Ο Παρασκευάς, όμορφο συνετό παλικάρι είκοσι επτά χρονών, παντρεμένος, από έρωτα πριν από δύο χρόνια, με την Ασπασία, όμορφη αλλά παράξενη κοπέλα, παραπονιόταν στον παππού ότι η γυναίκα του είναι κακιά. Ανυπόφορη. Τελευταία όλο τσακώνονται στο σπίτι. Τέτοια προβλήματα ο Παρασκευάς προτιμούσε να τα συζητά με τον παππού, όχι με τους γονείς του. Και ο παππούς, που κάτι είχε προσέξει και ο ίδιος, του έλεγε.
-Στον γάμο, Παρασκευά, πρέπει με κατανόηση να αντιμετωπίζουμε τις ιδιοτροπίες και τις παραξενιές του συντρόφου μας. Πρέπει να συζητούμε και να κάνουμε υποχωρήσεις. Αμοιβαίες.
-Παππού, τέτοιες συμβουλές εύκολα λέγονται, αλλά δύσκολα εφαρμόζονται. Η Ασπασία κάτι τέτοια τα εκμεταλλεύεται. Με τους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις παίρνει θάρρος και γίνεται συνεχώς χειρότερη. Είναι αυταρχική και πεισματάρα. Δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Δυστυχώς η Άσπα είναι άνθρωπος κακός. Έχει μέσα της κακία…
-Ήρεμα, Παρασκευά! Εάν έτσι σκέφτεσαι, εάν έτσι νευριάζεις, το πρόβλημα δεν λύνεται. Χειροτερεύει. Στην ζωή πρέπει να φιλοσοφείς και να συμβιβάζεσαι. Αλλιώς γίνεσαι δυστυχισμένος. Την Ασπασία εσύ την διάλεξες και την πήρες. Στην κοινωνία υπάρχουν άνθρωποι καλοί, αλλά και άνθρωποι κακοί. Η κακία είναι μια αρρώστια. Ένα ψυχικό νόσημα. Τα ψυχικά νοσήματα δυστυχώς δύσκολα θεραπεύονται. Μάλλον είναι αθεράπευτα.
Προς Θεού! Δεν θέλω να πω ότι η γυναίκα σου είναι τρελή. Αλλά από μιαν άποψη, τους κακούς πρέπει να τους βλέπουμε έτσι, σαν ασθενείς που χρειάζονται θεραπεία. Θυμάμαι μια συνέντευξη που κάποτε διάβασα. Παλιά. Ρωτήσανε τον ηθοποιό Κρίστοφερ Λι, που σε παλιά φιλμ υποδύεται τον Δράκουλα. Τον ρωτήσανε πώς τα καταφέρνει και υποδύεται τόσο επιτυχημένα έναν τόσο κακό χαρακτήρα.
Και εκείνος απάντησε. “Στο έργο η προσπάθειά μου είναι να πείσω τους θεατές ότι ο ήρωας, ο Δράκουλας, είναι ένα αξιολύπητο πλάσμα. Τους εγκληματίες, τους κακούς γενικώς ανθρώπους, πρέπει στην πραγματικότητα να τους λυπούμαστε. Γιατί μέσα τους υπάρχει μια δύναμη που τους σπρώχνει στο κακό. Και την δύναμη αυτή δεν μπορούν να την ελέγξουν”. Εγώ βέβαια θα ήθελα να μάθω και τι λέει η γυναίκα σου για σένα.
-Αρρώστια η κακία! Δηλαδή, παππού, να πάω την Άσπα σε ψυχίατρο για θεραπεία;
-Όχι, παιδί μου! Με συζήτηση, κατανόηση και συμβιβασμούς. Έτσι θα τα ξαναβρείτε μεταξύ σας.
-Αυτά απαιτούν υπομονή και χρόνο πολύ. Και όταν προέρχονται από άνθρωπο δικό σου, δεν πείθουν.
Ο εγγονός έφυγε δυσαρεστημένος. Και ο παππούς στενοχωρήθηκε πολύ. “Μάλλον πάνε για χωρισμό” σκέφτηκε. “Καλύτερα τώρα που δεν έχουν ακόμη παιδιά”.