Πολύ μεγάλο κομμάτι της συζήτησης γύρω από την πρώτη ημέρα Τραμπ ξοδεύτηκε σε οπωσδήποτε σημαντικά και ενδιαφέροντα, αλλά αποσπασματικά και επιμέρους σημεία. Αξίζει να προσπαθήσουμε μια ματιά στη μεγάλη εικόνα.
Πρώτον, ο Τραμπ δεν είναι μόνος του, δεν είναι ένας άνθρωπος, είναι ένα σύστημα, είναι ο εντολοδόχος μιας τεχνο-επιχειρηματικής ολιγαρχίας. Αυτή η σκιώδης κυβέρνηση εξασφάλισε σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό την εμφατική νίκη του.
Δεύτερον, η διακυβέρνηση Μπάιντεν ήταν ο τελευταίος ασπασμός της φιλελεύθερης Αμερικής, της (μετά)ψυχροπολεμικής Αμερικής, από την οποία ουσιαστικά δεν έχει μείνει τίποτα. Η θέση των ΗΠΑ στον κόσμο είναι διαφορετική από ό,τι τις προηγούμενες οκτώ δεκαετίες. Ταυτόχρονα όμως οι ΗΠΑ ηγεμονεύουν χωρίς αμφισβήτηση στον παλιό δυτικό κόσμο και είναι αποφασισμένες να περιχαρακώσουν με κάθε τρόπο τις ζώνες επιρροής τους.
Τρίτον, τα πράγματα θα αλλάξουν τόσο εντός όσο και εκτός των ΗΠΑ, σε όλο το κομμάτι του κόσμου που είναι διασυνδεδεμένο μαζί τους. Είναι πρόωρο να πούμε αν και σε ποιο βαθμό θα αλλάξουν επί τα χείρω ή επί τα βελτίω, αλλά προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος. Η νέα πολιτική, κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα θα αγγίξει όλους μας. Προφανώς, το νέο σύστημα κάπου θα ισορροπήσει, όμως ακόμα τώρα είναι σε κίνηση η διαμόρφωσή του.
Τέταρτον, πέρα από την κάθε πομφόλυγα του Τραμπ ή την κάθε κίνηση του Μασκ, όλο το σκηνικό που ακολούθησε το εντελώς τυπικό μέρος της ορκωμοσίας ήταν ένα προσεκτικά σκηνοθετημένο σόου, που λειτούργησε ως το εναρκτήριο λάκτισμα μιας νέου τύπου διακυβέρνησης χωρίς προηγούμενο. Σε σχέση με αυτή που ξεκινά, η προηγούμενη κυβέρνηση Τραμπ θα αποδειχθεί μια ερασιτεχνική πρόβα.
Το σκηνικό ήθελε να παραπέμψει σε μια αυτοκρατορικού τύπου ηγεσία με ένα σαφές δίδυμο πρώτου και δεύτερου ρόλου, Τραμπ και Μασκ. Κάτω από την επιφάνεια όμως είχαμε μια υποδειγματική αφετηρία της πιο άρτια σχεδιασμένης αυταρχικής, λαϊκιστικής διακυβέρνησης. Οι νόμοι και οι θεσμοί δεν έχουν πλέον σημασία, μόνη η βούληση του Ηγέτη, που εκ Θεού και εξ αποκαλύψεως εκφράζει τη βούληση του Λαού του είναι ο δείκτης της αμερικανικής πολιτείας πλέον.
Το τρένο έφτασε στον σταθμό, οι επιβάτες πρέπει να αποβιβαστούν. Για τα επόμενα δύο χρόνια το σύστημα Τραμπ-Μασκ ελέγχει απόλυτα και χωρίς αντιπολίτευση ουσιαστικά τους τρεις πυλώνες της εξουσίας. Τα ακόλουθα δύο χρόνια επίσης η δυνατότητα διάρρηξης αυτής της κυριαρχίας είναι ασθενική. Μέσα σε αυτό τον χρόνο οι ιθύνοντες της αιχμαλωσίας της Αμερικής και του κόσμου προετοιμάζουν την άλωση των τελευταίων οχυρών που μπορεί να αμφισβητήσουν την υλοποίηση του σχεδίου τους.
Μέσα και γύρω από τις ΗΠΑ όλοι θα οχυρωθούν σε όσα καθένας θέλει και μπορεί να διατηρήσει από το παρελθόν. Ο Τραμπ είναι απλά ο εαυτός του. Την προσοχή μας πρέπει να την στρέψουμε στο διευθυντήριο που δίνει τις κατευθύνσεις, από του οποίου τις εσωτερικές ρωγμές μπορεί να προέλθει πλέον οποιαδήποτε ανατροπή…