Θέμα των ημερών στην ημεδαπή πολιτική συζήτηση η δημοσκοπική εκτόξευση της “Πλεύσης Ελευθερίας”, του πρωσοποπαγούς κόμματος της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Είτε είναι δεύτερο, όπως δείχνει σειρά δημοσκοπήσεων, είτε τρίτο και πολύ κοντά με το δεύτερο ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη εικόνα δεν αλλάζει…
Σε μια από τις τελευταίες μάλιστα δημοσκοπήσεις, διαβάζω το εντυπωσιακό δεδομένο ότι το κόμμα αυτό έρχεται πρώτο στην πολιτική προτίμηση όσων έχουν ηλικία από 40 ετών και κάτω. Όπερ σημαίνει ότι ένα σημαντικό κομμάτι των συμπολιτών μας δεν έχει στοιχειώδη μνήμη ή αντίληψη των πολιτικών συμπεριφορών, γιατί οι περισσότεροι από όσους επιλέγουν σήμερα την Ζωή Κωνσταντοπούλου το 2015 ήταν ενήλικοι, άρα ήταν πολίτες και έχουν εμπειρία της πολιτείας της όταν έχει εξουσία στα χέρια της.
Επίσης, όλοι αυτοί ή οι περισσότεροι έστω που επιλέγουν στις δημοσκοπήσεις την ΠΕ, δεν έχουν διαβάσει, δεν γνωρίζουν το πολιτικό της πρόγραμμα, το οποίο περιγράφει μια βαθιά αντιδημοκρατική κυβερνητική πολιτική. Αυτό όμως δεν είναι κάτι καινούργιο, γιατί ποτέ κανείς δεν διαβάζει τα προγράμματα των κομμάτων.
Στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη βλακωδώς διατείνονται ότι η συμμετοχή των πολιτών στις συγκεντρώσεις για την τραγωδία των Τεμπών ενίσχυσε το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Πρόκειται για αντιστροφή. Γιατί η δημοσκοπική άνοδός του είχε ξεκινήσει ήδη πριν τις συγκεντρώσεις και έχει αιτία κοινή με την κινητοποίηση αυτή. Η αιτία είναι η βαρύτατη αποτυχία της κυβέρνησης να διαχειριστεί ορθά τα Τέμπη επί δύο χρόνια.
Τι είναι όμως αυτό ή αυτά που ελκύουν πολλούς αμνήμονες συμπολίτες μας στο μόρφωμα της πρώην προέδρου της Βουλής; Δύο στοιχεία κυρίως, αφενός η λαοκρατική ρητορική και αφετέρου ο γκρίζος αυταρχισμός. Αμφότερα τα στοιχεία αυτά είναι βασικά γνωρίσματα του φασιστικού κινήματος και είναι βαθιά εμφανή στην συγκρότηση και παρουσία της κυρίας Κωνσταντοπούλου, συνεπώς χωρίς περιστροφές θα καταδείξω το κόμμα της ως σχηματισμό φασιστικού χαρακτήρα, χωρίς τις εξωτερικές παραδοσιακές συμπαραδηλώσεις του κινήματος.
Η λαοκρατική ρητορική διαπερνά την παρουσία της ίδιας της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του κόμματός της. Το σύνολο των θεσμών υφίσταται για να συμμορφώνεται με την ad hoc πλειοψηφούσα λαϊκή βούληση, όπως αυτή τεκμαίρεται από μόνη την εκπρόσωπό της, δηλαδή την ίδια την ηγέτιδα. Οι νόμοι, τα δικαιώματα, οι δημοκρατικές λειτουργίες, τα πάντα “καμπυλώνουν” μπροστά στην έλξη της φωνασκούσας λαϊκής κοινότητας, στην οποία χωρά μόνο όποιος αυθεντικά ενστερνίζεται τα προτάγματά της. Όπως κάποτε δεν υπήρχε δημόσιο χρέος επειδή δεν θέλαμε να υπάρχει, έτσι σήμερα δεν υπάρχει δικαιοσύνη, επειδή αυτή δεν συμμορφώνεται με τη βούλησή μας.
Ο δε αυταρχισμός της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι διάχυτος. Είναι απτός, ψηλαφείται χωρίς κόπο. Τι μαγεύει σε αυτόν; Ότι στρέφεται προς άλλους, προς αυτούς που φαντασιακά μας εξουσιάζουν, άρα γίνεται μια πολιτική άρπυια που εκδικείται σε τηλεοπτικό prime time όσους “κλέβουν τη ζωή μας”… Βέβαια, ο έρωτας προς τον αυταρχισμό έχει μια άρρητη προϋπόθεση. Φανταζόμαστε ότι ποτέ δεν θα στραφεί εναντίον μας. Μια ερώτηση σε στελέχη της Πλεύσης Ελευθερίας που για κακή τους τύχη τόλμησαν να διαφοροποιηθούν από την βούληση της ηγέτιδας, για να το πληρώσουν ακόμα και σε βιασμό κάθε στοιχειώδους δημοκρατικής ηθικής.
Είμαι βέβαιος ότι αυτό το κοκτέιλ αυταρχισμού και βολονταρισμού γοητεύει πολλούς και αποδεδειγμένα είναι ιδιαίτερα σαγηνευτικό για τους νέους. Γενικά όσο πιο άπειρος, αμαθής και ρηχός είναι κάποιος, τόσο πιο πολύ γοητεύεται από την ωμή πολιτική επιβολή. Δυστυχώς, διαπιστώνει κανείς ότι έχει αλλοτριώσει και ανθρώπους ευάλωτους και βαθιά πονεμένους, που γίνονται πολιτικό εργαλείο στα χέρια του… Το κείμενο του δεύτερου εξωδίκου από τον σύλλογο οικογενειών θυμάτων των Τεμπών για την υπόθεση Τριαντόπουλου είναι σαφώς φασιστικής αντίληψης και -λυπάμαι πολύ που το λέω- κασιδιαρικής φρασεολογίας.
Το μόρφωμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου θα ξεφουσκώσει συντομότερα από ό,τι πιστεύουμε, αυτό τολμώ να προβλέψω. Η σαγήνη όμως που ασκούν, ιδίως στους νεότερους, αυτές οι μεταμοντέρνες μετενσαρκώσεις του μουσολινισμού. Και το γεγονός ότι η λειτουργία του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος επιτρέπει την μετεωρική διόγκωση τέτοιων φαινομένων μόνο ανησυχία και προβληματισμό οφείλει να γεννά. Γιατί μετεωρίτες ταξιδεύουν διαρκώς στο διάστημα, αλλά μια στο τόσο μπορεί να καταστρέψουν και ολόκληρους πλανήτες.