Ο ανασχηματισμός που ανακοινώθηκε σήμερα δεν θα είναι ο τελευταίος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως διάφοροι πιστεύουν ή ελπίζουν. Ο ανασχηματισμός αυτός όμως φανέρωσε τα όρια της διακυβέρνησης αυτής σε επίπεδο προσώπων. Ήταν η τελευταία ευκαιρία του Κυριάκου Μητσοτάκη να “γυρίσει το τραπέζι”. Και την άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτη.
Συμφωνώ με την γενική ομολογία ότι οι αλλαγές που ανακοινώθηκαν σήμερα είναι σαφώς περισσότερες και ευρύτερες από εκείνες που μας έχει συνηθίσει ο πρωθυπουργός. Ήταν όμως ανεπαρκείς σε σχέση με αυτές που απαιτούσε η συγκυρία. Αν τώρα, σε αυτό το πολιτικό σκηνικό και με αυτή την φθορά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν βρήκε την έμπνευση ή τη δύναμη να ταρακουνήσει πραγματικά τα δεδομένα και να φτιάξει μια κυβέρνηση που θα ξαναθέσει την ατζέντα στην χώρα, τότε τι στο καλό μπορούμε να περιμένουμε από τώρα κι έπειτα;
Και ας θέσω εγώ μερικά μόνο από τα ερωτήματα που πρέπει όλοι σήμερα το μεσημέρι να σιγοψιθύρισαν στις παρέες και τα πολιτικά πηγαδάκια… Με ποιο κριτήριο παρέμεινε στην κυβέρνηση ο Βασίλης Κικίλιας; Τόσα πολλά έχει προσφέρει πια στον τόπο, που δεν αντέχει η Ελλάδα να πορευτεί δίχως του;
Τόσο σαρωτικά επιτυχημένη κρίθηκε η ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών, που έπρεπε οπωσδήποτε να παραμείνει στη θέση της; Πόσοι Έλληνες αισθάνονται σιγουριά με τον κ.Γεραπετρίτη και την κ.Παπαδοπούλου στο τιμόνι της εξωτερικής πολιτικής μας σε αυτούς τους καιρούς που διανύουμε;
Είναι ο Μάκης Βορίδης η σοφότερη επιλογή για το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι και άριστη να είναι εκεί η πολιτεία του, η Ελλάδα θα βρίσκεται δύο φορές πλέον στο μικροσκόπιο όλων όσων παρακολουθούν τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διεθνώς;
Το βασικό μήνυμα που στέλνει ο ανασχηματισμός είναι ότι ο πάγκος άδειασε. Ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί πλέον να μας εκπλήξει ως πρωθυπουργός, ότι τα χαρτιά είναι όλα πάνω στο τραπέζι και θα παραμείνουν ανοιχτά. Το γεγονός ότι οι αντίπαλοί του σήμερα είναι λίγοι, δεν σημαίνει πολλά πράγματα.
Από την πρώτη ημέρα της πρωθυπουργίας του ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μοναδικό αντίπαλο τον εαυτό του. Η κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται το πολιτικό κενό, όταν η βεβαιότητα αυτού εμπεδωθεί, τότε οι πολίτες θα στραφούν μαζικά αλλού, χωρίς να περιμένουν να βρεθεί η ιδανική πρόταση διακυβέρνησης.
Το μόνο που απομένει να δούμε, είναι τι πολιτικό περιεχόμενο θα παραχθεί από αυτό το -ο Θεός να το κάνει- νέο κυβερνητικό σχήμα. Αν θα δούμε μια στιβαρή νομοθετική παραγωγή και κυρίως μια στιβαρή εκτελεστική διάθεση. Αν θα εκδηλωθεί η βούληση να εφαρμοστούν στην πράξη μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν διαφορά, έστω κι αν δεν είναι μεγαλεπήβολες και εντυπωσιακές.
Άλλωστε οι πολίτες σπάνια επηρεάζονται άμεσα από τα πομπώδη και τα εντυπωσιακά. Από απλά και απτά αποτελέσματα πάσχουμε στη χώρα μας, καλύτερη καθημερινότητα και μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη, άντε και μια αίσθηση αξιοπρέπειας και ασφάλειας μέσα στον κόσμο. Αυτά θα κρίνουν τα επόμενα στάδια πλέον και αυτή την ώρα τουλάχιστον, η πλειοψηφία των πολιτών δεν είναι ικανοποιημένη.
Επειδή ο πρωθυπουργός δεν έχει ρίξει λευκή πετσέτα, αλλά δεν είναι και διατεθειμένος να κάνει ανατροπές, η μόνη οδός που μένει είναι η βέλτιστη διαχείριση. Αυτή είναι τελευταία αρετή που μπορεί να διεκδικήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για τις υπόλοιπες, παρήλθε ο χρόνος…