόσο αιματηρή, αλλά παραδόξως καταλήγει να μην προκαλεί καμία επιπλοκή στην εγκυμοσύνη της, ενώ πολύ αργότερα η ίδια συνέρχεται με θαυμαστή ευκολία από την πτώση της από το παράθυρο.
ΜΑΙΡΗ, ΜΑΡΙΑΝΝΑ, ΜΑΡΙΑ: ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΛΑΣ
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Ασθενίδης, Βασίλης Λούρας
Το 1937 η Μαρία Καλογεροπούλου φτάνει στην Αθήνα από τις Η.Π.Α. με τη μητέρα και την αδερφή της, όπου αρχίζει τις μουσικές σπουδές που θα την αναδείξουν ως τη μεγαλύτερη σοπράνο όλων των εποχών.
Ντοκιμαντέρ σε ιδέα, έρευνα, σενάριο και αφήγηση του Βασίλη Λούρα, ο οποίος επίσης συν- σκηνοθετεί με τον Μιχάλη Ασθενίδη. Όμορφα στημένο με ποικιλία συνεντεύξεων κι αρχειακού υλικού, συνθέτει την εικόνα της Κάλλας ως μιας γυναίκας που ενσαρκώνει την κορυφή της τέχνης της, φθονεμένης από τους έλληνες συναδέλφους της, αδικημένης από τους εργοδότες της κι εν τέλει διωγμένης από τη χώρα της.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΣΑ
LAST BREATH
Σκηνοθεσία: Άλεξ Πάρκινσον
Πρωταγωνιστούν: Γούντι Χάρελσον, Σίμου Λιού, Φιν Κόουλ
Στον βυθό της Βόρειας Θάλασσας τρεις επαγγελματίες δύτες επιχειρούν να επισκευάσουν έναν αγωγό πετρελαίου, όταν η τρικυμία παρασέρνει το πλοίο τους κι αφήνει έναν απ’ αυτούς εγκλωβισμένο στον βυθό με οξυγόνο αρκετό για μόλις δέκα λεπτά. Οι συνάδελφοί του δεν τον εγκαταλείπουν, αλλά όταν τον ανακτούν διαπιστώνουν ότι η κατάστασή του αντιβαίνει κάθε λογική εξήγηση.
Ταινία δράσης βασισμένη στο ομώνυμο ντοκιμαντέρ του 2019, το οποίο ο σκηνοθέτης Πάρκινσον είχε φτιάξει μαζί με τον Ρίτσαρντ ντα Κόστα, με θέμα την αληθινή κι απίστευτη ιστορία επιβίωσης του δύτη Κρις Λέμονς.
Μέσα από την ανάγλυφη φωτογραφία του Νικ Ρέμι Μάθιους η υλική υφή του σχεδιασμού παραγωγής του Γκραντ Μοντγκόμερι συνθέτει εντυπωσιακά τη ριψοκίνδυνη τεχνολογική πλευρά της ιστορίας, που σε συνδυασμό με το ρωμαλέο καστ και την τρομακτική ατμόσφαιρα φτιάχνουν μια στιβαρή κι αγωνιώδη περιπέτεια. Μόνη παρατήρηση, πως δεδομένου ότι το θέλγητρο της ιστορίας είναι η παράδοξη επιβίωση του Κρις, οι συνάδελφοί του μοιάζουν να εκπλήσσονται ελάχιστα απ’ αυτήν, καθώς το σενάριο μοιάζει να την προσπερνά βιαστικά κι επαναπαύεται στον αρχικό μεσότιτλο που ενημερώνει το κοινό ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία.
ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΣ ΤΕΛΛΟΣ
WILLIAM TELL
Σκηνοθεσία: Νικ Χαμ
Πρωταγωνιστούν: Κλάες Μπανγκ, Κόνορ Σουίντελς, Γκολσίφτε Φαραχάνι
Στην Ελβετία του 14ου αιώνα ο επιδέξιος κυνηγός Γουλιέλμος Τέλλος ζει στα βουνά μια ήσυχη ζωή με την οικογένειά του, ώσπου οι δολοφονικές φοροσυλλεκτικές επιδρομές του αυστριακού βασιλιά τον αναγκάζουν να πρωτοστατήσει στην υπεράσπιση των συμπατριωτών του και της χώρας τους.
Περιπέτεια εποχής βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο που έγραψε ο γερμανός Φρίντριχ Σίλερ το 1804, αντλώντας με τη σειρά του από τη μυθολογία του ελβετού λαϊκού ήρωα.
Καλό καστ (αν κι ο Μπανγκ σε στιγμές μού φάνηκε υποτονικός), γρήγορη πλοκή, πλούσια δράση, αλλά χωρίς καμία ιδιαιτερότητα ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να εξυψώνεται πάνω από την κοινοτοπία και την προβλεψιμότητά του. Ίσως η δεύτερη ταινία την οποία προετοιμάζει το τέλος, να είναι πιο συναρπαστική.
ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ
ALARUM
Σκηνοθεσία: Μάικλ Πόλις
Πρωταγωνιστούν: Σκοτ Ίστγουντ, Γουίλα Φιτζέραλντ, Σιλβέστερ Σταλόνε
Ένα ζευγάρι κατασκόπων ανακαλύπτει ένα στικάκι USB που περιέχει απόρρητα αρχεία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, αλλά δέχεται επίθεση από πολλαπλά μέτωπα που προσπαθούν να το ανακτήσουν.
Κατασκοπική περιπέτεια η οποία αποτελεί ακόμα μία σύμπραξη των εταιρειών παραγωγής Convergence, BondItd και Grindstone, οι οποίες ειδικεύονται σε τριτοκλασάτες -δηλαδή πρόχειρες κι ασυνάρτητες- παραγωγές που κανονικά θα έπρεπε να παίζονται αποκλειστικά στην τηλεόραση, όπως η «Πρόσκληση σε φόνο» («Invitation to a Murder», Στίβεν Σίμεκ, 2023) και το άλλο ‘επίτευγμα’ του Σταλόνε, «Η μεγάλη ληστεία» («Armor», Τζάστιν Ρουτ, 2024), για ν’ αναφέρω μόνο δύο παραδείγματα που έφτασαν πρόσφατα στις ελληνικές αίθουσες.
Αυτή εδώ ακολουθεί τα ίδια χαμηλά μέτρα κατασκευής, με λιπόθυμη σκηνοθεσία χωρίς λογική συνοχή, αμήχανο μοντάζ, διάχυτη ευτέλεια στον σχεδιασμό της παραγωγής κι αδέξιο στήσιμο των σκηνών δράσης.